ΘΒ: ο βασιλιάς της σκόνης

Το όνομά του είναι συνώνυμο της τρεχάλας και της νοικοκυροσύνης [βλέπε Πολύδωρος Λαγός στον "Παπατρέχα" του 1966]. Σε πάρα πολλές ταινίες τον βλέπουμε να ξεσκονίζει, από γραφεία και θυρωρεία μέχρι... κουραμπιέδες. Τον βλέπουμε επίσης να τρέχει ασταμάτητα να προλάβει όλα αυτά που δεν προλαμβάνονται από έναν και μόνο άνθρωπο. "Δεν προλαβαίνω"... λέει χαρακτηριστικά.

Το όνομά του έγινε σήμα-τίτλος κατατεθείς σε ουκ ολίγες ταινίες: Ποιος Θανάσης! [1969], ΘΒ φαλακρός πράκτωρ, Επιχειρήσις Γης Μαδιάμ [1969], Δικτάτωρ καλεί Θανάση [Θανάσης ο πιο γρήγορος τρελός, 1973], Ο παλαβός κόσμος του Θανάση [1979], Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι [1980], Βέγγος, ο τρελός καμικάζι [1980]. Η τρέλα του βασίλεψε και βασιλεύει ακόμη.

Το όνομά του πέρασε από τίτλους παραλλαγής και παράφρασης ξένων δημοφιλών παραγωγών: Ένας τρελός-τρελός Βέγγος [1965, κατά το "Ένας τρελός-τρελός-τρελός κόσμος" / It's a mad mad mad mad world], Κουρδιστός Θανάσης [1967, από το "Πορτοκάλι" του Κιούμπρικ / Clockwork Orange], Δόκτωρ Ζι-Βέγγος [1968, όπως λέμε "Ζιβάγκο" / Doctor Zhivago], Βοήθεια!... ο Βέγγος, φαλακρός πράκτωρ 000 [1967, κάπου μεταξύ Help! The Beatles και 007], Ένας Βέγγος για όλες τις δουλειές [1970, όπως το "Παιδί για όλες τις δουλειές" του Τζέρι Λιούις / The Bellboy], Τι έκανες στον Πόλεμο Θανάση; [1971, κατά το "Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;" / What did you do in the war, daddy?], Η τελευταία τρέλα του Θανάση [1971, αλά Μελ Μπρουκς / Silent Movie].

Τ' όνομά του έγινε Ρωμαίος [Ο Θανάσης η Ιουλιέττα και τα λουκάνικα, 1971], Johnny got his gun [Θανάση πάρε τ' όπλο σου, 1972], Θανάσω [Ο Τσαρλατάνος, 1973], Αλίκη χωρίς θαύματα [Ο Θανάσης στη Χώρα της Σφαλιάρας, 1976], ζαμπέτειος ήρως [Βέγγος ο φαλακρός μαθητής, 1979], Καραγκιόζης [Ο Θανάσης και το Καταραμένο Φίδι, 1982]. Έγινε βίντεο: Ο Θανάσης στη Χώρα του "Θα"... [1988], Θανάσης ο αισιόδοξος [1989], Θανάσης ο βομβιστής [1990]. Έγινε τηλεόραση: Βεγγαλικά [1988], Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης [1990].

Τ' όνομά του αναβάπτισε τις πρώιμες ταινίες του: Διαμάντω [Ο Βέγγος βλαχοδήμαρχος, 1961], Μην είδατε τον Παναή; [Καταζητείται ο Βέγγος, 1962], Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο [Ο Βέγγος ερωτιάρης / Ο Βέγγος και τα μανούλια του, 1963], Σχολή για σοφερίνες [Ο Βέγγος και το σαραβαλάκι του / Ο Βέγγος σοφεράντζα, 1964], Ο Καταφερτζής [Ο Βέγγος... δραγουμάνος / Θανάσης ο αθάνατος, 1964]. Ζήτω του!

Τ' όνομά του, Θανάσης, το κράτησε από την πρώτη ταινία [Μαγική Πόλις, 1954] σε όλο το διάβα [Συννεφιασμένη Κυριακή, Αστροναύτες για δέσιμο, Ο Πολύτεκνος, Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης] ως και την τελευταία της ηρωικής περιόδου [Τρελός και Πάσης Ελλάδος, 1983]. Ακόμη και στις βιντεοκασέτες [Το δίδυμο της συμφοράς, Ο Πρωταθλητής, Κρεβάτι για πέντε, 1989] που έκανε για να ξελασπώσει.

Το επίθετό του το 'κανε όπως βόλευε πιο παραστατικό: Μπιρμπίλης [Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, 1963], Φουκαράς [Το τυχερό πανταλόνι, 1963], Κούτρας [Έξω φτώχεια και καλή καρδιά, 1964], Μπόμπας [Βοήθεια!... ο Βέγγος, φανερός πράκτωρ 000], Τρίκορφος [Ποιος Θανάσης! 1969], Χατζηπαπαγεωργα- κοπουλοκωνσταντινογιαν- νόπουλος [Ένα ασύλληπτο κορόιδο, 1969], Χατζηφάπας [Διακοπές στο Βιετνάμ, 1971], Ζεβεδαίος [Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ, 1973], Παπαθανάσης [Από που πάνε για τη Χαβούζα; (1978), Τρελοκομείον η "Ελλάς" (1988)], Μαγγάνας [Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι, 1980], Τράμπας [Βέγγος ο τρελός καμικάζι, 1980], Απαλοχέρης [Το Μεγάλο Κανόνι! 1981] και Ροδινός [Θανάσης ο αισιόδοξος, 1989]. Τ' όνομά του, όμως, σταθερό. Ακλόνητο.

Το αεικίνητό του τον έκανε γκαρσόνι: Χαρούμενοι αλήτες [1958], Το αγοροκόριτσο [1959], Μην είδατε τον Παναή; [1962]. Με κολοφώνα δημιουργικό τον θυμόσοφο Θρασύβουλα στον "Ατσίδα" [1962]. "Όλα είναι ατμός" διακηρύττει. "Η ζωή εισερχομένη από την πόρτα, ο θάνατος παραμονεύει στο παράθυρο". Το αεικίνητό του τον έκανε ιδιωτικό ερευνητή: Διαβόλου κάλτσα [1961], Η Λίζα και η άλλη [1961], Βασιλιάς της γκάφας [Δαιμόνιος Ντετέκτιβ, 1962]. Τον έκανε και ταξιτζή με 40 χρόνια απόσταση [Έχει θείο το κορίτσι / Ο θείος της Βιολέτας, 1956] να μην ξέρει που να πάει [Το βλέμμα του Οδυσσέα, 1995].

Το αεικίνητό του τον έκανε ιδανικό δίδυμο μπάντι-μπάντι: με τον Κώστα Χατζηχρήστο [Ο Ηλίας του 16ου, 1959], τον Νίκο Σταυρίδη [Περιπλανώμενοι Ιουδαίοι / Οι Δοσατζήδες, 1959], τον Φραγκίσκο Μανέλλη [Τα Ντερβισόπαιδα, Ο Μήτρος και ο Μητρούσης στην Αθήνα, Δουλειές του ποδαριού, 1960-62], τον Γιάννη Μαλούχο [Το Πιθάρι, 1962], τον Ανδρέα Μπάρκουλη [Μην είδατε τον Παναή; & Σχολή για σοφερίνες], τον Σταύρο Παράβα [Ευτυχώς τρελάθηκα, 1961], τον Δημήτρη Νικολαΐδη [Ποια είναι η Μαργαρίτα; 1961] και με τον εαυτό του [Τα Δίδυμα, 1964]. Και φυσικά με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο [Ψηλά τα χέρια Χίτλερ, 1962]. Και τον Αντώνη Παπαδόπουλο [ΘΒ].

Η σκόνη και η αχλή του χρόνου δεν τον άγγιξαν ακόμη. Ούτε και τις ατάκες του. "Καλέ μου άνθρωπε, ξέρεις από βέσπα;" [Τρελός, παλαβός και Βέγγος, 1967]... Πελάαααατες μου... [Made in Greece, 1987]. Δεν έχει κατακάτσει ούτε κόκκος επάνω του. Κι ας άσπρισε. Οι "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου" [1991] του έδωσαν "Ζωή χαρισάμενη" [1993]. "Το Αίνιγμα" [1998] της ζωής του επιβεβαιώνει πως "Όλα είναι δρόμος" [1998]. "Το βλέμμα" και "Η ιστορία της Λίλυ" [Lilli's story / Lilijina zgodba, 2002] κάνουν τον κύκλο τους. Ο ίδιος παραμένει "Ψυχή βαθιά" [2009] κι ας βλέπει έλληνες κινηματογραφιστές να τουφεκάνε έλληνες κινηματογραφιστές.

Η Θεσσαλονίκη τον τίμησε διπλά, για την κατσουρίδεια διλογία "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση" και "Θανάση πάρε τ' όπλο σου". Η μοναξιά του θεματοφύλακα πριν από τα πέναλτι γκολ-γκολ. Τον τίμησε και μ' έναν Χρυσό Αλέξανδρο συνολικής προσφοράς αλλά αυτός δεν παραδόθηκε. Τώρα της το ανταποδίδει με την αναθηματική σειρά "Η Θεσσαλονίκη της νοσταλγίας μας". Ήρθε και πάλι η σειρά του. Κι ας του λείπει ο βοηθός του ο ΜΑΠ 31.
_____

Περάστε την πρώτη του μηνός www.veggos.gr