Θέατρο : Patterns του Stephen Hutton στο Από Μηχανής Θέατρο

Μετάφραση: Χριστίνα Λαμπρινίδη
Σκηνοθεσία: Stephen Hutton

Σκηνικά-Κοστούμια: Χριστίνα - Κατερίνα Μανωλάκου
Φωτισμοί: Σταμάτης Γιανούλης

Διανομή ρόλων:
Πήτερ: Αλέξανδρος Λογοθέτης
Τζένη: Γεωργία Τσαγκαράκη
Χριστίνα: Κορίνα Χρυσάιδου

To "Patterns" είναι ένα έργο που είχε την τύχη να σκηνοθετηθεί από τον ίδιο τον συγγραφέα του, τον Stephen Hutton δηλαδή. Η θεματολογία αυτού αφορά μία σύγχρονη καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα τα νεαρά ζευγάρια. Ο Πήτερ και η Τζένη είναι ένα από αυτά τα ζευγάρια. Συζούνε μαζί τέσσερα χρόνια. Οι ήρωες είναι και οι δύο εργαζόμενοι, επιστρέφοντας όμως στο σπίτι μοιάζει να έχουν εγκλωβιστεί σε μία σχισμή του χρόνου και να ζουν την ίδια μέρα καθημερινά. Ο Πήτερ έχει κουραστεί από την ίδια τη σχέση, βρίσκεται διαρκώς ξαπλωμένος σε έναν καναπέ, απαντώντας μονολεκτικά στην ακατάπαυστη φλυαρία της Τζένης η οποία με τη σειρά της δημιουργείται από την αδιαφορία αυτού. Στην προσπάθεια του Πήτερ να απαγγιστρωθεί από αυτή την κατάσταση και να αλλάξει κάτι στη ζωή του, γιατί νομίζει πως βρίσκεται σε ένα αρχικό στάδιο κατάθλιψης, ζητά από τη Τζένη να παντρευτούν χωρίς να το θέλει πραγματικά.

Η Τζένη εκπροσωπεί μία μερίδα γυναικών που όνειρο ζωής τους έχουν το γάμο, γι αυτό και αποδέχεται την πρόταση του Πήτερ παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σχέση τους. Αυτήν την κοινωνική αποκατάσταση που αποζητούσε η γυναικεία καταπιεσμένη πλευρά της Τζένης θα σταθεί η αιτία που θα την οδηγήσει στο να προβεί σε βιαστικές ανακοινώσεις στο άμεσο φιλικό της περιβάλλον. Έτσι, θα καλέσει τη συνεργάτιδα και πρώην συμφοιτήτρια της Χριστίνα για να γιορτάσουν μαζί τον αρραβώνα της με τον Πήτερ. Η γοητευτική Χριστίνα και αντιδιαμετρική προσωπικότητα του μοντέλου γυναικός "Τζένης", θα κερδίσει τον Πήτερ, ανατρέποντας έτσι τις ζωές και των τριών ηρώων.

Παρ'όλα όμως τα ανατρεπτικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν οι ήρωες δεν μοιάζει να είναι ευχαριστημένοι γιατί τη σχέση τους τη στηρίζουν στο ψέμα και την υποκρισία...

Μέσα από την καθημερινότητα των νεαρών αυτών ζευγαριών υπογραμμίζεται η "ατροφική" τους προσωπικότητα, την οποία διακρίνει ο θεατής μέσα από την επιμονή άρνησης τους, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους. Τα τρωτά στοιχεία του χαρακτήρα τους, που μολύνουν την σχέση τους, είτε πηγάζουν από το γενεσιουργό οικογενειακό λώρο και τη δική τους προσωπικότητα, είτε από την έλλειψη χρόνου που αντιμετωπίζουν τα σημερινά νεαρά άτομα λόγω πολύωρων επαγγελματικών υποχρεώσεων, με αποτέλεσμα να μη βρίσκουν "στιγμές" για την προσωπική τους βελτίωση και να βάλλονται από έλλειψη φαντασίας και δημιουργίας μέσα στην καθημερινή τους ζωή. Και ενώ θα μπορούσαν να χρωματίσουν την καθημερινότητα τους, με δημιουργία και έρωτα να καταλήγει η σχέση τους, ένα αμάλγαμα καταναγκασμού, ρουτίνας μονοτονίας με λογική συνεπαγωγική κατάληξη όλων αυτών τη νοοτροπία του "βολέματος".

Αυτό που κατάφερε ο Stephen Hutton δεν είναι να δημιουργήσει ένα πρωτότυπο και μοναδικό έργο, αλλά να το αποδώσει με μία συγγραφική πρωτοτυπία που προεκτάθηκε και σε μία ανάλογη σκηνοθεσία.

Οι ιστορίες του Πήτερ με τη Τζένη και του Πήτερ με τη Χριστίνα, αποδίδονται ταυτόχρονα στον ίδιο σκηνικό χώρο με έναν μοναδικά έξυπνο τρόπο. Ένα μεγάλο ατού της συγκεκριμένης παράστασης ήταν η σκηνοθετική καθοδήγηση του ίδιου του συγγραφέα που απέδωσε στο έπακρο κάθε πτυχή του γραπτού του.

Δυναμικές και οι τρεις παρουσίες των ηθοποιών, άξια όμως μίας ιδιαίτερης εστίασης κρίνεται η ερμηνεία του Αλέξανδρου Λογοθέτη που έμπαινε διαρκώς σε μια συνεχόμενη συναισθηματική εναλλαγή για τις απαιτήσεις του έργου με περισσή επιτυχία.

Βέβαια, το συγκεκριμένο έργο εξαιτίας αυτής της διαφορετικότητας που παρουσίασε ως απόδοση των γεγονότων, καθώς και αυτή η σκηνοθετική άποψη, νομίζω πως θα άξιζε να συνοδευόταν από ένα αφαιρετικό σκηνικό, θεωρώντας πως η παράσταση δεν είχε την ανάγκη να πλαισιωθεί από σκηνογραφικές φλυαρίες, γιατί το έργο από μόνο του έδινε μια ουσιαστική δυναμική με προεκτάσεις στο λόγο και την ερμηνεία των ηθοποιών.
Παραμένει όμως μία παράσταση που απευθύνεται σε όλο το θεατρόφιλο κοινό με αρκετές στιγμές έντονου προβληματισμού και ανάλογες δόσεις χιούμορ...