The Strawberry Statement (1970)
Η κινηματογραφική ανάπλαση των φοιτητικών ταραχών που ξέσπασαν στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, το 1968. Η ταινία θεωρείται μία από τις απόλυτες αναφορές στην αμερικάνικη φοιτητική αντικουλτούρα, υπήρξε εμβληματική για πολλές γενιές και σήμερα φαντάζει παρωχημένη μέχρι αηδίας. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του John Simon Kunen (το οποίο είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά τη δεκαετία του '70, σε εκδόσεις τσέπης), αφηγείται την ιστορία του απολιτικού φοιτητή Σάιμον, ο οποίος ασπάζεται το κίνημα των καταλήψεων, επιδιώκοντας να ασπαστεί συγχρόνως την πολιτικοποιημένη συμφοιτήτριά του, Λίντα.
Η σκηνή στο μικρό δισκάδικο ακολουθεί μετά την προσπάθεια συγκερασμού των απόψεών τους, και τους δείχνει να διαλέγουν ένα άλμπουμ για να το ακούσουν σε μια καμπίνα ακρόασης. Δεν ξέρω τι ακριβώς υπονοεί ο σκηνοθέτης Stuart Hagmann ότι έχει πάρει η Λίντα, διότι το "Concerto in D minor", του βενετσιάνου συνθέτη του μπαρόκ, Alessandro Marcello, αποκλείεται να της έχει προκαλέσει τα ακατάσχετα γέλια και την οργασμική έκφραση στη συνέχεια. Όλα αυτά γίνονται ενώ στο δισκάδικο ακούγονται οι Crosby, Stills & Nash να υμνούν τα μάτια της Judy Collins (Suite: Judy's blue eyes), και υπό το αυστηρό βλέμμα του Bob Dylan από το εξώφυλλο του Blonde on Blonde.
Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από το τραγούδι "Ichigo Hakusho o mo Ichido", (Strawberry Statement One More Time), σύνθεση της γιαπωνέζας Yumi Matsutoya που έκανε επιτυχία το συγκρότημα BanBan. Το τραγούδι μιλάει με νοσταλγία για μια ερωτική ιστορία στη διάρκεια των φοιτητικών ταραχών στα γιαπωνέζικα πανεπιστήμια.
