Σινε-MiC

Λένε ότι την Ιστορία τη γράφουν αυτοί που νίκησαν. Στους σύγχρονους όμως πολέμους δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε νικητές και ηττημένους [εξάλλου το 'χουμε καταλάβει νομίζω, πόλεμος σημαίνει χασούρα για όλους πλην των γερμανών και των άγγλων]. Μερικές φορές οι ηττημένοι, όχι οι αρχηγοί τους αλλά οι ακόλουθοι και εκτελεστές των διαταγών τους, εξακολουθούν να δρουν και να ελέγχουν τα πράγματα, όπως για παράδειγμα έγινε εδώ σε μας μετά την πτώση της δικτατορίας. Και βέβαια, παραμένουν στην αφάνεια χωρίς έστω μια παραδοχή και μια συγνώμη σε όσους έβλαψαν. Και επιπλέον ψέγουν όποιον τολμά να τους κατονομάσει διότι [τον κατηγορούν ότι] σπιλώνει το όνομα των οικογενειών και των απογόνων τους.

Η Μυστική Ατζέντα της Υπόθεσης Φριτς Μπάουερ ασχολείται σε πρώτο επίπεδο με την προσπάθεια του εν λόγω ανώτατου δικαστή να βρει και να φέρει ενώπιον της δικαιοσύνης τον διαβόητο εμπνευστή του εβραϊκού ολοκαυτώματος, Άντολφ Άιχμαν [Michael Schenk]. Πίσω όμως από τη διαφυγή και τη διαρκή παραπλάνηση για την ταυτότητα και την μετοίκηση του Άιχμαν, βρίσκεται ένα πλήρες κύκλωμα πρώην ναζί, αφανών και λιγότερο αφανών, οι οποίοι κατέχουν [δέκα χρόνια μετά τη λήξη του 2ου πολέμου] θέσεις σε όλα τα πόστα του εμπορικού και του κρατικού μηχανισμού της χώρας αλλά και στο εξωτερικό.

Παράλληλα βλέπουμε πόσο συντηρητική χώρα παραμένει η Γερμανία, νομιμοποιώντας χιτλερικές διατάξεις ποινικοποίησης της σεξουαλικής προτίμησης και εφαρμόζοντας αυτές με αυστηρότητα και προσήλωση. Αυτό το μοντέλο, αυστηρής πειθαρχίας και έντονης καταπίεσης των ιδιαιτεροτήτων και των ερωτικών προτιμήσεων, αποδίδει καρπούς στη χώρα και οδηγεί τους υφιστάμενους στην τρέλα ή στην τυραννία των άλλων. Έχουν επιβληθεί στους "νικητές", καταπιέζουν και ξεζουμίζουν τους αγωνιστές λαούς και δεν μπορούν να χωνέψουν ότι εμείς γλεντάμε και περνάμε όσο μπορούμε καλύτερα όντες υφιστάμενοι των απάνθρωπων αποστραγγιστικών έργων τους.

Μεγάλο ατού της ταινίας και των παράπλευρων σχολιασμών της, ο πρωταγωνιστής Burghart Klaussner ο οποίος μεταμορφώνεται σε περσόνα εκείνης της εποχής και ζωντανεύει το κλίμα της προεκτείνοντάς το ως το σήμερα. Κατά καιρούς, τον έχουμε χαρεί και καταχαρεί σε διάφορες σπουδαίες ταινίες, με ειδικότητα σε ρόλους πατεράδων και δικαστών: Αντίο Λένιν, Η λευκή κορδέλα, Ο νεαρός κύριος Γκαίτε, Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες, Το παιδί ζιγκ-ζαγκ, Σφραγισμένα χείλη, Νυχτερινό τρένο για τη Λισαβόνα, Η νύχτα πριν πέσει το Παρίσι, Η γέφυρα των κατασκόπων.

Καλή και η δουλειά του ντουέτου των συνθετών Julian Maas και Christoph M. Kaiser αν και όχι τόσο υπόγεια όσο θα την ήθελα. Στο σύνολο έχουμε μια εξαίρετη παραγωγή με πολλή δράση και περιπέτεια, στοιχεία όχι και τόσο αναμενόμενα από τον τίτλο της.

Βαθμός: επτάμισο [7,5]