Το Μάθημα

Μια νέα και ορεξάτη δασκάλα αγγλικών [Margita Gosheva], κολλημένη σε συγκεκριμένα ηθικοπλαστικά στερεότυπα, παραδίδει [αλλά παραδίνει, το παρακάνει εννοώ] μαθήματα ήθους και νοοτροπίας στους μαθητές της. Όμως η ίδια δεν έμαθε ακόμη να παίρνει μαθήματα από τη ζωή. Η ζωή, λοιπόν, που είναι κι αυτή γυναίκα, μηχανεύεται για τη δασκάλα μας πολλές απανωτές εκπλήξεις, τις οποίες -ως χιονοστιβάδα- είναι αναγκασμένη από τις περιστάσεις να αντιμετωπίσει μόνη και αβοήθητη. Τελικά πόσο πολύ μοιάζουν η τακτική δασκάλα και ο άτακτος μαθητής; Δάσκαλε που δίδασκες...

Το Μάθημα θεωρείται η πρώτη δουλειά του ζεύγους Γκροζέβα - Βαλτσάνοφ αν και έχουν ήδη υπογράψει από κοινού ένα ντοκιμαντέρ και μια ακόμη, μεσαίου μήκους, μυθοπλασία. Ως τέτοια έκανε το γύρο του κινηματογραφικού κόσμου και βρήκε ανταπόκριση και βραβεία σε ουκ ολίγα φεστιβάλ [Ανζέ, Βάρνα, Γκέτεμποργκ, Σαν Σεμπαστιάν, Σόφια, Θεσσαλονίκη, Τόκιο, Τρανσιλβανία, Βαρσοβία]. Ως δομή διαθέτει απλότητα και λιτότητα, ωρολογιακούς μηχανισμούς θρίλερ και ενίοτε αγγίζει τα όρια του [αμφί]λεγόμενου αστικού τρόμου.

Αν ο θεατής [παρά]δεχτεί να εγκλωβιστεί στον κόσμο της ηρωίδας και δεν μπουχτίσει από την υπερβολική αφέλεια των καταστάσεων και του Μέρφι [αν είναι κάτι να πάει στραβά, θα πάει / αν είναι κάτι να μην πάει στραβά, θα πάει], τότε πραγματικά θα βιώσει την παρατεταμένη αγωνία, τις αγκυλώσεις και τις ανελαστικές επιλογές της. Αν πάλι θεωρήσει ότι κάθε δάσκαλος [θα πρέπει να] είναι πρότυπο για τους μαθητές του ή, ακόμη πιο συγκεκριμένα, κάθε δασκάλα να είναι μητρικό πρότυπο, τότε μπορεί εύκολα να μεταθέσει τα παθήματα-μαθήματα σε νέες εκπαιδευτικο-συστημικές βάσεις. Είτε εγωκεντρικές είτε φυγόκεντρες.

Πέρα από τις όποιες αντιρρήσεις όμως, η ταινία παραμένει ένα δοκίμιο πάνω στις αξίες που θέλει να εμφυσήσει το εκπαιδευτικό σύστημα στα παιδιά ως αυριανούς πολίτες: σεβασμός, ακεραιότητα, τιμιότητα, συνέπεια, αξιοπρέπεια, διαλλακτικότητα, ευσυνειδησία.

Βαθμός: επτά [7]