Το κορίτσι με το αγγελικό πρόσωπο
Η αφορμή γι' αυτήν την ταινία μοιάζει αλιεμένη από τα ψιλά γράμματα των εφημερίδων. Κορίτσια στα δίχτυα της πορνείας κι αστυνόμοι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού. Ο πατέρας ντετέκτιβ προσπαθεί να καταλάβει γιατί η μαθήτρια κόρη του συναντά διάφορους πελάτες και τους πληρώνει αντί να την πληρώνουν για την τρυφερότητα και την 'αγάπη' που τους προσφέρει. Εμείς οι θεατές ξέρουμε απ' την αρχή. Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες και ωσεί συνεργοί της ιεραποστολικής συμπεριφοράς της ηρωίδας.
Η ηθική περνάει από κόσκινο. Στέκει επί ξύλου κρεμάμενη. Είναι εν δυνάμει πολυεδρική. Κάθε έδρα και μια νέα οπτική. Οι πλευρές ποτέ δεν είναι κάθετες. Ο Κι-ντουκ δεν αφορίζει ούτε εξοστρακίζει οποιονδήποτε χωρίς να του δώσει την ευκαιρία ν' απολογηθεί. Ο θεατής βλέπει πολλές επιφάνειες, καθένας από τους ήρωες όμως βλέπει το πρίσμα μες απ' τη δική του οξεία γωνία. Όταν δυο γωνίες εφάπτονται πλευρά προς πλευρά τότε σχηματίζεται μια νέα παραμορφωτική αμβλεία γωνία και οι καταστάσεις οδηγούνται στα άκρα. Τα άκρα χρειάζονται ώστε να προσδιορίσουν τα όρια των ευθυνών μας/τους και να βοηθήσουν τον θεατή να βρει ή να χαράξει την προσωπική του μέση οδό.
Μέσες άκρες, η περιπλάνηση συνεχίζεται. Το ταξίδι τους οδηγεί στο βουνό στον τάφο της μάνας. Ο πατέρας φορτώνεται το άχθος και το άγος της κορασίδος του. Η άνοδος μοιάζει με πορεία προς τον γολγοθά τους. Η αυτοκριτική είναι προ των πυλών και εκτός των σινικών τειχών. Η κάθοδος είναι αργή και γεμάτη εμπόδια. Η καλοσύνη του φιλόξενου ορεσίβιου παραπέμπει στον σοφό Σολομώντα. Το κλάμα ανακουφίζει τις βασανισμένες ψυχές. Η μετάνοια είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά μια μετά-πρόνοια.
Η δεύτερη περίοδος ενοχών διαρκεί πιο λίγο απ' την πρώτη. Η κόρη ονειρεύεται το θάνατό της και την ταφή δίπλα στο ποτάμι. Ξυπνάει κάθιδρη σαν αναστημένη και καθαρμένη από το πρόσφατο ένοχο παρελθόν της. Ο μπαμπάς παραδίδεται για να πληρώσει κι αυτός τις δικές του αμαρτίες. Πριν την αφήσει, της μαθαίνει να οδηγεί το αυτοκίνητο του, ώστε να γυρίσει πίσω μόνη της, μόνη της να γυρίσει και σελίδα στη ζωή της. Το τέλος της ταινίας συμπίπτει με το τέλος της εφηβείας.
Ποιος απ' όλους έκανε την υπέρβαση; Η αδικοχαμένη φίλη που πέταξε χαμογελώντας απ' το παράθυρο; Η καλή σαμαρείτιδα που εξιλέωσε την ψυχή της δωρίζοντας το σώμα της; Ο πατέρας τιμωρός που έγινε θύμα, θύτης, κυνηγός και κυνηγημένος απ' τις ερινύες; Ο έτερος πατέρας που σκόρπισε τις ανομολόγητες πράξεις του στο πλακόστρωτο; Ο τρελός μουσικός που πούλησε την ανθρωπιά του χωρίς να δώσει απόδειξη; Ο τελευταίος εραστής που μετουσίωσε τον δεκάλογο του Κισλόφσκι στα δημόσια ουρητήρια; Οι υπόλοιποι φιλοξενούμενοι της ατζέντας, βλάσφημοι κοινωνοί μιας ανίερης τελετουργίας, μιας καθαρτήριας θυσίας εις άφεσην αμαρτιών;
Μείζον δε τούτων η αγάπη.
Κι-ντουκ-ολόγιο
Ένας σαμαρείτης, σύγχρονός μας
Ποιος είναι ο Κιμ Κι-Ντουκ επιτέλους;
Η καλή μικρή Σαμαρείτις
Τι έγινε φέτος στο Βερολίνο;
Με άλλη ταινία στη Βενετία βρε Κιμ;
ΥΓ: Η αναφορά στον "Δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο" στον ελληνικό τίτλο του "Samaritan girl" [2004] είναι σίγουρα εσκεμμένη. Δεν ξέρω αν ο εμπνευστής του λειτούργησε με γνώμονα την προσέλκυση θεατών, θεωρώντας τον ως πιασάρικο, ή αν έλαβε υπόψη του την γαλλόφερτη παιδεία του δημιουργού και την αγάπη του για το φιλμ νουάρ. Πάντως είναι μια από τις εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όπου η προσαρμογή του τίτλου στα ελληνικά είναι τόσο πετυχημένη και τόσο υπέροχα διττή.
