Θέατρο : "Ένας αριθμός" της Κάριλ Τσέρτσιλ

- από το Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ

Μετάφραση: Τάσος Μπαντής, Θανάσης Σαράντος
Σκηνοθεσία: Τάσος Μπαντής
Σκηνικά και κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Άκης Δαούτης
Η επιμέλεια κίνησης της Σταυρούλας Σιάμου
Φωτισμοί: Ηλίας Κωνσταντακόπουλος.
Το ρόλο του πατέρα ερμηνεύει ο Τάσος Μπαντής και του γιου ο Θανάσης Σαράντος

Το έργο εστιάζεται στην επιστημονική επίτευξη της κλωνοποίησης που ανακοινώθηκε το 1997 και ειδησιογραφικά έπεσε ως ατομική βόμβα ανά τον κόσμο. Η πρώτη παρουσίαση του έργου έγινε στο Λονδίνο το 2002 και το 2004 από το New York Theatre Workshop στην Νέα Υόρκη με τον Sam Shepard στο ρόλο του πατέρα.

Η υπόθεση του έργου επικεντρώνεται στους προβληματισμούς ενός πατέρα ο οποίος αφέθηκε στα χέρια της επιστήμης με σκοπό να κλωνοποιήσει το γιο του, στην πορεία όμως διαπιστώνει πως εν αγνοία του οι επιστήμονες έχουν φέρει στη ζωή άλλους 20 κλώνους του γιου του. Η ιστορία ξεδιπλώνεται με αφορμή αυτή την είδηση και αποκαλύπτονται σκληρές αλήθειες ανάμεσα στη σχέση του πατέρα με τον πραγματικό γιο.

Κατά πόσο όμως η επιστήμη μπορεί να επουλώσει πληγές; Να απαλείψει τα λάθη; Να ξαναφέρει ισορροπίες στη ζωή; Ίσως οι απαντήσεις να βρίσκονται στο έργο της Κάριλ Τσέρτσιλ...

Η Κάριλ Τσέρτσιλ ξεκινώντας από ένα οικογενειακό δράμα θέτει σε δοκιμασία τον θεατή βάζοντας τον, αντιμέτωπο με την ύπαρξη των ορίων, όρια αντοχής, ανοχής και υπέρβασης. Όρια που δεν είναι αξιωματικά και αμετάθετα, αλλά που αποκτούν υπόσταση μόνο μέσα από τη δική μας μετακίνηση. Η επιστήμη με τη σειρά της είναι η υπέρβαση της εγωκεντρικής ουμανιστικής, συναισθηματικής έκβασης του ρομαντισμού; Ή μήπως ο Κέρβερος μιας καθαρά ιδιωτικής υπόθεσης, μιας σύμπλευσης από αναγνωρίσιμα όρια, αυτήν της φύσης...

Η παράσταση καταφέρνει να ταλαντεύσει τον θεατή δημιουργώντας του πολλά ερωτήματα, που ξεκινούν από τον οικογενειακό μικρόκοσμο και καταλήγουν στην ανεύρεση της ανθρώπινης υπαρξιακής ταυτότητας. Η ερμηνεία του Τάσου Μπαντή αποτέλεσε το ενεργειακό στοιχείο της παράστασης μέσα από ένα λόγο πότε λιτό και πότε καταιγιστικό. Μεταπηδούσε με άνεση σε καταστάσεις ειρωνείας και αφέλειας, θυμοσοφίας και σαρκασμού. Αντίθετα με τον Θανάση Σαράντο που παρότι λίγο έλειψε να σκίσει τα ιμάτια του επί σκηνής, δεν κατάφερε όμως να μεταφέρει ίχνος από την οργή και την απόγνωση του, ούτε στην πρώτη σειρά των παραβρισκόμενων θεατών...

Η σκηνοθετική καθοδήγηση του Τάσου Μπαντή έχει αποδείξει το τι μπορεί να καταφέρει και από την πρόσφατη παράσταση του θεάτρου Εμπρός (Ένα ψέμα του Μυαλού) που ασχολήθηκε το mic στην περσινή σεζόν, βέβαια πολλοί ηθοποιοί επιμένουν να συγχέουν το "πάσχω" με το "φωνάζω", έτσι η σκηνοθεσία κατέληξε να παρακολουθεί την ερμηνεία του Τάσου Μπαντή.

Γεγονός είναι πως από το έργο αναδείχτηκε μια δυναμική παράσταση που πάραυτα αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος για να κατανοήσει τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης...