Ταινίες και DVD του 2003 (μέρος 2ο)

Μερικά ξεχωριστά DVD του 2003
Φέτος άρχισα να βλέπω και ντίβιντί, κυρίως κάποια μουσικά αλλά και μερικές ταινίες που κυκλοφορούν ξανά και είναι δύσκολο να τις βρείτε στα βιντεοκλάμπ. Ή ακόμη κι αυτές που θα μπορούσατε να πετύχετε με πολύ ψάξιμο.

Man with a Movie Camera - The Cinematic Orchestra & Dziga Vertov [1929/2003]
Η γνωστή και εξαιρετική Κινηματογραφική Ορχήστρα έντυσε μουσικά τον πρωτοπόρο "Άνθρωπο με την κινηματογραφική μηχανή" του ουάν μαν σόοου Τζίκα Βερτόφ. Πρόκειται για το ΜΟΥΣΙΚΟ DVD ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ. Δεν θα μπορούσα να το βάλω απλώς στα σάουντρακ, διότι μιλάμε για μια δημιουργία όχι μόνο διαχρονική αλλά αθάνατη. Είναι μια ταινία που ακροβατεί και ρισκάρει τα πάντα, ανοίγουσα διάπλατα ορίζοντες και δρόμους που [ακόμη και σήμερα μετά από εβδομηνταπέντε χρόνια] όχι μόνο δεν έχουν περπατηθεί όλοι, αλλά δημιουργούν ακόμη πιο μεγάλο δέος, παρά τα όσα τεχνολογικά επιτεύγματα και ψηφιακά εργαλεία. Ο Βερτόφ δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει αυτό το έργο. Γιατί μήπως μπορούμε εμείς σήμερα; Οι Cinematic αποδίδουν φόρους τιμής και κληρονομιάς σε μια ταινία που όσο παλιώνει τόσο πιο πολύ ανανεώνεται κι αναδεικνύεται. Το μεγάλο της μυστικό είναι οι αντιδράσεις των θεατών κι όχι ο τρόπος κατασκευής της που ούτως ή άλλως αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της.

Bullet Ballet + Tokyo Fist - Shinya Tsukamoto [1998 + 1995]
Η βίαιη και βρώμικη [κακο]ποίηση του Σίνια Τσουκαμότο έρχεται ξανά από την πίσω πόρτα. Αν τα καλτ "Τετσούο" έπιασαν τον παλμό των απανταχού απαιτητικών θεατών, τα δύο αυτά κατάφεραν να επικοινωνήσουν με ακόμη πιο ανυποψίαστες ψυχές. Δείτε τα σε επιλεγμένα βιντεοκλάμπ.
Σχετικό άρθρο: Shinya Tsukamoto, μυαλό τσεκούρι

Vespertine live at The Royal Opera House - Bjork + Matmos [2002]
Η Μπιορκ με ινουί χορωδία και τους Μάτμος να παρεμβαίνουν ηλεκτρονικά και εποικοδομητικά. Σίγουρα το καλύτερο από τα 15 λάιβ της μεγάλης ισλανδής που κυκλοφορούν σε ψηφιακή μορφή.

Director's Cut - Rechenzenrtum [2003]
Οι φίλοι τους θα ενθουσιαστούν. Όλοι όμως μπορούν να πάρουν ιδέες και μαθήματα μουσικής στρατόσφαιρας.
Παραπομπή στην ιστοσελίδα τους

Demons Dance Alone + Golden Goat - The Residents [2003]
Οι Κάτοικοι του Παγκόσμιου Χωριού είναι πραγματικά αειθαλείς. Όσοι δεν τους είδαμε ζωντανούς μπορούμε να τους απολαύσουμε [με λιγότερα χρήματα] σε ντόλμπι στέρεο σαράουντ.

The Filth and the Fury, a Sex Pistols film - Julien Temple [2000/2003]
Όταν ένα καλό punkumentary επανέρχεται δυναμικά τότε το fun συνεχίζεται. Κι ας λέει ότι θέλει ο Iggy και η παρέα του. Κάπως έτσι θα διδάσκεται η ιστορία στο μέλλον.

Pleasure Heads Must Burn - The Birthday Party [1982-1983/2003]
Αν δεν έχετε αναφωνήσει ακόμα 'Hacienda uber alles' τότε έχετε ακόμη μια ευκαιρία. Μουσική ιστορία, μάθημα δεύτερον.

Kurt & Courtney - Nick Broomfield [2001]
And the hit-story goes on. Even in his youth, even in his youth, even in his youth, θα πουν οι μυημένοι. Smells like teen spirit θα ανακράξουν άπαντες. I'm a negative creep, I'm a negative creep θα πει κάποια που κοιτιέται στον καθρέφτη καθρεφτάκι της.

Monty Python and the Holy Grail - Terry Gilliam & Terry Jones [1974/2002]
Αν νομίζετε ότι είναι μόνο μια επανέκδοση τότε πλανιέστε. Μάλλον δεν γνωρίζετε τι εστί Αναρχικός Πίθων. Καταρχήν πριν αρχίσει η ταινία θα πάθετε πλάκα. Όσοι ξέρετε καλά αγγλικά θα πάθετε απανωτές πλάκες. Εκεί όμως που θα χάσετε τ' αυγά και τα πασχάλια είναι στα επιπλέον δωράκια και στο δεύτερο δισκάκι. Τους παλαβιάρηδες τύπους μπορείτε να τους φοβάστε άφοβα. Αν πάλι θέλετε να τεστάρετε τα γιαπωνέζικά σας, μπορείτε να απολαύσετε ένα απόσπασμα από την ειδικά μεταγλωττισμένη αυτή έκδοση του "Άγιου δισκοπότηρου". Η απόλυτα κι οριστικά τελεσίδικη ειδική έκδοση!!!

Drifting Clouds + Man Without a Past - Aki Kaurismaki [1996 + 2002]
Χαλαρά οι δυο χαλαρότερες επιλογές για τέλειο κουλάρισμα. Η Κάτι Ούτινεν σκίζει εξαπανέκαθεν. Το ροκ'εν'ρολ αποκτά άλλο νόημα. Οι 'σκύλοι μας, τα ζώα' είναι άπαιχτοι. Οι Cool and the Gang μπορούν να σκυλιάσουν, γιατί δεν μπορούν να παίξουν σε τέτοιες ταινίες, ούτε καν ως μουσικό χαλί.
Σχετικό άρθρο: Ο χαρισματικός Άκι Καουρισμάκι

Eraserhead - David Lynch [1978]
Ανεπιθύμητες ενέργειες: αλλεργικές αντιδράσεις, δερματικά εξανθήματα, επιγαστραλγία, πνευμονοκοκκικές λοιμώξεις από μυκόπλασμα, χλαμύδια, λεγιονέλα και τοξόπλασμα, ζάλη, διανοητική σύγχυση και πιθανές παραισθήσεις σε υπερβολή δόση ως πέντε (5) επαναλήψεις, ικανές να προξενήσουν ακόμη και παρεγκεφαλική ερυσιβώδη όλυρα.
Σχετικό άρθρο: O David Lynch ξανά στο Χόλιγουντ!

35 του 44ου Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης, έτσι για τα προσεχώς
Το 2004 μπήκε και το φεστιβάλ άρχισε να μας στέλνει στις αίθουσες τα καλύτερά του.

Ένα τραγούδι δε φτάνει (A song is not enough, 2003, 118') της Ελισάβετ Χρονοπούλου
Θα κρύψω το σκοπό απ' το τραγούδι αυτό εκεί που ο νους δε θα φτάνει...
Ο δρόμος προς τη Δύση (The way to the West, 2003, 80') του Κυριάκου Κατζουράκη
... στρωμένος αγκάθια και όνειρα. Και έμπνευση.
Όλο το βάρος του κόσμου (All the weight of the world, 2003, 123') του Θάνου Αναστόπουλου
Κι όλο το θάρρος επίσης. Θέλει αρετή και τόλμη η απογείωση.
Μακριά (Uzak, Τουρκία, 2003, 110') του Nuri Bilge Ceylan
Τόσο κοντά, στην Πόλη και στην ξενιτιά.
Ερωτική αναπαράσταση (Reconstruction, Δανία, 2003, 89') του Christoffer Boe
Δόγμα και σχίσμα. Παλίνδρομα συναισθηματικά παιχνίδια. Τηλεπαθητικά βλέμματα.

Συνέντευξη (Interview, Ολλανδία, 2003, 89') του Theo van Gogh
Μονομαχία στο ελ τύπο! Στήστε τον στον λογό-τύπο, πυρ!!! Παύσατε. Over the game.
Το τελευταίο τρένο (Ρωσία, 2003, 82') του Alexey German jr.
Ο χειμώνας που περνάμε έχει κάτι απ' την ατμόσφαιρά του. Εξάλλου πέρσι κατέβηκαν πολλοί απ' αυτό.
Μικρές νιφάδες (Danehaye rize barf, Ιράν, 2003, 80') του Ali-Reza Amini
Τις είδαμε και στις πόλεις μας αλλά εδώ είναι πιο χαριτωμένες.
Κοριτσάκι (Devcatko, Τσεχία, 2002, 82') του Benjiamin Tucek
Η τσέχικη τηλεόραση βάζει γυαλιά στα κανάλια μας. Και στη μουσική επένδυση.
Μνήμες εγκλημάτων (San-lin-eui chu-eok, Κορέα, 2003, 127') του Bong Joon-Ho
Μαύρη παρωδία με κέφι και δύναμη, με γεύση γλυκιά και πικρή.
Η τελευταία ζωή στο σύμπαν (Last life in the Universe, Ταϊλάνδη/Ιαπωνία, 2003, 122') του Pen-ek Ratanaruang
Η σαύρα των βασιλικών παραμυθιών στη σημερινή δύση της άπω ανατολής.
Αναταχάν (Anatahan, ΗΠΑ, 1953, 92') του Josef von Sternberg
Πυρ, γυνή και θάλασσα... Καταραμένη νήσος, νήσος των ναυαγών, που καταστρέφεις νέους και σώστης των κορών.
Ταξιδιώτες και μάγοι (Travellers and magicians, Μπουτάν/Αυστραλία, 2003, 108') του Khyentse Norbu
Νάφχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος εμπόδια, ωστέ να μη φτάσεις ποτέ. Γιατί προορισμός σημαίνει τέλος.
Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας... και άνοιξη (Bom yeoreum, gaeul, gyeowool, geurico bom, Κορέα/Γερμανία, 2003, 99') του Kim Ki-duk
Ο κύκλος με την σχεδία. Οι εποχές της ζωής σε ρόλους πρωταγωνιστή.
Χωρίς τον Οτάρ (Since Otar left, Γαλλία/Βέλγιο, 2003, 102') της Julie Bertuccelli
Υπάρχουν κι άλλου είδους γιατροί χωρίς σύνορα. Η απουσία του Ιοσελιάνι λειτουργεί ως έμπνευση.
Η επιστροφή (Vozvraschenie, Ρωσία, 2003, 105') του Andrey Zvyagintsev
Η καταστροφή των βαρβάρων ως μάθημα ζωής. Η ποίηση κυλιέται στο χώμα, παλεύει και σηκώνεται λαβωμένη.
Φίδι του Ιούνη (Rokugatsu no hebi, Ιαπωνία, 2002, 77') του Shinya Tsukamoto
Η ηδονοβλεψία στην τέχνη και η βία των πόλεων στα υγρά βρώμικα όνειρα. Χωρίς επιστροφή.
Σάνσα (Sansa, Γαλλία, 2003, 115') του Siegfried
Ταξίδια χωρίς σύνορα: στο έρωτα, στην μουσική, στις τέχνες και στον κόσμο. Τι φταίει αυτός αν έχει τσιγγάνα καρδιά;
Ταπείνωση (Devot, Γερμανία, 2003, 95') του Igor Zaritzki
Δέσε με κι ενωμένα τα χείλη ας μένουν. Break on through, break on through...
16 χρόνια αλκοόλ (16 years of alcohol, 2003, 102') του Richard Jobson
Skids in a row. "Η έννοια της κατοχής έμψυχων ή άψυχων πραγμάτων βρίσκεται μόνο μες το κεφάλι μας" - Bruce Lee.
Η κουκουβάγια (Fukuro, Ιαπωνία, 2003, 119') του Kaneto Shindo
Αρσενικό και παλιά μοντέλα. Θέρετρο του παραλόγου.
Η πιο λυπητερή μουσική στον κόσμο (The saddest music in the world, Καναδάς, 2003, 99') του Guy Maddin
Σπασμένα γυάλινα πόδια, μια καρδιά που πονά, αμφιβάλλει και κλαίει.

Στάχτες του χρόνου (Dong xie xi du, Χονγκ Κονγκ, 1994, 100') του Wong Kar Wai
Το έπος της χαμένης αθωότητας. 8 πρόσωπα ζητούν σκαπανέα.
Χαμένοι άγγελοι (Duo luo tian shi, Χονγκ Κονγκ, 1995, 96') του Wong Kar Wai
Μίλα μου στη γλώσσα σου. Βουβό γουρούνι σε πάγκο σφαγείου δέχεται περιποιήσεις που δεν χρειάζεται πια.
Οι γάμοι του θεού (As bodas de deus, Πορτογαλία/Γαλλία, 1999, 150') του Joao Cesar Monteiro
Αναρχία, αθεϊα, ανατροπή. Στα όρια των αισθήσεων.
Αναμνήσεις από το κίτρινο σπίτι (Recordacoes da casa amarela, Πορτογαλία, 1989, 120') του Joao Cesar Monteiro
Τρέλα, μούρλια, αλαλούμ. Στα όρια των παραισθήσεων.
Ήταν ένας τραγουδιστής κότσυφας (Ikho shashvi mgalobeli, Γεωργία, 1971, 82') του Otar Iosseliani
Ζει δε ζει, εμείς έχουμε το τραγούδι του συντροφιά. Ακούμε τη φλογέρα ενός φλογερού μύστη.
Σπουργίτια (Taranchy, Κιργιστάν, 1995, 10') του Ernest Abdysaparov
Το τρένο που αφήνει τα συναισθήματα να διαρρέουν ανάμεσ στα βαγόνια του.
Στάση λεωφορείου (Beket, Κιργιστάν, 2000, 22') του Aktan Abdykalikov
Η ελεγεία της αναμονής, δεν πας πουθενά γιατί δεν πας έτσι κι αλλιώς.
Εκδίκηση (Mest', Καζακστάν, 1990, 100') του Emrek Shinarbaev
Άρτε πόβερα, άρτε φόβερα. Φάτε χώμα ρεεεεεεεεε...
Το κοστούμι (Shik, Ρωσία/Γερμανία, 2002, 92') του Bakhtiyar Khudoynazarov
Φετίχ σακάκι κι ασορτί παντελόνι στις κλίμακες του βαλκανικού βαριετέ. Κλαυσίγελως.
Μονά και ζυγά (Kosh ba kosh, Τατζικιστάν, 1993, 90') του Bakhtiyar Khudoinazarov
Οι σφαίρες, σφαίρες και τα μονά, ζυγά. Ο έρως βόλια δεν κοιτά.
Η βιογραφία ενός νεαρού ακορντεονίστα (Kozymnin karazy, Καζακστάν, 1994, 90') του Satybaldy Narimbetov
... που δε μεγάλωσε καθόλου. Κάτι από τα μικράτα του σκηνοθέτη.
Casting (Κάστινγκ, Σερβία/Μαυροβούνιο/Γερμανία, 2003, 52') του Goran Radovanovic
Καλσόν και μοντέλες, ηδονοβλεψία λόου-φάι. Έρευνα σοκ χωρίς τηλεθηρικές επιβουλές.
Ανταλλακτικά (Rezervni deli, Σλοβενία, 2003, 87') του Demjan Kozole
Βγαλμένα από ανθρώπινα όνειρα. Μεταστάντες μετανάστες. Αντιήρωες και επίγονοι.

Σχετικά και άσχετα: 16 κείμενα για το παρελθόν Φεστιβάλ

Απουσιολόγιο

Τίνα Χρόνη (1976-2003)
Stairway to Heaven ή Hairway to Steven; O Χ1 του Κύκνου δε νοιώθει πια μοναξιά. Ο Λαρς Φον Τρίερ είναι ηλίθιος. Η Νικόλ Ντόγκβιλ έχει το χρίσμα αλλά η Τίνα της πήρε όλη τη χάρη. Οι DaDamnPhreakNoizPhunk της χάρισαν ένα πουλόβερ. Οι Garmarna, η Bjork κι οι Cugercubes της, η Miss Kittin, οι Nirvana, οι Sigur Ros, οι At The Drive in της κάνανε καντάδες. Κι ο Δίδυμος Aphex, κι ο Fat Boy Slim. Bird of Prey flyin' high, in the autumn sky, flyin' high. Μια καρδιά από γαλάζιες γκάζες που καθρεφτίζουν λευκές μαργαρίτες, ένα ρόδι και μερικά κάστανα είναι ότι πήρες για το δρόμο. Τα κυπαρίσσια είναι ωραία δέντρα, γιατί να τα βλέπουμε μόνο στα νεκροταφεία; έλεγες πάντα με απορία.
Για την Ευχάριν

John Schlesinger (1926-2003)
Ο Μπίλυ ο ψεύτης, η πρώτη Ματωμένη Κυριακή, ο Καουμπόης του Μεσονυκτίου, ο Μαραθωνοδρόμος, το Γεράκι κι ο Χιονάνθρωπος, ο Άγνωστος του Πασίφικ Χάιτς. Ο καλύτερος φίλος της Μαντάμ Σουζάτσκα.

Charles Bronson (1921-2003)
Death Wish MMIII. Κάποτε στη Δύση ήταν ένα παιδί με μια φυσαρμόνικα. Στο δρόμο βρήκε τον κύριο Ματζέστικ, τον Μέρφι και τον Κέρζι. Ήθελε ν' αγιάσει αλλά δεν το άφησαν. Αντίο φίλε και χαιρετίσματα στην Τζιλ Άιρλαντ.

Alan Bates (1934-2003)
The Entertainer, The Running Man, The Caretaker, The Fixer, The Shout, The Rose, The Return of the Soldier. Α Kind of Loving, Far form the Madding Crowd, An Englishman Abroad είχε ραντεβού με τον Σλέσινγκερ. Ο αρχι-μπάτλερ του Γκόσφορντ Παρκ μας θωρεί αγέρωχος κι ας πονάει μέσα του. No Prayer for the Dying Prince. Just Silent Tongue. Τον σκέφτομαι παρέα με τον Καζαντζάκη και τον Άντονι Κουήν. Κι όταν ευκαιρήσει πετιέται να δει τον δόκτορα Μ., τον Πήτερ Λόρι και τον Φριτς Λανγκ.

Johnny Cash (1932-2003)
American Music History vol. MMIII. Πάει κι αυτός "πέρασε τη γραμμή". Διάβηκε τη "Bridge Over Troubled Water" και πήγε να βρει τον δικό του "Personal Jesus". Το σπουδαιότερο όμως όλων ήταν ότι "δεν έκανε πίσω ποτέ".

Leslie Cheung (1956-2003)
Αυτός μας έκανε πλάκα. Ανέβηκε στην ταράτσα ενός μεγάλου ξενοδοχείου και στούκαρε την πρωταπριλιά του 2003. Ήταν γνωστός από τις ταινίες του Γουόν Καρ Γουάι "Days of Being Wild", "Ashes of Time" και "Happy Together" .

Κι άλλες απουσίες
Massimo Girotti (1918), Maurice Pialat (1925), Richard Crenna (1926), Jeanne Sorel (1913), Τίτος Βανδής (1917), Alberto Sordi (1920), Δημήτρης Ποταμίτης (1945), Ντίνος Δημόπουλος (1921), Μίμης Κουγιουμτζής (1936), Horst Buchholz (1933), Jean Yanne (1933), Gregory Peck (1916), Hume Cronyn (1911), Katharine Hepburn (1907), Celia Cruz (1924), Yvonne Sanson (1926), Guido Crepax (1933), Marie Trintignant (1962), Αντώνης Σαμαράκης (1919), Gregory Hines (1946), Jacques Deray (1929), Idi Amin Dada (1923), Αρτέμης Μάτσας (1930), Warren Zevon (1947), Leni Riefenstahl (1902), John Ritter (1948), Robert Palmer (1949), Elia Kazan (1909), David Lodge (1921), Jack Elam (1918), Elem Klimov (1933), Art Carney (1918), Michael Kamen (1948), David Hemmings (1941), Ingrid Thulin (1926-2004).