Άρις Γεωργίου: Résonances, ΑΝΑΣΥΝγΡΑΦΕΣ και Υλικότητες 1982-2025
Ο αειφόρος αυτοσχεδιαστής Άρις Γεωργίου δεν σταματά να μας εκπλήσσει θετικά με κάθε επόμενη, καλά προμελετημένη και σχεδιασμένη, κίνησή του. Φωτογράφος, εικαστικός καλλιτέχνης, γραφίστας, αρχιτέκτων, σχεδιαστής χώρων, αντικειμένων και εντύπων, επιμελητής εκδόσεων, εκθέσεων, καλλιτεχνικών και φωτογραφικών θεσμών... και τις οίδε ποίων ακόμη δράσεων και εκδηλώσεων, συνεχίζει να μας κεντρίζει το ενδιαφέρον ενόψει των επόμενων διαδράσεών του.
Εν προκειμένω, η μεγάλη αναδρομική εικαστική του έκθεση Résonances, ΑΝΑΣΥΝγΡΑΦΕΣ και Υλικότητες 1982-2025 που εγκαινιάζεται στις 10 Οκτωβρίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης [ΓΙΘ] δεν αποτελεί μόνον μείζον καλλιτεχνικό γεγονός αλλά συντονίζεται, συνηχεί, συνάδει και απηχεί μουσικά με πλειάδα διακεκριμένων ερμηνευτών, αυτοσχεδιαστών, συνθετών.
Όσον αφορά την έκθεση αυτή καθαυτή, ο Κωστής Αντωνιάδης σημειώνει:
Με μια στάση συνειδητά υπερβατική προς τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ καλλιτεχνικών ειδών, ο Γεωργίου αρθρώνει ένα προσωπικό ιδίωμα, στο οποίο η υλικότητα, η σημειακή καταγραφή του βλέμματος, η πράξη της επιλογής και η μετέπειτα συγκρότηση των μορφών, λειτουργούν ταυτόχρονα ως ίχνη και ως φορείς νοήματος. Οι ΑΝΑΣΥΝγΡΑΦΕΣ και οι Υλικότητες αποτελούν ενότητες που ενσωματώνουν μια βαθύτερη σκέψη πάνω στη φύση της καλλιτεχνικής αναπαράστασης και στον τρόπο με τον οποίο ο δημιουργός (ανα)κατασκευάζει τον κόσμο. Αναστοχαζόμενος το βλέμμα, το ίχνος και την μνήμη, ο Γεωργίου υπερβαίνει τη φωτογραφία ως τεχνολογικό μέσο και την εντάσσει σε ένα ευρύτερο πεδίο αισθητικής έρευνας, όπου η σχέση με το πραγματικό ενεργοποιείται όχι μέσω της απεικόνισης, αλλά μέσω της ανασύνθεσης της οπτικής εμπειρίας. Το έργο του, επομένως, δεν προσφέρει απλώς εικόνες· συνιστά μια ποιητική της όρασης και του χρόνου, που επιτρέπει στον θεατή όχι μόνο να βλέπει, αλλά και να στοχάζεται στο τι σημαίνει να βλέπει.
Για όσα αφορούν τις γενεσιουργές δυνάμεις που συνέβαλλαν, συνέτειναν, συνέθεσαν, συντόνισαν τα έργα και τις ημέρες της έκθεσης αυτής, διαβάζω τα λόγια του ίδιου του δημιουργού της:
Οι εικόνες είναι σιωπηλές. Η μουσική που εκπέμπουν αναπαράγεται μόνο στην ακροαματική φαντασία του θεατή τους. Είναι όμως σίγουρο ότι εκπέμπουν. Και ότι προσλαμβάνουμε τον ήχο τους δίχως το κύμα να είναι αναγκαστικά ηχητικό. Και του δίνουμε μορφή μεταφράζοντας την εικαστική –ή εικονιστική– μορφολογία σε μουσική φρασεολογία μέσα από το απόθεμα του ηχητικού κόσμου που διαθέτουμε μέσα μας.
Σαράντα –και πλέον– χρόνια μετά τις ΑΝΑΣΥΝγΡΑΦΕΣ του 1982 στοιχειοθετούνται οι συνθήκες που δρομολογούν τη συνάντηση των εικόνων με τους ήχους τους. Ή έστω, μια πιθανή συνάντηση. Ή έστω, των συγκεκριμένων εικόνων με πιθανούς ήχους. Ή και με απίθανους ήχους. Η μουσική υποκίνησε τις διεργασίες για την παραγωγή των εικόνων. Ήρθε η στιγμή, οι εικόνες να της επιστρέψουν το χρέος τους.
Στο πλαίσιο αυτής της ανταποδοτικής σχέσης αναλαμβάνουν δράση οι μουσικοί αυτοσχεδιαστές, συνθέτες και ερμηνευτές, Σάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Λαπιδάκης, Δήμος Γκουνταρούλης, Νεκτάριος Καραντζής, Σαβίνα Γιαννάτου, Λόλα Τότσιου, Θεόφιλος Σωτηριάδης, Κυριάκος Γκουβέντας, Λενιώ Λιάτσου, Θοδωρής Πατσαλίδης και Βασίλης Μπακόπουλος, με τη συμμετοχή τους στην συναυλία ΑΝΑΣΥΝγΡΑΦΕΣ [συν] μουσική | "μια περιέργεια" που θα γίνει στην αίθουσα της έκθεσης στο ΓΙΘ, στις 16 Οκτωβρίου 2025.
Ιδού το πλήρες πρόγραμμα της συναυλίας και τεντώστε αυτιά και μάτια:
