Wall-E (Waste Allocation Load Lifter-Earth-Class) του Andrew Stanton
Γουολ-Υ (Γενικός Οριστικός Υπεύθυνος Οχετού Λύτρωσης-[τύπου] Υδρόγειος) [ΗΠ 2008, 98']
Κάπου 800 χρόνια βαθιά στο μέλλον, η γη είναι ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Την κατοικεί μόνο ένα κυβόσχημο ρομποτάκι-ρακοσυλλέκτης που συμπιέζει κύβους στερεών σκουπιδιών, στοιβάζοντάς τους σαν ουρανοξύστες, ωσάν πυραμίδες ματαιοδοξίας. Τ' όνομά του είναι ο τίτλος της ταινίας και μοιάζει απόγονος εκείνου του πρωτότυπου που είδαμε όταν... "Και τα ρομπότ τρελάθηκαν".
Κάποια στιγμή προσγειώνεται στη γειτονιά του μια γυαλιστερή κάτασπρη Εύα με θηλυκές καμπύλες που ψάχνει για ίχνη ζωής. Θυμίζει το Mighty Mouse της Apple μα η κοιλιά της ρομποτίνας δεν φιλοξενεί μπαταρίες. Είναι προορισμένη να φιλοξενήσει την ύπαρξη ζωής και να επιστρέψει με την απόδειξή της στο τεράστιο κρουζιερο-διαστημόπλοιο που τουράρει αέναα το ανθρώπινο γένος.
Οι μπαλλονάνθρωποι του μέλλοντος είναι πολύ ευτραφείς, στρογγυλοί και πλαδαροί κι έχουν ξεχάσει την απευθείας επαφή και σχέση. Δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Δε μαθαίνουν παρά μόνο τα δυο πρώτα γράμματα της αλφαβήτας. Α για Axiom [το διαστημο-κρουαζιερόπλοιό τους] και Β για BnL [Buy'n'Large η εταιρία που τους παρέχει τα πάντα και τους κρατά υποτελείς των υπηρεσιών της].
Αυτά που όλοι έχουμε χάσει και ξεχάσει έρχεται να μας τα θυμίσει ένα παλιορομπότ από το παρελθόν του μέλλοντός μας. Οι αξίες και τα όνειρά μας βρίσκονται εγκιβωτισμένα σ' ένα κοντέινερ, σπίτι και συνεργείο μαζί. Η επανεκκίνησή τους γίνεται με τον χαρακτηριστικό ήχο ενός mac. Η ζεστασιά και τα αισθήματα που νιώθει ένα μηχάνημα προγραμματισμένο με τους τρεις νόμους της ρομποτικής του Ασίμοφ, μας αναγκάζει να συνειδητοποιήσουμε με θλίψη πόσο πολύ έχουμε υποβαθμίσει τη ζωή μας.
Η απαραίτητη ηλιαχτίδα αισιοδοξίας έρχεται σαν μια λυτρωτική ένεση. Ο ρομαντισμός και η συναισθηματική φόρτιση είναι εργαλεία που θα ενεργοποιήσουν και θα αφυπνίσουν τα αντισώματα και θα βλαστήσουν τους σπόρους. Ακόμη κι αν κάποιοι πιστεύουν πως οι πίτσες κρέμονται ως καρποί από τα ανάλογα δέντρα.
Μαθήματα ανθρωπιάς και κρούσεις του κώδωνα από την ομάδα της Pixar ["είναι ένα σχολείο χωρίς δασκάλους, όλοι σου ζητάνε να ρισκάρεις απανωτά" δηλώνει ο σκηνοθέτης] που μας έχει εκπλήξει ευχάριστα πολλάκις στο παρελθόν. Ο Στάντον υπογράφει και το σενάριο, όπως έχει κάνει και στα "Toy Story" 1 & 2, στα "Ζουζούνια", στην "Μπαμπούλας ΑΕ" και στον πασίγνωστο "Νέμο". Τα όρια του rendering βουτάνε ακόμη πιο βαθιά στην εικονική πραγματικότητα και δεν είναι τυχαίο που τα πλέον ανασούμπαλα, ασταθή και "ρηχά" πλάσματα είναι τα ανθρώπινα.
Γκλοοοοονγκ...
