Σινέ-MiC
Συμβαίνει και στις καλύτερες συντηρητικές οικογένειες.
Νέα γυναίκα [Μαχά Αλεμί], απρόοπτη εγκυμοσύνη, υψηλή κοινωνία. Το νοσοκομείο θα την καταγγείλει εφόσον δεν θέλει να αποκαλύψει τον πατέρα-δράστη του επερχόμενου μωρού. Η ισλαμική νομοθεσία είναι πολύ αυστηρή ακόμη και στην κοσμοπολίτικη Καζαμπλάνκα. Στον αγώνα για την αναζήτηση πατρός θα εμπλακεί μια ξαδέρφη φοιτήτρια ιατρικής [Σάρα Περλές], η μαμά [Λούμπνα Αζαμπάλ], η θεία, αλλά και η μάνα του υποψήφιου πατέρα. Ακόμη και η παιδίατρος [σε μικρό ρόλο η ίδια η σκηνοθέτης].
Ένα γαϊτανάκι γυναικείων μηχανορραφιών και μαγειρεμάτων που μου θύμισε λίγο μια παλιότερη ισραηλίτικη ταινία [Στο κενό της/Fill the void, 2012]. Οι άντρες απλά συμπληρώνουν τον περίγυρο, με μια εξαίρεση επιτούτου κεντραρισμένη ώστε επιβεβαιώνει τον κανόνα. Εδώ όμως τα πράματα διαπλέκονται ακόμη πιο απρόοπτα και στο τέλος η μετα-ερωτική περιπέτεια γίνεται ψυχοκοινωνικό θρίλερ. Καταλύτης και ηλεκτρολύτης τοξικών δεσμών και καταστάσεων η εξαίρετη Λούμπνα Αζαμπάλ, χωρίς να υπολείπεται το υπόλοιπο γυναικείο καστ [προσθέστε τις Ναντιά Μπενζακούρ, Ναντιά Νιαζί, Γκιτά Φοκρί, Ραβία].
Πατώντας γερά στο στιβαρό σενάριό της, βραβευμένο στο τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα» των Καννών, η ντεμπιτάντ σκηνοθέτης μάς δείχνει με τέχνη έναν κόσμο περιχαρακωμένο και αδυσώπητο όπου δεν χωρούν συναισθηματισμοί κι όπου ο δρόμος του χρήματος είναι μονόδρομος γεμάτος στροφές αλλά χωρίς επιστροφή. Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα καταγωγής και δράσης δεν συμμετέχει στην παραγωγή. Όπως δεν είναι τυχαίο και το όνομα της αντι-ηρωίδας. Η διεθνής κριτική τίμησε και βράβευσε την τόλμη της στο 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Την «εξωτική» ατμόσφαιρα της ταινίας ενορχηστρώνει όμορφα η Φανή Λεμόθ.
Βαθμός: οκτώ [8]