Σινε-MiC
Ο Τεό ο Αντόρνο είχε πει ότι κανένα ποίημα δεν θα έπρεπε να γραφτεί μετά το Άουσβιτς. Του Κώστα Καρδερίνη
Μοναδικό παράδειγμα σκοτεινού ντοκουμέντου που περίμενε 70 χρόνια να δει το φως. Μοναδικό παράδειγμα ταινίας που παίχτηκε στην κρατική τηλεόραση πριν κάνει πορεία στη σκοτεινή αίθουσα. Η φρίκη των στρατοπέδων και της ναζιστικής κτηνωδίας σε ολόκληρη την ανατριχιαστική της γκάμα.
Φρίκη στο Μπέλζεν οι βρετανοί. Φρίκη στην Πολωνία οι ρώσοι. Φρίκη στο Άουσβιτς, φρίκη και στο Νταχάου. Φρίκιασαν επαγγελματίες εικονολήπτες του στρατού, σκληροτράχηλοι στρατιωτικοί, ο παραγωγός Σίντεϊ Μπερνστάιν, ο τότε σεναριογράφος, οι διαδοχικοί μοντέρ, ο δημόσιος κατήγορος, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ως επιβλέπων της πρώτης προσπάθειας αξιοποίησης, ο Μπίλι Ουάιλντερ ως δεύτερος. Φρίκη ακόμη και σήμερα μετά από επτά δεκαετίες.
Το υλικό παρέμεινε στο αρχείο για καθαρά πολιτικούς λόγους. Οι εβραίοι επιζήσαντες ήταν παντού ανεπιθύμητοι γι' αυτό και «ενθαρρύνθηκαν» να «επιστρέψουν» στην Παλαιστίνη. Σωρεία ηλίθιων πολιτικών που γ@μησαν κι έδειραν τη Μέση Ανατολή. Οι αποικιοκράτες βρετανοί οι πρώτοι διδάξαντες και οι μόνοι ωφεληθέντες.
Ο σπουδαίος παραγωγός Αντρέ Σίνγκερ [The Act of Killing /Η τέχνη του φόνου, Into the Abyss/Μέσα στην Άβυσσο, They Will Have to Kill Us First] «έβαλε πλάτη» για να το ανασυστήσει, παρεμβάλλοντας συνεντεύξεις αυτοπτών μαρτύρων για να σπάσει τον κύκλο της ανείπωτης φρίκης. Ταυτόχρονα με τις φρικιαστικές εικόνες βλέπουμε και την περιπέτειά τους μέχρι να φτάσουν στα μάτια μας. Αν έχετε κορεστεί από τα ψεύτικα οπτικά εφέ των ταινιών και θέλετε κάτι ωμό που φτάνει μέχρι το γυμνό κόκαλο...
Βαθμός: οκτώ [8]