The boat that rocked
Ο Richard Curtis ξέρει να στήνει ωραίες ιστορίες. Αστείες, πρωτότυπες, έξυπνες, ακομπλεξάριστα εξωφρενικές και αναπάντεχα συγκινητικές. Πρέπει να είσαι πολύ ξινός και να έχεις καταπιεί μπαστούνι για να μη σου αρέσουν. Ή να φοβάσαι ότι θα σου τσαλακωθεί το ιντελλεκτουέλ προφίλ αν παραδεχτείς ότι το Τέσσερεις Γάμοι Kαι Μια Κηδεία, το Notting Hill και το Love Actually είναι ταινιάρες. Αν και Νεοζηλανδός, οι ταινίες του είναι πιο αγγλικές από όλη την brit pop σκηνή, από το 90 και δώθε. Και η τελευταία του έχει πιάσει ένα θέμα μακριά από τις εμπορικές προδιαγραφές των προηγούμενων, που αφορά πρωτογενώς μόνο Άγγλους άνω των 55. Αλλά επειδή οι Άγγλοι έχουν το ταλέντο να κάνουν τις υποθέσεις τους παγκόσμιες, όλοι υποστηρίζουν μια Αγγλική ομάδα (κάπου το ξανάγραψα αυτό αλλά δεν θυμάμαι πού), και επειδή ο Curtis έχει το ταλέντο να αγγίζει τον άνθρωπο (μιλάω για τους ανθρώπους που ξέρω καλά, δηλαδή εμένα) στο ευαίσθητο σημείο του, το The Boat That Rocked είναι μια ταινία που πιστεύω ότι θα την ευχαριστηθούν πολλοί.
Και εμείς ακόμη περισσότερο. Γιατί είναι γεμάτη μουσική. Υπέροχη μουσική και υπέροχες ρετρό εικόνες. Αγγλικό 60s ροκ συγκεκριμένα. Η ιστορία, σε γενικές γραμμές, έχει ως εξής: Στα μέσα της δεκαετίας, ο κόσμος διψάει για ποπ και για ροκ και το BBC παίζει μόνο 45 λεπτά τη μέρα. Το κενό καλύπτει ένας πειρατικός σταθμός που εκπέμπει από ένα πλοίο αγκυροβολημένο στη Βόρεια Θάλασσα, που τον ακούει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Βρετανίας και τον μισεί η εξουσία, και ειδικά ένας σατανικός υπουργός (φανταστικός ο Κέννεθ Μπράνα, η καλύτερη ερμηνεία της ταινίας με διαφορά) που ξενυχτάει προσπαθώντας να τον κλείσει. Τα υπόλοιπα ξεκαρδιστικά και μη επί της οθόνης.
Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Τέτοιο πλοίο υπήρξε, και δεν ήταν το μόνο. Στη Βόρεια Θάλασσα από το 64 ως το 67 ήταν το Radio London με πολλούς μετέπειτα διάσημους dj's, ανάμεσά τους και αυτόν που όλοι φαντάζεστε.
H ταινία δεν είναι το αριστούργημα που θα σημαδέψει τη ζωή σου, αλλά το ζεστό, ανθρώπινο, άνετο και φιλικό έργο που θα σου κάνει καλή παρέα και θα θέλεις να το ξαναδείς πολλές φορές. Και δεν σας κρύβω ότι αυτό ζητάω εγώ από το σινεμά. Για τον προβληματισμό και τις βαθύτερες αναζητήσεις υπάρχουν τα βιβλία και για τα ακόμη πιο δύσκολα η πραγματική ζωή.
