The good Ol' Boy του Chan-wook Park

* Ο χαρούμενος συγγενεύει νοηματικά με τη χαρά ή με το χάρο; *

* Το πρώτο συνθετικό του γερόλυκου φανερώνει γερό ή γέρο λύκο; *

Oldboy4 Οι σκέψεις αυτές μου ήρθαν στο μυαλό βλέποντας τις "Νύφες" του Παντελή Βούλγαρη. Τώρα που τις επανεξετάζω μου φαίνονται πιο ταιριαστές για την παρούσα ταινία. Κι όχι επειδή είναι το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας για τη βία [προηγήθηκε το Sympathy for Mr. Vengeance, 2002]. Ούτε γιατί κέρδισε το μέγα βραβείο στις φετινές Κάνες. Σιγά τα ωά τώρα πια. Μήπως διότι προέρχεται από το manga του Garon Tsuchiya το οποίο και ζωντάνεψε σαν ανατριχιαστική εικονοπλαστική πραγματικότητα; Όχι όχι! Τότε ίσως για τη διαστροφική ευφυία του να χορογραφήσει την εκδίκηση με τον "Χειμώνα" από τις "Τέσσερις Εποχές" του Βιβάλντι; Ίσως γι' αυτό το τελευταίο.

Oldboy3 Τα σχόλια του Παρκ γι' αυτά που είναι και γι' αυτά που φαίνονται σκεπάζουν την αλήθεια σαν τα επάλληλα στρώματα ενός κρεμμυδιού. Κι όσο πιστεύει ο ήρωας Ο-Ντάε-Σου πως ξεφλουδίζει και απομακρύνει τα φύλλα αυτά, τόσο ματώνει δακρύζει κι αμφιβάλει για τον ίδιο του τον εαυτό. Ψάχνει για την άκρη του κουβαριού και γίνονται μύλος όλα μες στο κεφάλι του. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι είναι μαριονέτα στα χέρια κάποιου που προετοίμασε με σατανική ευλάβεια την τροχιά του. Διψάει για εκδίκηση και πέφτει [έχει πέσει εν αγνοία εδώ και δεκαπέντε χρόνια] στα δίχτυα ενός μανιακού εκδικητή.

Oldboy2 Οι παραβολές και αντιπαραβολές είναι μοναδικές σε φαντασία, σύλληψη και εκτέλεση. Οπτά οιδιπόδεια και ζώντα οχταπόδια, 3-4 αυτοκτονίες και μια σκυλίτσα, καράτε με σφυρί και κατσαβίδι, ψαλίδια κορδέλες και γλώσσες, γροθιές στο ντουβάρι - kicking against the bricks, ακρωτηριασμοί [γλώσσα, χέρι-δαχτυλίδι], παιδικά τραγουδάκια που ηχούν τρομαχτικά, ωμή βία ξεδοντιάσματα και ωμά θαλασσινά. Ματάκηδες εκδικητές, ωτακουστές ηδονολάγνοι, σαγόνιας κουλοχέρης, λαϊκή υπνωτίστρια, διαφυγή απ' την πολυκατοικία στο χιόνι - η αντίστροφη πορεία του Γκορίτσα που τους έφερε "Απ' το χιόνι".

Oldboy1 Τεχνικά επίσης, έχουμε ένα τέλειο αποτέλεσμα με άψογο φινίρισμα, τόσο που να εξουδετερώνει γλυκά και ηδονικά τον κύκλο της βίας. Δεν εξωραϊζει όμως σίγουρα δοκιμάζει θετικά τις αντοχές μας. Μοντάζ και χρόνοι χαοτικοί, τα πηγαινέλα του συμβατικού χωροχρόνου αντιπαρέρχονται τα περαδώθε του εγκεφαλικού παραληρήματος. Τα εφέ είναι εξωφρενικά, όχι φανταχτερά ούτε επιδεικτικά, αλλά πολύ λειτουργικά, πολύ φυσιολογικά σαν περίεργες παρενέργειες σαν αποκυήματα σαν ξυπνήματα στον εφιάλτη.

Oldboy5 Τα δε ψηφιακά περάσματα είναι ΑΠΑΙΧΤΑ. Δε θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόση κατακτημένη και καλοχωνεμένη τεχνολογία υποταγμένη στη μαγεία της εικόνας. Δε θυμάμαι πρόσφατα να έχω μπει σε κάποια άλλη ταινία και να μη θέλω να τελειώσει. Είναι σαν μια ζεστή φωλιά, σαν ζεστή αγκαλιά, σαν μια μήτρα που περιβάλλεται από αίμα και πλακούντα.