Ζωντανό Σινεμά από τον Peter Greenaway στη Σάνη
Τι είναι η LuperCyclopedia; Ένα ζωντανό και δημιουργικό υπερθέαμα κινούμενων εικόνων που μοντάρονται ζωντανά σε αλληλεπίδραση με το κοινό που τις βλέπει. Τι είδους εικόνες περιέχει; Εικόνες που έχουν φτιαχτεί από τον ίδιο τον Greenaway για τις ανάγκες του επτάωρου τρίπτυχου "The Tulse Luper Suitcases" και που τώρα αποτελούν αλληλουχίες ενός, νέου κάθε φορά, έργου που χτίζεται ενώπιόν μας.
Πότε και πού; Ο πρώτος κύκλος έκανε περιοδεία επί τέσσερα χρόνια [2005-2009]. Η Παγκόσμια Πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου γίνεται στις 31 Ιουλίου, Σάββατο στις 21.30, στο λόφο της Σάνης σε μια σειρά από γιγαντοοθόνες υψηλής ανάλυσης και ευκρίνειας, με τον ίδιο τον δημιουργό σε ρόλο μιξέρ.
Μια νύχτα νωρίτερα, στις 30 Ιουλίου, προβάλλεται στο παρακείμενο θερινό Σινέ Ορφέας ο προπομπός Rembrandt's J'Accuse [Ολλανδία/ Γερμανία/ Φιλανδία 2008, 90'/100'] και μια νύχτα μετά, την 1η Αυγούστου, ακολουθεί η επωδός Nightwatching [Ολλανδία/ Καναδάς/ ΗΒ/ Γαλλία/ Πολωνία 2007, 134']. Κι οι δυο αυτές δραματοποιημένες μελέτες με στοιχεία μοκιουμένταρι αναφέρονται στη ζωή του Ρέμπραντ και στο διάσημο πίνακα "Νυχτερινή Περίπολος", παραβάλλοντας την τέχνη του 17ου με το ενδεές παρόν, με το γνωστό φλεγματικό χιούμορ του.
Ας μας μιλήσει όμως ο ίδιος ο εικονοκλάστης αναλυτικότερα:
"Είμαι ένας εκκεντρικός σκηνοθέτης ταινιών, κάποτε εγγλέζος, αλλά τώρα υιοθετημένος από την Ολλανδία και τ' όνομά μου είναι Πίτερ Γκρίναγουεϊ.
Έχουμε στα σκαριά (με τη NoTV) ένα τεράστιο σχέδιο, ιδιαζόντως φιλόδοξο και ιεραποστολικό, που περιγράφεται από το σύνθημα "Το σινεμά είναι νεκρό. Ζήτω το (νέο) σινεμά"!
Οι παλιομοδίτικες ιδέες ενός αφηγηματικού μέσου που θέλει τον θεατή καθισμένο στο σκοτάδι, ενός χολιγουντοκεντρικού σινεμά που διαβάζεται σα βιβλίο, όλα αυτά είναι πια τελειωμένα είναι νεκρά. Θεωρώ ως ημερομηνία θανάτου των την 31η Σεπτεμβρίου του 1983 που σηματοδοτεί την εμφάνιση του τηλεκοντρόλ στα καθιστικά όλου του κόσμου.
Μπανγκ, αυτό ήταν το τέλος. Το σινεμά είναι παθητικό, το κοιτάτε στο σκοτάδι, τι στο διάολο κάνετε στο σκοτάδι, ο άνθρωπος δεν είναι νυκτερινό ζώο, (το σινεμά) βλέπει προς μια κατεύθυνση ενώ ο κόσμος εξακολουθεί να μας περιβάλλει από παντού κι επιπλέον είσαι καθηλωμένος σε μια θέση επί δυο ώρες.
Πρέπει λοιπόν να σπάσουμε και να γκρεμίσουμε όλους αυτούς τους περιορισμούς.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ένα μετακινηματογραφικό φαινόμενο, μη αφηγηματικό, που πρόκειται να ανησυχήσει (να ξεβολέψει) πάρα πολλούς ανθρώπους, διότι δεν πιστεύω ότι το σινεμά είναι εδώ για να αφηγείται ιστορίες (το βιβλιοπωλείο κάνει αυτήν τη δουλειά). Πρέπει επίσης να συμβαίνει σε παρόντα χρόνο, την (κάθε) στιγμή που βλέπουμε τον "Πόλεμο των Άστρων" αυτός οφείλει να είναι διαφορετικός, πρέπει δε να είναι πολυμεσικός και διαδραστικός.
Άρα εσείς οι θεατές έχετε επιλογές και επιρροές στο τελικό υλικό. Υπάρχουν, συνεπώς, πάμπολλοι τρόποι να γίνει μια τέτοια προβολή. Πειραματίστηκα και επιμορφώθηκα πολύν καιρό πάνω σε τέτοιες τεχνικές κι ένας τρόπος να γίνει αυτό είναι η διαδικασία του ντισκ τζόκεϊ που μιξάρει ζωντανά ακολουθίες εικόνων (dj/vj, visual jockey φαινόμενο).
Η ενέργεια αυτή σχετίζεται άμεσα με τις νέες γενιές χρηστών φορητών υπολογιστών που μιξάρουν μουσικές. Τίποτε δεν ταξιδεύει σήμερα ταχύτερα από την μουσική, κι αυτού ακριβώς του τύπου την ενέργεια θέλουμε να εκμεταλλευτούμε και να δραστηριοποιήσουμε.
Το πιο συναρπαστικό, για μένα ατομικά, πράγμα σ' αυτήν τη διαδικασία είναι ότι ξαναβάζει στο παιχνίδι το "σώμα" (το φυσικό μας σώμα) όπως ένας έντονος χορός που σε ιδρώνει πολύ. Ίσως πρέπει να θυμηθούμε τα 5.000 χρόνια της θεατρικής μας ιστορίας. Το σινεμά είναι πιο εγκαταλειμμένο, νεκρό και βαρετό όσο ποτέ άλλοτε.
Αυτή είναι, λοιπόν, μια χρυσή ευκαιρία να εγκαινιάσουμε ένα νέο είδος, μια νέα τέχνη. Ίσως χρειαστούν 5-6 χρόνια ακόμη (τα 4 πέρασαν). Δεν ενδιαφέρομαι απλά για τυχαία μίξη εικόνων ως ένα είδος επιφάνειας εργασίας ή ουδέτερου φόντου. Θα ήταν βαρετό. Θα πρέπει να εισάγουμε άλλα διαδραστικά σχήματα στο πλαίσιο αυτό και άλλες ενδεχομένως δομές".
Ζήτω το ζωντανό σινεμά!!!
PG NoTV τουρνέ
Όλο το πρόγραμμα
