Το Δέντρο και η Κούνια
Το Δέντρο και η Κούνια είναι ένα κοσμοπολίτικο οικογενειακό δράμα γυρισμένο σε κάποιο ελληνοχώρι, ταυτόχρονα και μια πολιτική βαλκανική αλληγορία, ένα μετέωρο βήμα από το εμφυλιακό παρελθόν και το παραπέτασμα στο ζοφερό παρόν της παγκόσμιας ανθρωπιστικής κρίσης και στο αύριο της πανανθρώπινης αλληλεγγύης. Μια ιστορία που δεν υμνεί περασμένα μεγαλεία αλλά σχολιάζει τη μισαλλοδοξία και την κατάρρευση των θεσμών, και τολμά να προτείνει συλλογικές δράσεις, (επί)στροφή σε αξίες διαχρονικές και όραμα ανθρωπιάς.
Κεντρικό θέμα είναι η μετανάστευση. Η Ελένη [Μυρτώ Αλικάκη] πήγε στο Λονδίνο για ιατρικές σπουδές κι έμεινε εκεί φτάνοντας ως την έδρα της Καρδιολογίας και της Αλληλεγγύης. Τώρα έρχεται στο χωριό για να σκεφτεί αν θ' ακολουθήσει τελικά τον τραπεζιτικό άνδρα της στην Κίνα. Ο πατέρας της, Κυριάκος [Ηλίας Λογοθέτης], είχε στο παρελθόν "μεταναστεύσει" στη Γιουγκοσλαβία λόγω του Εμφυλίου. Στο πατρικό σπίτι βρίσκει τη Νίνα [Μιριάνα Καράνοβιτς], απότοκη του αριστερού παρελθόντος και νυν "οικονομική μετανάστρια" και οικονόμο του πατέρα. Οι κόρες τους γίνονται φίλες αλλά τι συμβαίνει με τον ανταγωνισμό των μανάδων, την ξενοφοβία του χωριού και τα μεγαλεπήβολα σχέδια του πατέρα;
Το δεύτερο ζήτημα της ταινίας είναι η μητρότητα. Ο Τίτλος της παραπέμπει σε μια μάνα που αναπολεί η Ελένη; Παραπέμπει σε μια οικογένεια ετεροθαλή [μητέρα-μάνα-κόρη] που έρχεται τώρα σαν εισβολέας να ταρακουνήσει το δέντρο; Ή είναι ένα γραμμάτιο του παρελθόντος ανεξόφλητο από το δέντρο που πληγώναμε; Κι αυτό το γέρικο δέντρο που πας ανήρ ξυλεύεται νομίζειν, μπορεί να αφήσει κάτι από τη σοφία του στη μάνα-γη; Είναι το κόψιμο του δέντρου και το κατέβασμα της κούνιας το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου ή απλά η ζωή γυρίζει σελίδα και συνεχίζεται; Τις μεγάλες αποφάσεις τις παίρνουν οι πατεράδες ή οι μανάδες;
Το Δέντρο και η Κούνια στηρίζει τη δραματουργική του εξέλιξη στο πολυδύναμο ταλέντο της Μιριάνα Καράνοβιτς. Το βλέμμα της Νίνας έχει προοπτική εκτός πεδίου, τα σπαστά ελληνικά της τρέφουν αισθήματα σπάνια [τα οποία αδυνατούν ή ζορίζονται να αποδώσουν άλλες ηθοποιοί που ζουν χρόνια στη χώρα μας], οι σιωπές και οι παύσεις της αμβλύνουν ξεσπάσματα και αγκαλιάζουν με στοργή και κατανόηση τους "ισχυρούς", εκεί πουν παν να πέσουν. Όσο φέρνω στο νου μου τη Νίνα, ανακαλύπτω νέες διαστάσεις της πραγματικότητας που μας περικυκλώνει απειλητικά και παίρνω δύναμη από την ψυχική ανθεκτικότητα και το σθένος της.
Βαθμός: 7,5