The Hurt Locker
Κάθριν Μπίγκελοου, η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε το όσκαρ σκηνοθεσίας. Ανταγωνιζόμενη τέσσερις άνδρες: τον πρώην σύζυγο εφετζή James Cameron [Avatar], τον ιταλικής καταγωγής εφετζή Quentin Tarantino [Inglourious Basterds], τον καναδό αντι-εφετζή κυνικό Jason Reitman [Up in the Air] και τον μαύρο δραματουργό Lee Daniels [Precious: Based on the Novel 'Push' by Sapphire].
Ακόμη πιο σπουδαίο πως η ταινία της, The Hurt Locker, κέρδισε όσκαρ καλύτερης ταινίας ανάμεσα σε άλλες εννιά υποψήφιες [πολύς συνωστισμός] και όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου [Mark Boal] μέσα σ' έναν ορυμαγδό θετικών και αρνητικών εξελίξεων και παρασκηνιακών διαγκωνισμών.
Χωρίς αβανταδόρικα εντυπωσιακά ειδικά εφέ παρά το ένοχο παρελθόν της. Με σύμμαχο το παράλληλο μοντάζ που εστιάζει διπλά, πότε σε υπερκοντινό και πότε σε μακρινό πλάνο [όσκαρ στους Bob Murawski και Chris Innis]. Και με εκπληκτική δουλειά στο σχεδιασμό και τη μίξη ήχου [δύο όσκαρ στους Paul N.J. Ottosson και Ray Beckett] που περνάει με φυσικότητα μέσα από το σάουντρακ [των Marco Beltrami και Buck Sanders] και τα σκληρά άσματα των Ministry [Fear (is big business), Palestina, Khyber pass].
Ένοχο παρελθόν. Η Kathryn Ann Bigelow σπούδασε καλές τέχνες και υπήρξε μέλος του αβανγκάρντ κινήματος Art and Language. Αργότερα φοίτησε στη σχολή κινηματογράφου της πολιτείας Κολούμπια και αποφοίτησε με την πτυχιακή ταινιούλα The Loveless [1982], μια σπουδή στη "γοητεία της βίας μέσα από την κινηματογραφική φόρμα". Η πρώτη ταινία της ήταν ένα βαμπιροθρίλερ [Near Dark, 1987]. Στα χρόνια που ήταν παντρεμένη με τον Κάμερον έκανε το πολύ αξιόλογο αστυνομικό θρίλερ Blue Steel [1989] με την Τζέιμι Λη Κέρτις και την αποθεωτική κοσμοπολίτικη περιπέτεια Point Break [Στην κόψη του κύματος, 1991].
Σενάριο. Η βία και η γοητεία της είναι πάντα ένα από τα ζητήματα. "Στέλνουμε στρατιώτες στο Ιράκ, σ' έναν πόλεμο που δεν μπορούμε να κερδίσουμε;" αναρωτιέται. "Το μικρό μυστικό κάθε πολέμου είναι ότι κάποιοι άντρες τον λατρεύουν. Θέλω να καταλάβω τι σημαίνει να είσαι ήρωας ενός χαμένου πολέμου στην αυγή του 21ου αιώνα". Κι εμείς θέλουμε. Ο μοναχικός καουμπόι των σύγχρονων ανταρτοπόλεμων έχει πλήρη επίγνωση πως κάθε μέρα υπηρεσίας είναι και μια αντίστροφη μέτρηση.
Διάλογοι. "Να είσαι αυτό που μπορείς" [be all you can be] σχολιάζει θυμόσοφα ένας αηδιασμένος φαντάρος. "Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος ν' απασφαλίσεις μια βόμβα;" ρωτά με θαυμασμό ο αξιωματικός [David Morse] τον ήρωα και πρωταγωνιστή [Jeremy Renner]. "Αυτός που σε κρατά ζωντανό" [the way you don't die, sir] του απαντά εκείνος χωρίς δισταγμό. Κι άλλα περάσματα μικρά και χαρακτηριστικά. Guy Pearce, ο πρώτος νεκρός. Christian Camargo, ο επόμενος. Ralph Fiennes, ακόμη ένας. Christopher Sayegh, νεκρός λόγω συμπάθειας.
Ανθρώπινη πλευρά. Αυτή που οι στρατιώτες άφησαν πίσω στην πατρίδα τους κι αυτή που αφήνουν καθημερινά πίσω τους για να μην προξενούν παράπλευρες απώλειες και τύψεις. Όμως αυτά είναι στοιχεία της "δουλειάς" και κάθε βρομοδουλειά τα φέρνει μαζί της. Δύσκολοι καιροί για όλους κι ο μονόλογος-διάλογος του ήρωα με τον τρυφερό του γιο αντικατοπτρίζει πλήρως το χθες το σήμερα κι αυτό που θα 'θελε για το αύριο του παιδιού του.
Ισορροπίες. Βία και συναισθήματα. Λογική κι ευαισθησία. Πικρία και γολγοθάς. Μια φέτα από την κόλαση πασπαλισμένη με λίγο μελλοντικό επίγειο παράδεισο. Εκτός πεδίου εκτός τόπου εκτός χρόνου. Σκληρή ποίηση που "δεν έχει οδό". Σκληρή ποίηση. "Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη τη μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες..."
