Σινε-Mic

Ταινία χαμηλού προφίλ, υψηλών προδιαγραφών και ακόμη πιο υψηλής αισθητικής απόλαυσης.

Η ιστορία μιας οικογένειας ξεκινάει ελλειπτικά τρία χρόνια πριν τη λήξη της πολιτιστικής επανάστασης του Μάο. Ο πατέρας είναι φυγάς και "προδότης", θύμα των περιστάσεων. Η μάνα τον περιμένει [η Γκονγκ Λι σε όλο της το ταπεινό μεγαλείο] και σταματάει τον χρόνο χάριν της ατέρμονης αναμονής η οποία εκφράζεται ως ψυχογενετική αμνησία. Η κόρη κυνηγάει το όνειρό της με τρόπο σινικά μακιαβελικό, όνειρο απατηλό βεβαίως-βεβαίως. Η τιμωρία είναι αυστηρή επί δικαίων και αδίκων. Η συγχώρεση χωράει στους κόλπους της οικογένειας και πιάνει λιμάνι με βάρκα τον κατατρεγμένο πατέρα. Ο χρόνος δεν είναι τιμωρός αλλά παρηγορητής. Η μνήμη και η λήθη παίζουν ντάμα, σκάκι, τάβλι και άλλα επιτραπέζια παιχνίδια. Οι δυο όψεις των πραγμάτων είναι περισσότερες, είναι άμετρες.

Ο Γιμού β(γ)άζει όλη του τη μαεστρία στη διαχείριση του φιλμικού χρόνου ο οποίος παρουσιάζεται να εκτελεί ελεύθερες ταλαντώσεις γύρω από τον πραγματικό. Η συγκίνηση δεν είναι ούτε ευτελής ούτε επίπλαστη, είναι χορταστική. Οι καλές παραστατικές τέχνες [χορός, φωτογραφία, μουσική, ζωγραφική καλλιγραφία, κολάζ, λογοτεχνία] παίζουν το ρόλο τους στη θεραπεία των ψυχών, αλλά δεν είναι χάπι ευτυχίας και μακαριότητας. Ο σκηνοθετικός του πλουραλισμός υμνεί την απλότητα των πραγμάτων και της φύσης μας, υμνεί την πολλαπλότητα της πραγματικής αγάπης, υμνεί την πλειότιμη λογική που ισορροπεί το συναίσθημα με τη φρόνηση. Στο περιθώριο εισπράττουμε σχόλια για τα πριν και τα μετά την μαοϊκή εποχή. Σχόλια για όσους βιάζονται να πουσάρουν τις ζωές των άλλων. Σχόλια περί του ευ ζην ακόμη και με πλασίμπο ντε ζα βι.

Αδιαμφισβήτητα Η Μεγάλη Επιστροφή του σκηνοθέτη και της μούσας του.

Βαθμός: εννιά [9]