Σινε-MiC

Το Άγνωστο Κορίτσι, των Jean-Pierre & Luc Dardenne
La Fille Inconnue /The Unknown Girl [2016 Βέλγιο /Γαλλία, 113λ] Ζαν-Πιέρ & Λυκ Νταρντέν

Ποιος γιατρός παρατάει το Kennedy Medical Center [σα να λέμε Ωνάσειο] για να ιδιωτεύσει σε περιοχή του λιμανιού με χαμηλών εισοδημάτων ασθενείς; Ποιος χρεώνει 56€ την επίσκεψη κατ' οίκον; Ποιος κοιμάται μόνιμα μέσα στο ιατρείο; Και ποιος έχει τύψεις που άφησε απ' έξω έναν υγιή, μία ώρα αφότου έληξε το επισκεπτήριο του ιατρείου;

Ποιο ιατρείο βρίσκεται τέσσερα σκαλιά κάτω από το έδαφος; Ποιο μνήμα καπαρώνεται μόλις με 420€ για δέκα χρόνια; Στη Λιέγη ή στη Θεσσαλονίκη ισχύει αυτό το τιμολόγιο; Ποιος ασκούμενος παρατάει την ιατρική για να γυρίσει στο χωριό χωρίς να διαμαρτυρηθούν οι δικοί του; Είναι οι βέλγοι γιατροί θαυμαστές του δόκτορα Ουότσον και του Ηρακλή Πουαρώ;

Η απώλεια μιας πολύ νεαρής γυναίκας, γίνεται εμμονή για τη γιατρό που δεν πρόλαβε να τη σώσει και η οποία δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω. Στο παιχνίδι μπαίνει ένας εκκολαπτόμενος παραβατικός ανήλικος, οι προβληματικοί γονείς, η ζηλιάρα αδερφή, ο πάντα καλός Ολιβιέ Γκουρμέ, η ψυχοσωματική διάσταση, το ερασιτεχνικό ντετεκτιβιλίκι, οι κοινωνικοοικονομικές προεκτάσεις. Όλα είναι στη θέση τους, ακόμη και η ντοκιμαντερίστικη προοπτική των γεγονότων - σε πρώτο πάντα χρόνο.

Με την αστυνομική έρευνα δεν έχουν ασχοληθεί ξανά οι αδερφοί Νταρντέν. Από κοινωνικής σκοπιάς ωστόσο και χωρίς να αγγίξουν καν το επίπεδο του εξαίρετου προηγούμενου Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα [2014]. Ίσως αυτή να είναι η πιο αδύναμη ταινία των βαλόνων αδερφών αλλά και πάλι είναι άξια της προσοχής μας.

Βαθμός: εφτά [7]

Sieranevada, του Cristi Puiu
ΣιέραΝεβάδα [2016 Ρουμανία /Γαλλία /Κροατία /Βοσνία-Ερζεγοβίνη /ΠΓΔΜ, 173λ] Κρίστι Πούιου

Ο Ελεύθερος Ωραρίου συναντά το Δόγμα της Οικογενειακής Γιορτής και... Ένα Έξυπνο, Έξυπνο, Μούτρο

Το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του πατέρα-συζύγου-παππού είναι η αιτία της μάζωξης τουλάχιστον μιας ντουζίνας στενών συγγενών σε ένα σπίτι μόλις 50 τετραγωνικών. Δημοφιλή θέματα συζήτησης η προ τριημέρου επίθεση στο περιοδικό Τσάρλι Χέμπντο και η συνεπακόλουθη αναφορά στην 11η Σεπτεμβρίου, στα εναλλακτικά σενάρια της πτώσης των δίδυμων πύργων και στην τρομοκρατική υστερία του αριθμού 11.

Αργά-αργά η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα φέρνει στην επιφάνεια όλη την παθογένεια της οικογένειας. Με μόλις δύο ή τρία εξωτερικά πλάνα καθημερινής τρέλας, με βομβαρδιστικούς διαλόγους περί ανέμων και υδάτων και προσωπικών αποκαλύψεων, μεταξύ γέλωτος και κλαψουρισμάτων, μεταξύ κομουνισμού και βασιλείας με γέφυρα το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, με ακατάπαυστα μουσικά χαλιά να θολώνουν τα νερά, μεταξύ αφέλειας, τσιγάρων και χρήσης ουσιών, μεταξύ "αβροτήτων" ανδρογύνων και συζύγων... όλα βαίνουν κακώς κάκιον κάκιστα.

Ο Πούιου σκηνοθετεί με βραδυφλεγή μαεστρία, με εκμαυλιστική φυσικότητα, με ανεπιτήδευτα επιτηδευμένο ερασιτεχνισμό, με ανατομική χειρουργική ακρίβεια, με εξοβελιστικούς -ως αποδιοπομπαίους τράγους- εξοστρακισμούς. Η αποσύνθεση και η επανασύνθεση κρατάει κοντά τρεις ώρες πραγματικού και φιλμικού χρόνου αλλά η παντελής έλλειψη δράσης δεν μειώνει το ενδιαφέρον ούτε την αγωνία για τις εξελίξεις. Δεν υπάρχει σασπένς, δεν υπάρχει κάποιο τρικ, παρά μόνο ωμός ρεαλισμός, ρουμάνικο Δόγμα και κατάμουτρη σαδιστική ενδοοικογενειακή λεκτική βία και νοθεία. Τα εν οίκω εν δήμω και τα εν δήμω διαμέσου του οίκου τούτου...

Όσο για τους τρεις τίτλους ταινιών που απαρτίζουν το τσιτάτο της αρχής, θα πρέπει μόνοι σας ν' ανακαλύψετε που αναφέρονται.

Βαθμός: οκτώ [8]