Το μυστικό στα μάτια της

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα; Κάπου ανάμεσα στα μάτια; Ή μέσα στα μάτια; Σε αυτά τα μεγάλα σα λίμνες μάτια της; Ή σ' αυτά που έμειναν ασάλευτα καρφωμένα στο κενό; Οι απαντήσεις είναι πολύ προσωπικές και περιμένουν όλες μέσα στην αναπάντεχη αυτή ταινία από την Αργεντινή που τιμήθηκε με το ξενόγλωσσο όσκαρ στη φετινή απονομή.

Τρεις ιστορίες εξυφαίνονται παράλληλα σ' αυτήν τη μεταφορά από τη νουβέλα του Eduardo Sacheri [La pregunta de sus ojos]. Στην πρώτη υπάρχει ένας φόνος νεαρής γυναίκας, ο σύζυγος, ο δολοφόνος και οι διώκτες του. Στη δεύτερη ελλοχεύει ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που μοιραία παραμένει σε πρώτο πλάνο στα μάτια της και στα μάτια του. Σαν τρίτη πλοκή βλέπουμε να διαπερνά τις άλλες δύο η ταραγμένη ιστορία της χώρας το καλοκαίρι του '74, της οποίας οι πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις αγγίζουν αμφότερες τις δυο πρώτες.

Υπάρχει όμως κι ένας δεύτερος χρόνος, το 1999, εκεί όπου όλα ανασκαλεύονται, αποτιμώνται, αναμοχλεύονται, αναθεωρούνται, αναφέρονται και ανάγονται σε ένα υπαινισσόμενο χάπι εντ στο εκτός πεδίου παρόν [ο τρίτος χρόνος του ρήματος αγαπώ]. Κι ανάμεσα στους χρόνους και τις ιστορίες να κινείται η Θεία Δίκη, τυφλή, αυτόφωτη, αυτόκλητη και αυτοδίκαιη. Και ο φτερωτός γιος της Αφροδίτης πεταρίζει.

Στοιχεία θρίλερ, αστυνομικής πλοκής, πολιτικής διαπλοκής, δράματος, περιπέτειας, ρομάντζου, ηθογραφίας, ακόμη και στοιχεία πικρής κοινωνικής σάτιρας. Όμως το μεγαλείο βρίσκεται κυρίως σε όσα δε λέγονται, σε όσα υπονοούνται, λανθάνουν, σε όσα κρύβουν τα μάτια... κι ας λέει ο πρωταγωνιστής [μπορεί να τον θυμάστε από τις "9 βασίλισσες"] ότι "λένε βλακείες" ή ότι "καμιά φορά πρέπει να χαμηλώνουν, να μην κοιτάνε".

Τρανή απόδειξη πως μια παγκόσμια ταινία είναι μια πολύ προσωπική ταινία. Προσωπική για τον καθένα σε ατομικό επίπεδο, παγκόσμια γιατί σε βλέπει κατάματα. Δείτε την με τα "δικά σας μάτια" κι όχι με "άλλο μάτι". "Από τα μάτια πιάνεται..."