Oι ταινίες της εβδομάδας (14-20/1)

Επιτέλους μετά από καιρό οι ταινίες της εβδομάδας μπορούν να είναι περήφανες για τον εαυτό τους, φιλοξενώντας ανάμεσα στα άλλα και ένα κλασικό αριστούργημα της ιστορίας του κινηματογράφου. Το χαρακίρι του Μασάλι Κομπαγιάςι. Ας τα δούμε από κοντά λοιπόν!

Ταινία της εβδομάδας:

ΧΑΡΑΚΙΡΙ (Seppuku) του Μασάκι Κομπαγιάσι, με τους: Τατσούγια Νακαντάι, Ακίρα Σίχαμα, Σίμα Ιβασίτα, Γιόσιο Ινάμπα.

Πρόκειται για μια ταινία σταθμό στην ιστορία τόσο του ιαπωνικού όσο και του παγκόσμιου κινηματογράφου, από τον μεγάλο αμφισβητία του ιαπωνικού σινεμά, μαζί με τον Όσιμα, Μασάκι Κομπαγιάσι (αλήθεια θυμάστε την σινεφίλ αναφορά του ονόματός του στους Συνήθεις Υπόπτους;). Εδώ έχουμε μία ταινία βαθιά επικριτική απέναντι στους θεσμούς της μεσαιωνικής Ιαπωνίας και μία επίθεση ταυτόχρονα απέναντι στο σύνολο των χρονικών της ιαπωνικής γραμματείας, την οποία ο Κομπαγιάσι την παρουσιάζει ως κατεξοχήν αναληθή και κατευθυνόμενη (το κλείσιμο της ταινίας είναι χαρακτηριστικό και σχεδόν ωμό!). Την ίδια στιγμή η αισθητική της ταινίας κινείται σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα, χρησιμοποιώντας περίτεχνες λήψεις και μοντάζ που πολλοί θα έδιναν πάρα πολλά για να αποκτήσουν την λεπτότητα της αίσθησης που σου αφήνει η εναλλαγή των σεκάνς! Ο Κομπαγιάσι χρησιμοποιεί την φόρμα του ιαπωνικού κλασικού θεάτρου ως ένα επιπλέον στοιχείο για να μας μεταφέρει στην περίοδο εκείνη. Αντιστρέφει όμως τους ρόλους και οι γενναίοι σαμουράι μετατρέπονται σε ένα είδος τυπολατρών υποκριτών οι οποίοι απλώς αναπαράγουν το φαίνεσαι και όχι το είναι ενός κώδικα τιμής που μοιάζει να τηρείται τύποις μόνον την εποχή που εξετάζει ο σκηνοθέτης και αποκλειστικά προς το συμφέρον των ισχυρών.

Ο Τσουγκούμο, ένας Ρονίν (σαμουράι που δεν έχει αφέντη και βαδίζει μόνος, κάτι σαν τον περίφημο Μιγιαμότο Μουσάσι), ζητά απο τον τοπικό άρχοντα να του δώσει την άδεια να αυτοκτονήσει στην αυλή του αρχοντικού του. Στήν παράθεση των λόγων που οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση, ο Ρονίν μοιάζει προς μεγάλη έκπληξη και οργή του άρχοντα να εμπαίζει τόσο αυτόν όσο και τους πιο περήφανους πολεμιστές του οίκου του αλλά αυτό με το μεγαλύτερο δυνατό τάκτ. Αυτό που αποκαλύπεται στην συνέχεια οδηγεί σε ένα πραγματικό ξεμπρόστιασμα τη στάση του άρχοντα και των ομοίων του της εποχής, οδηγώντας αυτήν την τραγωδία, με όλη την σημασία του λόγου στην αναπόφευκτα δραματική της κατάληξη συνοδευμένη πάντα από παραδοσιακή μουσική του θεάτρου καμπούκι σε κάθε σημαντική σκηνή ή αλλαγή του τόπου, της διάθεσης και του χρόνου αφήγησης. Ο εσωτερικός ρυθμός της ταινίας άλλοτε επιβραδύνεται και άλλοτε επιταχύνεται, μοιάζοντας με την αναπνοή στο διαλογισμό ενός ξιφομάχου πριν από κάθε μάχη που ούτως ή άλλως το μπουσίντο και το Χαγκακούρε (Ο κώδικας και το βιβλίο των σαμουράι αντίστοιχα) περιγράφουν πως πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα σαν η τελευταία!
1962. Διάρκεια 133 λεπτά. Διανομή ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ *****

Πλαγίως (Sideways) του Αλεξάντερ Πέιν, με τους Πώλ Τζιαμάτι, Τόμας Χέιντεν, Βιρτζίνια Μάντσεν, Σάντρα Ο.

Εντάξει, εντάξει! Η ταινία του Πέιν, έχει διάφορα αβαντάζ. Καλογραμμένο σενάριο, ενδιαφέρον μοντάζ, πολύ καλές ερμηνείες, αλλά... έως εκεί. Πράγματι δεν βρήκα κάτι ουσιαστικά ρηξικέλευθο σε αυτήν την ταινία, που τον πυρήνα του τουλάχιστον δεν έχω δει σε άλλες και μάλιστα πιό ευφάνταστες ταινίες του αμερικανικού ανεξάρτητου, που να δικαιολογεί τις διθυραμβικές κριτικές εντός και εκτός (Η ταινία θα "δώσει" εφέτος, ένα ή δύο όσκαρ, κατά πάσα πιθανότητα)! Μπορεί ο Αλεξάντερ Πέιν, να είναι ένας συμπαθέστατος Ελληνοαμερικάνος και αυτό να κάνει πολλούς από τους φίλους και συνεργάτες στην κριτική παρουσίαση ταινιών, να διάκεινται πολύ θετικά απέναντι στην δουλειά του, αλλά πραγματικά, δεν μπορώ να βρώ εδώ κάτι το τόσο ευφάνταστο σκηνοθετικά ή σεναριακά που να θυμίζει κάποιον Χαλ Χάρτλευ (σαν σκηνοθέτη) ή κάποιον Τσάρλυ Κάουφμαν (σαν σεναρίστα).

Έν'ολίγοις, μπορεί να μας συγκινούν πραγματικά οι περιπέτειες αυτών των αμίμητων φίλων από τους οποίους ο ένας παντρεύεται σε μια εβδομάδα και θέλει να κάνει όσο πιο πολύ σεξ μπορεί μέχρι εκείνη την ημέρα, ενώ ο γευσιγνώστης του καλού κρασιού φίλος του, που τον συνοδεύει προσπαθεί να ξεχάσει την κοπέλα του που τον παράτησε, αλλά συγνώμη, δεν νομίζω πως αυτά όλα μαζί μπορεί να κάνουν την ταινία να βγει από τον χαρακτηρισμό της γλυκιάς και ενδιαφέρουσας ταινίας χαρακτήρων. Οπότε, η κωμωδία αυτή της γλυκόπικρης ωρίμανσης και του υπόγειου σαρκασμού του αμερικανικού ονείρου, δεν θα μπορούσε απο εμάς να πάρει πάνω απο *** αστέρια και μάλιστα το μάξιμουμ! Διαρκεια 124 λεπτά, διανομή ODEON.

O κλέψας του κλέψαντος (Ι Soliti Ignoti) του Μάριο Μονιτσέλι με τους Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Κλαούντια Καρντινάλε, Τοτό.

Στην ακόμα βασανιζόμενη από την φτώχεια Ιταλία του τέλους της δεκαετίας του πενήντα και ενώ η χώρα είχε μόλις μια δεκαετία βγεί από τα δεινά του πολέμου, μια παρέα φτωχο-κλεφτών προσπαθεί να κάνει μια μεγάλη ληστεία και να "πιάσει την καλή". Φυσικά οι προσπάθειες αυτής της παρέας losers για αναβάθμιση, δεν πρόκειται παρά να έχουν πολύ μικρά κέρδη, ενώ ο θεατής γελάει με την καρδιά του ακόμα και σήμερα 45 χρόνια μετά με τα φαιδρά τους κατορθώματα! Η ταινία του Μονιτσέλι είναι ένα κλασικό αριστούργημα, κωμικής γραφής, εμπνευσμένης από τον νεοραλισμό και ο μόνος λόγος που δεν την κάνουμε ταινία της εβδομάδας είναι πως το Χαρακίρι του Κομπαγιάσι είναι πραγματικά ασυναγώνιστο!
Διάρκεια 111 λεπτά και Διανομή ΑΜΑ FILMS

Το Τελευταίο Φιλί (L'ultimo Bacio) τoυ Γκαμπριέλε Μουτσίνο, με τους Στεφάνο Ακόρσι, Τζοβάνα Μετζοτζόρνο, Στεφανία Σαντρέλι, Μαρτίνα Στέλα.

Τρεις παράλληλες ιστορίες εκτυλίσσονται εδώ με πολύ επιτυχημένο τρόπο, σε μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία του νέου Ιταλικού σινεμά, από ένα πολλά υποσχόμενο όνομα της νέας κινηματογραφίας της γειτονικής χώρας. Μέσα από την παράλληλη εξιστόρηση τριών ιστοριών, ο σκηνοθέτης εξελίσσει τις αναφορές του πάνω στον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο βλέπει η κάθε γενιά κοινά θέματα όπως το θέμα του έρωτα ή της απιστίας.
Κεντρικό ρόλο έχει η ιστορία του Κάρλο και της Τζούλια, ενός ζευγαριού τριαντάρηδων το οποίο ετοιμάζεται να εισέλθει εις γάμον κοινωνία. Εκείνη ακριβώς την περίοδο και σε ένα πάρτυ, ο Κάρλο ανακαλύπτει τις χαρές του "παράνομου" φλερταρίσματος και της υπόσχεσης της απιστίας, όταν βρίσκεται στον δρόμο του μιά πανέμορφη δεκαοκτάχρονη. Από την άλλη μεριά βιώνουμε το άγχος απέναντι στο γήρας, από την μεριά της μητέρας της Τζούλιας όταν ήδη από την πρώτη σεκάνς ανακαλύπτει πως θα γίνει γιαγιά και αυτό δεν την χαροποιεί καθόλου ενώ ταυτόχρονα βιώνει με εξαιρετική δυσφορία την αδιαφορία του συζύγου της και την πληκτική ερωτικά καθημερινότητα της. Ταυτόχρονα έχουμε και την παρέα του Κάρλο η οποία πρέπει να απαντήσει σε ανάλογα ποικίλα και αντιφατικά ερωτήματα που την απασχολούν και η οποία δίνει διαφορετικές απαντήσεις τόσο από τον Κάρλο και την Τζούλια, όσο και από την μητέρα της Τζούλια. Φυσικά όλα θα ο περάσουν από τις ανάλογες κρίσεις αλλά θα οδηγηθούν σε ένα τέλος που θα μας ικανοποιεί όλους παρά τις ισχυρές εκρήξεις συναισθημάτων (καθώς και η δεκαοχτάχρονη κοπέλα απο την οποία σαγηνεύεται ο Κάρλο, δεν μένει απ'έξω από όλα αυτά τα θέματα που θα πλήξουν τους υπόλοιπους και φυσικά πληγώνεται και αυτή αναλόγως, όντας σε μια ηλικία εύκολων μυθοποιήσεων). Αλλά... από την άλλη μεριά, ποιος είναι αυτός που κάνει τζόγκινγκ με την Τζούλια δίνοντας ένα διφορούμενο χαρακτήρα σε αυτό το φινάλε;
*** Διάρκεια 115 λεπτά. Διανομή Film Trade.

Στα Ίχνη του Χαμένου Θησαυρού (Νational treasure) τoυ Γιον Τέρτελταουπ, με τους Νίκολας Κέιτζ, Νταϊάν Κρούγκερ, Σών Μπίν, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Γιόν Βόιτ, Κρίστοφερ Πλάμμερ.

Σε αυτήν την παραγωγή του γνωστού μας Τζέρρυ Μπρουκμέικερ (Πειρατές της Καραϊβικής) έχουμε την καταγραφή των περιπετειών του Μπεν (και όχι Μπίλ!) Γκέιτς, ενός περιπετειάνθρωπου, ο οποίος θυμίζει πάρα πολύ τις περιγραφές του ανάλογου χαρακτήρα που δημιούργησε ο γνωστός μας από τα βιβλία "Κώδικας του Ντα Βίντσι" και "Ιλλουμινάτι", Νταν Μπράουν. Ο ήρωας μας ευελπιστεί να ταυτιστεί στον νου μας ως η φανταστική περιγραφή - προβολή του μέσου Αμερικανού καταφερτζή, "σωστού" και με ευγενικά αισθήματα. Δίπλα του η Νταιάν Κρούγκερ της Τροίας, που οι μετοχές της φαντάζουν πολύ ανεβασμένες των τελευταίο καιρό και ο Σων Μπιν του άρχοντα των δακτυλιδιών. Η κεντρική ιδέα του σεναρίου είναι η αναζήτηση ενός θησαυρού, ο οποίος έχει τοποθετηθεί κάπου από τους Ναϊτες ιππότες και το κλειδί της αποκάλυψης της τοποθεσίας βρίσκεται στην διακήρυξη της ανεξαρτησίας των Η.Π.Α.. Καταιγιστική δράση, σύγκρουση με τους απραίτητους κακούς και γρήγορο μοντάζ στοιχειοθετούν αυτό που ονομάζεται οπτική παραίσθηση του Χόλλυγουντ. Από την άλλη μεριά δεν μπορώ παρά να με φανταστώ να βλέπω αυτήν την ταινία σε πολυσινεμά τρώγοντας ποπ-κόρν ή στο dvd μου κάποια στιγμή και σε καμιά περίπτωση κάπου που θα χρειάζεται περισσότερο να θυμηθώ κάτι παρά να το ξεχάσω στην γλυκιά ζάλη της οθόνης!
** Διάρκεια 133 λεπτά. Διανομή ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.

Το Νόημα της Ζωής και πώς να το αποκτήσετε (I Ηeart Huckabees) τoυ Ντέιβιντ Ο΄Ράσελ, με τους Τζουντ Λο, Τζέισον Σβάρτσμαν, Ντάστιν Χόφμαν, Ναόμι Ουάτς, Ιζαμπέλ Υπέρ, Λίλι Τόμλιν.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά καλά δουλεμένη ταινία με σενάριο πολυπρισματικό και συνεχείς ανατροπές στην αφήγηση δίνοντας έναν πραγματικά δυνατό υπαρξιακό χαρακτήρα στους διαλόγους και στην κίνηση των ηθοποιών. Οι χαρακτήρες μοιάζουν να είναι το λιγότερο δοχεία ιδεών και οι θέσεις της ταινίας όπως και το κατάμαυρο ύφος της θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη γέννηση ενός νέου κινηματογραφικού είδους. Της Νουάρ κομεντί (καθώς προσπαθούμε να δούμε βήμα βήμα δύο μισθωμένους ιδιωτικούς ντετέκτιβ να ανακαλύψουν το νόημα της ζωής για λογαριασμό ενός πελάτη τους!)!
*** Διάρκεια106 λεπτά. ΔΙΑΝΟΜΗ ΟDEON.

Tην επόμενη εβδομάδα κριτικές παρουσιάσεις των Aviator του Μάρτιν Σκορτσέζε με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, το εξαιρετικό Ένα τρυφερό Φιλί του Κεν Λόουτς, το ντοκιμαντέρ Ο Τελευταίος Κυνηγός που σε σημεία θα σας θυμίσει το βορειοαμερικανικό αδελφάκι του Ιμαλάια, το θρίλερ Η Κατάρα και την μετριότατη κωμωδία Ταξί της Ν.Υόρκης. Έως τότε...