Σινέ-MiC
'Οταν ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα και η ιστορία υπερβαίνουν τις προθέσεις (και τις δυνατότητες) της κινηματογραφικής αποτύπωσης. Του Κώστα Καρδερίνη
Σεξ, αλήθειες και ιδιωτικές βιντεοταινίες συνθέτουν το πορτρέτο της πρώτης κυρίας μαύρης ροκ σταρ γούμαν, της Τίνα Τέρνερ. Εμείς που μεγαλώσαμε και χορέψαμε με τα τραγούδια και τη δυναμική της επιστροφή, εμείς «οι κάτοχοι της ενοχής», ανακαλούμε την εντυπωσιακή άνοδο, την ενδοοικογενειακή κακοποίηση, την αναγκαστική πτώση, την ολική διαγραφή, την επώδυνη αλλά λυτρωτική διάζευξη, την εκρηκτική επάνοδο, την ασυγκράτητη μοναδική σόου γούμαν, τον θρίαμβο στη σκηνή και στο πανί.
Ντοκιμαντέρ αυτόφωρο, πλούσιο σε υλικό και ηθικό φορτίο. Το κορίτσι από τα βαμβακοχώραφα που έγινε Simply the best. Ρόκαρε το Ρίο [I can’t stand the rain] και την Βαρκελώνη [Private dancer], ρόκαρε τον Μαντ Μαξ [Aunty Entity, Beyond Thunderdome], αλλά δεν ήρθε ποτέ στη χώρα μας, παρά μόνον ως ταινίες [What’s Love Got To Do With It, 1993], βιντεοκασέτες και σινεμά τεκμηρίωσης. Τελευταία πράξη αντίστασης στα κατεστημένα βοοειδή [βους πατήρ και βους υιός] η αυτοεξορία της στην Ελβετία και η απεμπόληση της αμερικανικής υπηκοότητας.
Παρά τον δραματικό άξονα της προσωπικής της μη-του επανάστασης [πολύ πριν γίνει βούκινο και κίνημα το #metoo], παρά το έντονο και τραγικό ύφος, παρά τα ομιλούντα κεφάλια [Όπρα, Άντζελα Μπάσετ, η μακαρίτισσα Ρόντα Γκράαμ, Κερτ Λόντερ, ο επίσης εκδημήσας Τζίμι Τόμας, Ρότζερ Ντέιβις και πολλοί-πολλοί άλλοι], παρά το φορτίο που κουβαλάνε οι εξομολογήσεις... το ταπεραμέντο και η πληθωρική της προσωπικότητα κυριαρχούν εντέλει και δουλεύουν οι καλές αναμνήσεις μας προς όφελος του τελικού αποτελέσματος.