Θέατρο : Ιερά Τέρατα
(Les Monstres Sacres) του Ζαν Κοκτώ από το θέατρο "ΑΛΜΑ"
Μετάφραση : Λήδα Γαλανού
Διασκευή - Σκηνοθεσία : Γιάννης Μόσχος
Σκηνικά : Ελένη Μανωλοπούλου
Κοστούμια : Μαργαρίτα Χατζηϊωάννου
Φωτισμοί : Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική επεξεργασία και ήχοι : Νίκος Βίττης
Κίνηση : Σεσίλ Μικρούτσικου
Βοηθός σκηνοθέτη : Φρύνη Λάλα
Βοηθός σκηνογράφου : Μυρτώ Αναστασοπούλου
Βοηθός φωτιστή : Νίκος Βλασόπουλος
Τα τραγούδια ερμηνεύει ο ηθοποιός : Γιώργος Γλάστρας
ΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ:
Έστερ : Κατερίνα Μαραγκού
Φλοράν : Νίκος Αρβανίτης
Σαρλότ ντε Κοβίλ : Υβόννη Μαλτέζου
Λουλού : Αλεξάνδρα Παντελάκη
Λιάν : Δανάη Σκιάδη
Φροντιστής / Δημοσιογράφος : Κωστής Καλλιβρετάκης
Μηχανικός σκηνής / Κάμεραμαν : Μανώλης Φραγκάκης
Το έργο έχει να κάνει με τον έγγαμο βίο ένος ζευγαριού "ιερών τέρατων" του θεάτρου. Ένας ιδανικός έρωτας όπως θα τον βίωναν και δύο καθημερινοί μονογαμικοί άνθρωποι, με πίστη, θαυμασμό, αγάπη, επιβεβαίωση, τρυφερότητα. Η ανατροπή όμως έρχεται τη στιγμή που μία θαυμάστρια του ζεύγους και παράλληλα νέα ηθοποιός επισκέπτεται την πρωταγωνίστρια στο καμαρίνι της, για να της εκφράσει το θαυμασμό της. Εκεί, θα της εξομολογηθεί πως διατηρεί ερωτικές σχέσεις με τον άντρα της. Παρότι στην πορεία αποκαλύπτεται το ψεύδος όλων των ισχυρισμών της νεαρής θαυμάστριας, η πρωταγωνίστρια θα θελήσει να εγκαταστήσει τη νεοσύλλεκτη ηθοποιό στο σπίτι της, για να δοκιμαστεί η σχέση της με τον σύζυγο της. Η παρουσία της νεαρής κοπέλας θα δημιουργήσει εντάσεις, θα κλονίσει τη σχέση του ζευγαριού φθάνοντας την στα άκρα. Το τέλος όμως του έργου τα ανατρέπει όλα...
Ο Κοκτώ παρουσιάζει με αφορμή την ιστορία ενός διάσημου ζευγαριού, το ψεύδος των ιδανικών ερωτικών σχέσεων, τη μοναξιά τους, το αλάθητο που διέπει κάθε εγωκεντρικό άνθρωπο. Διασκεδάζει με την έπαρση τους και ξεγυμνώνει τα λάθη τους, υπενθυμίζοντας πως δεν υπάρχουν "ιδανικές σχέσεις" αλλά μόνο "σχέσεις" είτε το θέλουμε είτε όχι.
Η σκηνοθεσία είχε μία παροντική ματιά και υπογραφή.
Η κ. Μαραγκού είναι αναμφίβολα μια ώριμη θεατρική παρουσία, όμως σε κάποια σημεία παρουσιάστηκε σε απόσταση από το ρόλο της Έστερ, καταφεύγοντας σε ρηχές πόζες.
Ο Νίκος Αρβανίτης ως Φλοράν υπήρξε επαρκής, φέρνοντας στα μέτρα του το ρόλο χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Η Δανάη Σκιάδη αν και νέα ηθοποιός, ορίζει τη φωνή της, το ύφος της και τις κινήσεις της, με μία εσωτερική άνεση. Η Υβόννη Μαλτέζου με τη δική της ματιέρα, υπόταξε δεξιοτεχνικά το ρόλο της Σαρλότ. Η Αλεξάνδρα Παντελάκη με απλότητα, συμβάδισε στο ρόλο της Λουλού. Ο Κωστής Καλλιβρετάκης με χιούμορ και άνεση κατάφερε να κεντρίσει τα βλέμματα, μέσα από ένα μικρό ρόλο.
Η σκηνογραφία παρότι καλαίσθητη, παρασύρθηκε σε πομπώδεις δημιουργίες, δεν έδωσε χαρακτήρα και έμπνευση στην παράσταση, θύμιζε επαναλαμβανόμενες προτάσεις.
Τα "Ιερά Τέρατα" είναι μία παράσταση οπού σωστά διαγράφονται οι καταστάσεις ανάμεσα στη ζωή και το θέατρο, στο όνειρο και την πραγματικότητα, στην αλήθεια και το ψέμα.
