Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου
Ο κόσμος είναι φτιαγμένος από κρέας. Τα ψάρια, τα μαλάκια, τα ζώα της στεριάς, τα πουλερικά, τα πετεινά, τα σώματα των ανθρώπων... όλα είναι κρέας. Αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι οι κατεψυγμένοι άγριοι ταύροι της Nεότερης Νεολιθικής Εποχής που είναι θαμμένοι μέσα στα παγόβουνα. Κι όταν θα έρθει η στιγμή και λιώσουν τα παγόβουνα, θα ξεχυθούν ακράτητοι και νηστικοί και θα κατασπαράξουν τα "κρέατα" και θ' αφανίσουν όλα τα άλλα είδη. Δεν έχουν κανένα ενδοιασμό, τρώνε ακόμα και τους γονείς τους εκεί που πέφτουν αποκαμωμένοι από τον αδιάκοπο καλπασμό προς αναζήτηση τροφής.
Με αυτόν τον πατρογονικό μύθο-φοβέρα μεγαλώνουν τα παιδιά μέσα στη λιμνοθάλασσα που λέγεται και μοιάζει με Μπανιέρα [Bathtub]. Τα ίδια πιστεύει και η μικρή Hushpuppy [μην κλαις κουτάβι] η οποία παίζει ολημερίς αφουγκραζόμενη τους ήχους της φύσης και τις καρδιές των ζώων που πλέουν, που πετούν ή που περπατούν. Τα ίδια της τονίζει κάθε τόσο κι ο μπαμπάς της, μιγάς απόγονος της ένδοξης οικογενείας Doucet, ξεπεσμένοι πια πρόσφυγες από την Ακαδία [Νέα Σκοτία] εν μέρει Καδιανοί [Cajuns] εν μέρει Κρεολοί [Creoles].
Κι εδώ στη Λιμνοθάλασσα τα ψωμιά τους [ή τα ψάρια τους] είναι μετρημένα. Ο τυφώνας [Κατρίνα] θα ξεσπάσει, το Ανάχωμα [Levee] θα μαζέψει τα νερά για να τους πνίξει ζωντανούς, η ανατίναξη του παραγεμισμένου αλιγάτορα [Gator] θα εκτονώσει την πλημμύρα, αλλά το αίμα τους σαπίζει ήδη. Η παλιά δόξα [Old Glory] χάνεται, ο γκρινιάρης [Grumpy] και ο κύριος συνεκτικός [cohesive] οδηγούν τσιφ στην καλύβα με τα παγιδευμένα γατόψαρα [Floating Catfish Shack] με τον σαρδόνιο υπέρτιτλο Ηλύσια Πεδία. Κι ο Fats Waller τραγουδά μελαγχολικά και λικνιστικά (it will have to do) until the real thing comes along.
Όλα ενέχουν κάποιο μαγικό συμβολισμό, ζουμερό και νόστιμο [Juicy and Delicious]. Η επέλαση των πρωτόγονων βοοειδών [Aurochs, Βους Άουροχς ή Βους ο Πρωτόγονος, αρχαϊστί Ούρος] είναι η λαίλαπα της άφρονης εξέλιξης, της ισοπέδωσης, της εξαφάνισης των πάντων; Ή είναι η εκδίκηση της Αρχέγονης Φύσης; Η αρχέγονη φύση είναι η κλίση προς τη ζωγραφική ή η κληρονομική μαγεία της μητέρας που εξισορροπεί και εξευγενίζει το μένος; Η ενηλικίωση της κόρης σηματοδοτεί το ξύπνημα του βοός και τον κανιβαλισμό του πατρός ή την ανάληψη ευθυνών; Η μικρή μπουκιά του τηγανισμένου, βουτηγμένου σε σος, αλιγάτορα είναι η τελευταία μετάληψη; Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου και ιδιαίτερα η μικρή καταπληκτική πρωταγωνίστρια Quvenzhane Wallis έχουν τις απορίες αλλά όχι και τις απαντήσεις! Είναι ρομαντικό και άκρως πολιτικό όταν απαντά λέγοντας: ο κόσμος όλος εξαρτάται από την τέλεια συναρμογή των πάντων. Ο σκηνοθέτης Μπεν Ζάιτλιν ανεβάζει τις μετοχές και τον πήχυ δηλώνοντας επιρροές από τη ζωή και το έργο του Τζον Κασσαβέτη.
Η ταινία [της ανεξάρτητης κολεκτίβας Court 13] κέρδισε τις Κάννες [4 βραβεία], την Ντοβίλ [2 βραβεία], το Ρέικιαβικ, τη Στοκχόλμη, το Τορόντο, το Σάντανς [2 βραβεία], το Ντερμπάν, πολλές ενώσεις κριτικών και πολλά εγχώρια φεστιβάλ. Διεκδικεί και 4 όσκαρ με το νεαρότερο όλων των εποχών αυτό της εννιάχρονης Κουϊβενζενέι Γουόλις [τα γυρίσματα ξεκίνησαν όταν ήταν έξι ετών!!!], η οποία έχει ήδη αποσπάσει 11 βραβεία με την παρθενική της εμφάνιση.
Βαθμός: (8,5)