Θεσσαλονίκη: In-Edit Greece, 23-27/04/2014
Το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικών Ταινιών Τεκμηρίωσης In-Edit στη Θεσσαλονίκη. Με προβολές μουσικών ντοκιμαντέρ, πάρτι, ζωντανές μουσικές -σκέτες ή με κινούμενες εικόνες, ντιτζέι, ανοιχτές συνευρέσεις... σημείο συνάντησης καινοτόμων ανθρώπων και πρακτικών.
Ακολουθεί μια πρωτότυπη παρουσίαση των μουσικών ταινιών κι ένα μεζεδάκι μουσικό από την καθεμιά [πατήστε το αντίστοιχο δελφινάκι]. Οι ελληνικοί τίτλοι είναι δικοί μου, εκτός από δυο που έχουν προβληθεί στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και ακόμη δυο που πήραν διανομή.
A Band Called Death, των Mark Covino, Jeff Howlett
Συγκρότημα ονόματι Θάνατος [2012 ΗΠ, 96'] Μαρκ Κοβίνο & Τζεφ Χάουλετ
Πριν από τα Διαολεμένα Μυαλά [Bad Brains], πριν από τα Πιστόλια του Σεξ [Sex Pistols], πριν τους Νεκρούς Κένεντι [Dead Kennedys] και πριν τους Ραμόν [Ramones]. Ήταν κάποιοι μαύροι προ-πάνκηδες από το Ντιτρόιτ που παίζανε γκαραζιάρικο χάρντκορ και λέγονταν Death [Θάνατος]. Με τέτοιο όνομα δεν έκαναν ποτέ καριέρα. Ούτε με το προηγούμενο όνομά τους [RockFire Funk Express] ούτε και με το επόμενο [The 4th Movement]. Ως Lambsbread; Κι αυτοί οι Rough Francis; Συνεχίστε να βαράτε!!!
Death: Politicians in my eyes
AKA Doc Pomus, των Peter Miller, William Hechter
Γνωστός ως Δρ. Οπωροφόρος [2012 Καναδάς /ΗΠ, 99'] Πίτερ Μίλερ & Γουίλ Χέχτερ
Είναι δυνατόν το ήρεμο μεγαλείο να πηγάζει από τον πόνο; Η δόξα κρύβει πίσω της τόσο πόνο; Έτσι ισχυρίζονται οι, έμμεσα ή άμεσα, ευεργετηθέντες Dr. John, Ben E. King, Joan Osborne, Shawn Colvin, Dion DiMucci, Leiber & Stoller, B.B. King, Lou Reed, Phil Spector. Τραγουδήστε λοιπόν αυτά που έγραψε: Save the Last Dance for Me, This Magic Moment, A Teenager in Love, Viva Las Vegas, Can't get Used to Losing you.
Ray Charles: Lonely Avenue
Bayou Maharajah: The Tragic Genius of James Booker, της Lily Keber
Μαχαραγιάς του Βάλτου: ο τραγικά ιδιοφυής Τζέημς Μπούκερ [2013 ΗΠ, 98'] Λίλι Κέμπερ
Ο καλύτερος μαύρος, ομοφυλόφιλος, μονόφθαλμος ναρκομανής που έβγαλε ποτέ η Νέα Ορλεάνη; Ο αυτοαποκαλούμενος μαύρος Λιμπεράτσε; Γιατί όχι μαύρος Τσε; Με ή χωρίς λίμπερα! Μερικοί ακόμη τίτλοι: πρίγκιπας ή μάγος του πιάνου, αυτοκράτωρ των ελεφάντινων πλήκτρων, αραχνο-δάκτυλος, Ρέι Τσαρλς επιπέδου Σοπέν, κύριος μυστήριος, σοφά δάχτυλα συνθέτουν πιανιστικές σαλάτες με φαντασία. Όλοι γρήγορα στο Θεραπευτήριο του Αγίου Δημήτρη.
James Booker: St. James Infirmary
Big Easy Express, του Emmett Malloy
Εξπρές της Επικίνδυνης Ηρεμίας [2012 ΗΠ, 67'] Έμετ Μαλόι
Στα 1970 τα βαγόνια του Φεστιβάλ Εξπρές έσυραν στην καναδική ενδοχώρα τους Janis Joplin, Grateful Dead, The Band, Sha Na Na, Buddy Guy Blues Band, Delaney & Bonnie και φίλους. Ροκάρανε, τζαμάρανε, τριπάρανε. 42 years after παίρνουν το ιστορικό μουσικό τρένο οι Edward Sharpe & The Magnetic Zeros, Old Crow Medicine Show, Mumford & Sons και οι παρέες τους. Απ' τον Άγιο Φραγκίσκο ως τη Νέα Ορλεάνη. Οι βίσωνες έβγαλαν φτερά [στην αφίσα].
Mumford and Sons: Little Lion Man
Charles Bradley: Soul of America, του Poull Brien
Η Ψυχή της Αμερικάνικης Σόουλ [2012 ΗΠ, 75'] Πουλ Μπράιεν
Στα 14 ήθελε να γίνει τραγουδιστής. Στα σαράντα του έφτασε να μιμείται υπέροχα τον Τζέημς Μπράουν. Στα 62 τόλμησε, έγινε πια ο Τσαρλς Μπράντλεϊ και ευτύχισε να δει τον παρθενικό του δίσκο, No Time for Dreaming, στα ράφια των δισκοπωλείων και στο Τοπ 50 του περιοδικού Rolling Stone. Livin' in America it's a Man's Man's Man's World. Που καιρός για ονειροπωλήσεις; Σόρι... ονειροπολήσεις ήθελα να γράψω. Changes!
Charles Bradley: The World (is going up in flames)
Downloaded, του Alex Winter
Κατεβασμένο [2012 ΗΠ, 106'] Άλεξ Γουίντερ
Napstered. Γιατί οι Metallica [Some Kind of Monster] δεν μήνυσαν τους AtsallicA; Ή τους Apocalyptica; Ή ακόμη και τους Πετάλικα; Γιατί δεν φρόντισαν να δουν το Μανιφέστο του Ρημίξ έστω και καθυστερημένα; Γιατί υποστηρίζουν κάποιοι γνώστες ότι η ψηφιακή θύλελλα [cd και mp3] κατέστρεψε τη μουσική; Τι απαντάνε οι Henry Rollins, Billy Corgan, Mike D, Noel Gallagher, Chris Blackwell και οι ναπστερικοί αυτουργοί Sean Parker και Shawn Fanning;
DJ Spooky: Gangsta Shit /Dieu Reconnaitra Les Siens
Good Ol' Freda, του Ryan White
Η καλή μας η Φρίντα [2013 ΗΒ /ΗΠ, 86'] Ράιαν Γουάιτ
Ποια είναι η Φρίντα; Η γραμματέας των Beatles. Οι Μπιτλς κράτησαν δέκα χρόνια αλλά η Φρίντα ήταν γραμματεύς τους για 11. Γιατί τώρα αποφάσισε να κάνει την κοινή τους ιστορία ντοκιμαντέρ; Ποια άπλυτα ξεβγάζει στην ταράτσα; Κανένα. Απλά δεν πρόλαβε να πει τα όσα έζησε μαζί τους στο γιο της και θέλει να μην έχει την ίδια μοίρα κι ο εγγονός. Παρόλα αυτά το θέμα αφορά κι εμάς. Είναι διασκεδαστικό, αν μη τι άλλο. Την είδα να στέκει κάπου εκεί.
The Beatles: I Saw Her Standing There
Mistaken for Strangers, του Tom Berninger
Παρεξηγημένοι ως Ξένοι [2013 ΗΠ, 75'] Τομ Μπέρνινγκερ
10 χρόνια μετά και 5 δίσκους μετά το γκρουπ The National βρίσκεται στο απόγειο της δημοτικότητάς του. Τι συμβαίνει όταν ο αρχηγός και τραγουδιστής Matt Berninger προσκαλεί τον μεταλλά αδερφό του, Τομ, να ακολουθήσει με μια κάμερα το συγκρότημα στη μεγαλύτερη τουρνέ της καριέρας τους; Ο Τομ που ζει στη σκιά του αδερφού του, βγάζει βίτσια, αγκάθια και... λαβράκια για τις σχέσεις μεταξύ αδερφών και μελών της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής. Από το Μπρούκλιν ως το Οχάιο.
The National: Bloodbuzz Ohio
Plugs, του Κωνσταντίνου Κουλακμανίδη
Βύσματα [2013 Ελλάς, 66'] Konstantinos Koulakmanidis
Πολύμπριζα, καλώδια, βύσματα, κουμπιά, κίμπορντ, σύνθια, λάπτοπ, κονσόλες, πισί... και μια ελληνική διαδικτυακή δισκογραφική ονόματι 33 Recordings. Οι ηλεκτρονικοί μουσικοί της εταιρίας [και οι φίλοι] μιλούν για αισθήματα και συναισθήματα, για τις κρυφές χαρές και την ψυχοθεραπευτική της μουσικής εφαρμοσμένης μηχανικής τους. Ακούγονται οι Subheim, Mobthrow, poordream, Asty Tekk, Memphidos, Gas Masked Lestat, dj anarxx, Xsoz, No God Ritual, Barbara's Straight Son, Quazatron, elDot, Giganta, Infekkted, Rsn, [distopia], Melorman... Ταξιδέψτε...
Mobthrow: Cruise me
Searching for Sugar Man, του Malik Bendjelloul
Ψάχνοντας τον Σούγκαρμαν [2012 Σουηδία /ΗΒ, 83'] Μαλίκ Μπεντζελούλ
Ο αμερικανός Σίξτο Ροντρίγκεζ ήταν ο κανένας, ο τίποτας κι ο καθόλου, μέχρι που... ανακαλύφθηκε από [σε] μια άλλη ήπειρο ότι είναι εν ζωή κι ότι δεν αυτοκτόνησε δήθεν επειδή κανείς δεν του έδινε τη δέουσα προσοχή. Η διασημότητα ήταν όλη εκεί και τον περίμενε να του αλλάξει, έστω και καθυστερημένα, την υπόλοιπη ζωή. Μια μεταμεσονύχτια προβολή για έναν χαμένο τροβαδούρο που δεν έζησε όπως ο Ντίλαν και δεν πέθανε όπως η Τζάνις.
Sixto Rodriguez: Like Janis
The Punk Syndrome, των Jukka Karkkainen, J-P Passi
Το Σύνδρομο του Πανκ [2012 Φιλανδία, 85'] Γιούκα Κέρκενεν & Γιάνι-Πέτερι Πάσι
Ένα χάρντκορ πανκ γκρουπ-θεραπευτήριο-όχημα τεσσάρων μεσηλίκων ψυχικά νοσούντων σε ένα προχω- άσυλο. Κάναν τουρ εντός και εκτός χώρας [Γερμανία, Νορβηγία] και -μέσω του ντοκιμαντέρ- ανά τον κόσμο. Είναι τρελοί αυτοί οι φιλανδοί και λέγονται Η Ονομαστική Εορτή του Πέτρι Κούρικα. Αρχηγός-κιθαρίστας-συνθέτης ο Πέτρι, γράφει στίχους μαζί με τον τραγουδιστή Kari Aalto. Ο Sami Helle παίζει μπάσο κι ο Toni Valitalo τύμπανα. Έχω αφαιρέσει τα ούμλαουτ.
Pertti Kurikan Nimipaivat: Puhevika
The Sound of Belgium, του Jozef Deville
Ο Ήχος του Βελγίου [2012 Βέλγιο, 85'] Γιοζέφ Ντεβίλ
Η χορευτική σκηνή των dance κλαμπ του Βελγίου. Aπό τους αδερφούς Decap της Αμβέρσας που έφτιαχναν αυτόματα μουσικά όργανα από τη δεκαετία του '20, μέχρι την σκληροπυρηνική τέκνο στα τέλη του 20ου. Διαμέσου ποπκόρν [Hot Butter], μεταβιομηχανικής ηλεκτρονικής χορευτικής και σύνθπανκ, νεο-μπιτ, χάουζ και μίνιμαλ τέκνο. Ακούστε επίσης τους Lou Deprijck, Dan Lacksman, CJ Bolland, Ken Ishii, Joey Beltram.
Hot Butter: Popcorn (1972, βελγική παραλλαγή)
The Stone Roses: Made Of Stone, του Shane Meadows
"Φτιαγμένοι" με Πετρωμένα Τριαντάφυλλα [2013 ΗΒ, 97'] Σέιν Μίντοους
Αυτός είναι ο Σέιν Μήντοους κι αυτοί είναι οι Πετρωμένοι Τριαντάφυλλοι από το Μάντσεστερ. Μπήκε στα παπούτσια του νεκρού γκρουπ, επτά μερόνυχτα την εβδομάδα [εικοσιτέσσερα επτά], σαν γνήσιος φαν και μας προσφέρει την επανασύνδεση τέσσερα σε ένα ντοκιμαντέρ. 20 χρόνια μετά, 220.000 θεατές στο πάρκο, σε μια μοναδική προβολή στις 22.00 [Σαββάτο 26/04]. Λατρέψτε τους, διαδώστε την αγάπη!!!
The Stone Roses: Love Spreads
Twenty Feet from Stardom, του Morgan Neville
Λίγα μέτρα από τη δημοσιότητα [2013 ΗΠ, 87'] Μόργκαν Νέβιλ
Οι δεύτερες φωνές, οι δεύτερες ζωές, οι δεύτερες ευκαιρίες; Αυτές οι καλλίφωνες κυρίες που τραγουδούν στο πίσω μέρος της σκηνής, 6 μόλις μέτρα απόσταση από τους διάσημους μουσικούς στους οποίους κάνουν δεύτερα φωνητικά. Τζάνις Πεντάρβις, Λιν Μάρμπρι, Σίντι Μιζέλ, Μέιμπλ Τζον, Νταρλίν Λαβ, Γκλόρια Τζόουνς. Η ιστορία τους κέρδισε φέτος Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ και κάνει έναρξη των προβολών του In-Edit στη Θεσσαλονίκη.
Mabel John: Don't Hit Me No More (1967)
