Το Ροκ ρεπερτόριο του 57ου ΦΚΘ
Ένας ροκ απολογισμός των ταινιών του 57ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Ροκ με την πολύ ευρεία έννοια του όρου. Tου Κώστα Καρδερίνη
Στον επίλογο ενός μετριότατου συνολικά 57ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μέτρησα πόσες ταινίες είχαν ενδιαφέρον οπτικοακουστικό και μουσικοκινητικό και βρήκα ότι είναι άξιες παρουσίασης και απολογισμού.
Πάτερσον - του Jim Jarmusch
Paterson [2016 ΗΠ, 113λ] Τζιμ Τζάρμους
Πολύ Kaurismaki δικέ μου! Aki κυρίως, όχι Mika. Και οι λήψεις και οι ρυθμοί και η πόλη [το Paterson] και ο ήρωας [Paterson κι αυτός]. Carter Logan & SQÜRL στο σάουντρακ. Πότε νωχελικό σαν χέλι, πότε υπόγεια ενοχλητικό σαν την απέριττη ποίηση του Ουίλιαμ Κάρλος Ουίλιαμς. Κερασάκι στην τούρτα και μήλο απαράμιλλο η Γκολισφτέ Φαραχανί.
Τραγουδώντας σε Νεκροταφεία - του Bradley Liew
Singing in Graveyards [2016 Μαλαισία /Φιλιππίνες, 141λ] Μπράντλεϊ Λιου
Ροκ μαρμάρινο, της ταφόπλακας και της πλάκας. Μανίλα ροκ. Ο ρόκερ Pepe Smith αυτοσαρκάζεται. Μας δείχνει τα δυο του πρόσωπα, το δημιουργικό και το αυτοκαταστροφικό. Κάτι μεταξύ Sugarman, Lou Reed και Dylan. Το δικό του Too Late for the Show λέγεται Singing in Graveyards. Ένας ντόπιος Παπαντίνας θα έλεγα, πιο διάσημος απ' τον δικό μας.
Πάση Θυσία - του David Mackenzie
Hell or High Water [2016 ΗΠ, 102λ] Ντέιβιντ Μακένζι
Τέξας ούμπερ άλλες. Ουέστερν μετα-μνημονιακό. Αυτοί αλληλοσκοτώνονται για πλάκα και οι τράπεζες κλείνουν σπίτια ανενόχλητες. Ακόμα καθαρίζουν με μονομαχίες τους λογαριασμούς τους. Ο Jeff Bridges καλός και σκωπτικός απέναντι σε ινδιάνους, μεξικάνους και τεξανούς. Το 'χει. Nick Cave & Warren Ellis σκοράρουν στην έρημο του βίου, βιολί+πιάνο και ροκιές και καντριές και επιλογές.
Ερασιτέχνες Παράνομοι - του Peter Foott
The Young Offenders [2016 Ιρλανδία, 84λ] Πίτερ Φουτ
Cork for coke. Κωμωδία νεανική με τους κώδικες του Κεν Λόουτς. Με δυνατή μπιτάτη μουσική αλά Ray Harman, η οποία αγκαλιάζει με ζεστασιά τους δυο νεανίες απόλυτους λούζερς, αναπτερώνοντας ακόμη και το μουσικοχορευτικό τους ταλέντο. Ταινία ποδηλατό-δρομου με άγρια κυνηγητά, με απίθανους κακοποιούς χωρίς δολοφονικά αμαξίδια, με δολο-φωνητικά βλέμματα και πολύ γέλιο.
Gimme Danger - του Jim Jarmusch
Gimme Danger [2016 ΗΠ, 108λ] Τζιμ Τζάρμους
Δώσε μου κίνδυνο και μη με βοηθάς... Το αμερικάνικο πάνκικο ιδίωμα μέσα από την ιστορία του Iggy & The Stooges & οι SQÜRL & ο λύκος Bo Diddley. Μέτρησα 32 άσματα των Stooges. Στους τίτλους τέλους ακούμε δυο ολόκληρα. Σπουδαίο μοντάζ. Με αρχειακό υλικό ιδιαίτερα επιλεγμένο και προσεγμένο. Θα σας θάψω όλους, είπε και το κάνε. Ο Ίγκι, ποιος άλλος; Λονγκ λιβ δη Ποπ.
Μπάχαλο - του Karl Lemieux
Maudite Poutine /Shambles [2016 Καναδάς, 91λ] Καρλ Λεμιέ
Rock around Quebec. Το περιστέρι υποφέρει όταν είναι πια ανίκανο να πετάξει. Ελλειπτικό σενάριο, παζλ όπου ο θεατής συμμετέχει συμπληρώνοντας τα κενά διαστήματα. Βιομηχανική ζώνη θορύβου και μεταβιομηχανική ροκ μουσική στις παρυφές του θορύβου, δια χειρών David Bryant, Thierry Amar και Kevin Doria. Οι μπαχαλάκηδες.
Η Χορεύτρια - της Stéphanie Di Giusto
The Dancer /La Danseuse [2016 Γαλλία /Βέλγιο /Τσεχία, 108λ] Στφανί ντι Τζούστο
Nick Cave & Warren Ellis & Max Richter τρεις σε ένα. Χορόκ ή χορορόκ; Και κλασική [Beethoven, Vivaldi] και σύγχρονη [Edwart Grieg] και υπερσύγχρονη [Richter]. Η Στεφανί ντι Τζούστο σε ευρωπαϊκή υπερπαραγωγή. Η κόρη του Depp και της Paradis σε ρόλο Ισιδώρας Ντάνκαν! Ωραία αναπαράσταση εποχής. Η αγαπημένη μας Amanda Plummer σε ρόλο πουριτανής θεούσας μαμάς της Soko.
Με τα Μάτια Ανοιχτά - της Leyla Bouzid
I' Peine J'Ouvre les Yeux /As I Open my Eyes [2015 Γαλλία /Τυνησία /Βέλγιο /ΗΑΕ, 102λ] Λεϊλά Μπουζίντ
Τυνησιακό έθνικ ροκ με στίχους δυναμίτες. Σε 5-6 τραγούδια μαθαίνεις όλα τα προβλήματα και τις παθογένειες της χώρας και των εξοδούχων μεταναστών αυτής. Με διαφορά και απόσταση δυο γενεών. Εκπληξάρα! Μια ισλαμική χώρα που φαίνεται προοδευτική αλλά λειτουργεί δικτατορικά και κατασταλτικά. Καταγγελία με τη μία.
Άφτερλωβ - του Στέργιου Πάσχου
Afterlov [2016 Ελλάς, 94λ] Stergios Paschos
Είδα τον Χάρη Φραγκούλη με τα μάτια μου. Όποιον πήρε ο Χάρης, τον σήκωσε. Η μικρή Σοφία θυμίζει ηρωίδα του Νικολαΐδη στο σπίτι του Νικολαΐδη, στο στούντιο του Συμεών. Θέατρο του ζεύγους, θέατρο μεγάλης αγάπης, μείζον δε τούτων, αλλά όχι αυτό το σινεμά που ξέρουμε. Όπως κι ο Νικολαΐδης, μπροστά απ' την εποχή του. Μουσική δε βάζει ο Συμεών [κάτι λίγο] βάζει η Melentini.
Ξυπόλυτοι στο Παρίσι - των Fiona Gordon & Dominique Abel
Paris pieds Nus /Lost in Paris [2016 Βέλγιο /Γαλλία, 84λ] Φιόνα Γκόρντον & Ντομινίκ Αμπέλ
Μετά την παπουτσωμένη Ρούμπα [2008] σειρά έχει το ξυπόλυτο Τανγκό. Astor Piazzolla, Gato Barbieri και ίσως Gotan Project. Γκόρντον και Αμπέλ σε ρεσιτάλ παριζιάνικης χορογραφίας και κλοσάρ φινέτσας. Emmanuelle Riva και Pierre Richard σε μεγάλα κέφια. Κατακορυφαίο δίδυμο. Κωμωδία διαμάντι, απολαυστικότατη, διασκεδαστικότατη, χορταστικότατη.
Ο Πιστός - του Kirill Serebrennikov
(M)uchenik /The Student [2016 Ρωσία, 118λ] Κίριλ Σερεμπρένικοφ
Laibach: God is God, επικό άσμα που στοιχειώνει το στοιχείο του εγκλήματος. Ο Πούτιν με το σπινθηροβόλο πορτρέτο του πάνω από τον παραβατικό πλην τίμιο νεοχριστιανό ανήλικο, ο οποίος [ανήλικος] λειτουργεί ως αυτοκίνητη Αγία Γραφή. Οι προθέσεις αγιάζουν τον Μακιαβέλι. Το λογοπαίγνιο του τίτλου, επαμφοτερίζον ζήτημα: uchenik=μαθητής, Muchenik=μάρτυρας.
