Σινέ-MiC

Από την εποχή της μιας και μοναδικής Διόρθωσης [2007] έχει να βγει ελληνική ταινία που να βάλει στόχο το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.

Η Πετρούνια [Zorica Nusheva] του υπεράνω περιγραφικού τίτλου είναι κάτοικος Αστίβου [Στιπ, πόλη στα ανατολικά, των 50.000 κατοίκων], μορφωμένη, σπουδασμένη, καλλιεργημένη αλλά... τραγικά άνεργη. Στην απελπισία της να πιαστεί από κάπου, πέφτει στα ύδατα των Θεοφανείων και πιάνει τον άγιο και τίμιο σταυρό, μόνη αυτή ανάμεσα σε δεκάδες άντρες, αγνούς δεισιδαίμονες. Το πανδαιμόνιο της θρησκείας και του τοπικού κράτους την φέρνει κρατούμενη στην αστυνομία, με τον αστυνόμο, τον παπά, την δικαιοσύνη και τους αγνούς δεισιδαίμονες να την περικυκλώνουν.

Τα πάθη του Χριστού την περιμένουν κι ο Γολγοθάς της έρχεται ολοταχώς πολύ πριν το Πάσχα. Την υποστηρίζει όμως μια ρεπόρτερ του κρατικού καναλιού [Labina Mitevska] η οποία θεωρεί ότι υπερασπίζεται το δικαίωμά της στην διαφορετικότητα, αλλά ταυτόχρονα πιστεύει ότι έπιασε το λαβράκι της χρονιάς. Δίπλα της, σηκώνει  λιγάκι τον σταυρό του μαρτυρίου της, ο νεαρός αστυνόμος Ντάρκο [Stefan Vujisic] ο μόνος που την συμπαθεί και δεν υπολογίζει σε εφήμερα ανταλλάγματα.

Σπουδαία ταινία που δείχνει τα προβλήματα της γείτονος, η οποία μοιάζει να ζει ακόμη σε μεσαίωνα. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι δυο ανεξάρτητες προτάσεις, δεν είναι όμως. Αυτό που πετυχαίνει η σκηνοθέτις [Θεώνη το μικρό της κι ο νοών νοείτο] είναι να μας κοινωνήσει ένα «εσωτερικό» θέμα και διαμέσου της εντοπιότητας να το καταστήσει πανανθρώπινο και οικουμενικό. Ρατσισμός φύλου, θρησκοληψία, πατριδολαγνεία, αμορφωσιά, ιδεοληψία, εξουσιολαγνεία, απληστία, φιλαυτία, εγωπάθεια κι άλλες παθογένειες παρελαύνουν με σημαία το όνομα της χώρας και αποδιοπομπαίο τράγο μια... παρά-μορφωμένη κατσίκα, η οποία μασάει τον ταραμά τους και τους φτύνει κατάμουτρα τα κουκούτσια. 

Πέρα από την εξαίρετη και εκφραστική πρωταγωνίστρια, κόντρα ρόλος είναι αυτός της δημοσιογράφας, την οποία υποδύεται δυναμικά η αδερφή της Θεώνης, Λάμπινα Μίτεφσκα, με λαμπρή πορεία στο σινεμά [Πριν από τη βροχή, Καλωσήρθατε στο Σαράγιεβο, Σε θέλω, Μοναχικοί τύποι].

Όσο για την σύγκριση με την Μανταλένα [1960], που την σκουντάει στο νερό ο παπα-Παντελής Ζερβός να πιάσει τον σταυρό, είναι τουλάχιστον άκυρη, αλλά ενδεχομένως να υπογραμμίζει τη διαφορά υστέρησης των 60 ετών.

Βαθμός: επτάμισο [7,5]