Θέατρο : Η βασιλεία της γης
του ΤΕΝΝΕΣΣΗ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ
Μετάφραση : Νίκος Χατζόπουλος
Σκηνοθεσία : Κοσμάς Φουντούκης
Σκηνικά-Κοστούμια : Άγγελος Αγγέλης
Φωτισμοί : Λευτέρης Παυλόπουλος
Σύνθεση ήχων : Δημήτρης Ιατρόπουλος
Διανομή Ρόλων:
Τσίκεν : Δημήτρης Σιακάρας
Μύρτλ : Μαρία Ανδρούτσου
Λωτ : Δημήτρης Αγαρτζίδης
Το θέατρο "Οδού Κεφαλληνίας" ανεβάζει για τη χειμερινή περίοδο στη Β΄ σκηνή το έργο του Τέννεσση Ουίλιαμς "Η Βασιλεία της γης". Το έργο μοιάζει να γράφτηκε "χτες" παρότι πρωτοδημοσιεύτηκε το 1954. Η υπόθεση έχει σαν αφετηρία της τους τυφώνες που ταλαιπωρούν τον αμερικάνικο Νότο. Διαδραματίζεται, σε μια αγροτική περιοχή του Μισισιπή, όπου μια θεομηνία πλησιάζει από ώρα σε ώρα, φέρνοντας τους κατοίκους σε κατάσταση πανικού.
Δύο ετεροθαλή αδέρφια όμως, παραμένουν στο σπίτι τους προκειμένου να σώσουν την περιουσία τους, η οποία θα περάσει στα χέρια του "δυνατότερου", ...αυτού, που θα επιβιώσει από την πλημμύρα. Ο Λωτ είναι ένα άρρωστο αγόρι με έναν πνεύμονα, ο οποίος πάσχει από φυματίωση, γνωρίζοντας πως του απομένει ελάχιστος χρόνος ζωής αποφασίζει να παντρευτεί. Ο ίδιος παρότι είναι ομοφυλόφιλος, επιλέγει για σύζυγο μία άγνωστη κοπέλα που γνωρίζει σε κάποιο τηλεοπτικό σώου και κηρύσσεται "Βασίλισσα της ανέμελης ζωής". Ο λόγος που σκέφτηκε να προβεί σ' αυτή την κίνηση είναι για να περάσει η περιουσία του στα χέρια μιας νόμιμης συζύγου μετά το θάνατο του, αποτρέποντας έτσι την πιθανότητα να κληρονομηθεί από τον ετεροθαλή αδελφό του Τσίκεν.
Ο Τσίκεν γεννημένος από νέγρα μητέρα συμβιώνει στο ίδιο σπίτι, από την εποχή που ζούσε ο πατέρας τους και η μητέρα του Λωτ. Η αποδοχή και η αναγνώριση της ύπαρξης του Τσίκεν δεν ήρθε ποτέ... ούτε από τη μητέρα του Λωτ, ούτε και από τον ίδιο τον Λωτ, λίγο ο ρατσισμός, λίγο η άξεστη συμπεριφορά του Τσίκεν που αντιπαρατίθεται της ευαισθησίας και της λεπτότητας του Λωτ, τον υποχρεώνουν να ζήσει στο περιθώριο ως "ξένος", δουλεύοντας στο κτήμα σαν εργάτης.
Η Μυρτλ είναι ένα κακέκτυπο χολιγουντιανής σταρ, που "καμαρώνει" ως "αξιοπρεπής" πλέον σύζυγος στο πλευρό του Λωτ. Μόλις δύο μέρες παντρεμένη με το Λωτ, δε γνωρίζει τίποτα για το νέο της σύντροφο. Η πρώτη της έκπληξη έρχεται όταν επιστρέφοντας στο πατρικό σπίτι του Λωτ της αναγγέλλεται η καταστροφή που θα ακολουθήσει από ώρα σε ώρα, η δεύτερη έκπληξη έρχεται όταν πληροφορείται την κατάσταση της υγείας του Λωτ και μία τρίτη έκπληξη την περιμένει όταν γνωρίζει τον Τσίκεν...
Αυτοί οι τρεις ετερόκλητοι ήρωες έχουν τόσο πολύ ο ένας την ανάγκη του άλλου, γεγονός που θα τους θυμίσει ο ερχομός μιας θεομηνίας, η οποία θα φέρει τις ανατροπές στη ζωή και των τριών ηρώων...
Στην προσπάθεια μας να αποδώσουμε λεκτικά την ιδιότητα του ηθοποιού μεταχειριζόμαστε ρήματα όπως "παίζει", "υποδύεται", "ερμηνεύει", "ενσαρκώνει". Θα κατέληγα στη διαπίστωση πως το κάθε ρήμα έχει μια διαφορετική σημασία, παρότι χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε οποιαδήποτε περίπτωση, αποδίδοντας ισότιμα την περιπλοκότητα της τέχνης του υποκριτή.
Αυτή την αναφορά την κάνω σκόπιμα, για να αποδώσω τα του Καίσαρος στο Καίσαρι. Ο λόγος γίνεται για τον Δημήτρη Αγαρτζίδη, ο οποίος ενσάρκωσε στην κυριολεξία τον ρόλο του, ταυτίζοντας το σώμα του με τη φυματική προσωπικότητα του Λωτ, ελέγχοντας ψύχραιμα τη συγκίνηση του, δημιουργώντας παράλληλα στο θεατή την νόμιμη και επιδιωκόμενη ταλάντευση μεταξύ ψεύδους και αλήθειας. Χωρίς να υποβιβαστούν οι ερμηνείες της Μαρίας Ανδρούτσου και του Δημήτρη Σιακάρα, οι οποίοι απέδωσαν μία δυναμική στην παράσταση, φορτίζοντας την, από προσωπική έκφραση και συγκίνηση.
Ο σκηνοθέτης Κοσμάς Φουντούκης απέδωσε μία συλλογική και δημιουργική ερμηνευτική στην παράσταση. Συνέλαβε και υλοποίησε μια γενική αισθητική γραμμή ανιχνεύοντας και αποδεσμεύοντας τους συμβολισμούς του Ουίλλιαμς που δε λείπουν απ' όλα τα έργα του. Η παράσταση αποτέλεσε ένα θέαμα με ιδεολογικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Παρόλο το κλειστοφοβικό κλίμα που επιδιώκει να μεταφέρει στον θεατή ο Τέννεσση Ουίλλιαμς δεν έλειψαν στιγμές χαλάρωσης και ιλαρότητας. Αν λοιπόν στην έξοδο σας συμπεριλαμβάνεται και η θεατρική συνεύρεση, μη διστάσετε να συναθροίσετε κι αυτήν την παράσταση στις επιλογές σας...