Einstürzende Neubauten: Βερολίνο 1980-Αθήνα 2017. Από τον μύθο στην υπέρβαση;

Einstürzende NeubautenΑντιγράφω από το δελτίο τύπου:

"Οι Einstürzende Neubauten επιστρέφουν στην Αθήνα για ένα μοναδικό “Greatest Hits” show! O Blixa Bargeld, o Alexander Hacke, o N.U. Unruh, o Rudolf Moser και o Jochen Arbeit, θα παρουσιάσουν ζωντανά τα σημαντικότερα αποσπάσματα από ολόκληρη την πορεία τους, λίγο μετά την κυκλοφορία της πρώτης συλλογής με τις “μεγαλύτερες επιτυχίες” τους (το ειρωνικό πνεύμα υπήρχε ανέκαθεν στη δουλειά τους), το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στο Gazi Music Hall.

Πέρα από την παρουσία ορισμένων ακόμα βοηθητικών μουσικών, η μπάντα φέρνει μαζί της ένα φορτίο 800 κιλών που αποτελεί το χαρακτηριστικό “ηχητικό οπλοστάσιο” πάνω στο οποίο βασίζεται η δημιουργία της μουσικής τους που, όπως και αν χαρακτηρίζεται (industrial, post-industrial, experimental, avant-garde, noise), παραμένει δύσκολα συγκρίσιμη, για περισσότερα από 35 χρόνια!

Λόγω του μεγάλου μεγέθους της συγκεκριμένης παραγωγής, αλλά και της χρονικής της διάρκειας, δεν θα υπάρξει opening act."

Οι Einstürzende Neubauten αποτελούν για μένα το πρότυπο συγκροτήματος το οποίο έχει απογυμνώσει με την πορεία του, σε κάθε της μάλιστα λεπτομέρεια, την διαδικασία και τον τρόπο με τον οποίο στην μουσική το mainstream (όπως και αν ορίζεται αυτό) αφομοιώνει, ενσωματώνει επιλεκτικά στοιχεία ακόμη και από το πιο υπόγειο και anti-art βρώμικο underground (με έναν τρόπο που θυμίζει εκείνον που χρησιμοποιεί το κύτταρο όταν με βιολογική σοφία ενσωματώνει γονιδίωμα από ιούς, βακτήρια και άλλους δυνητικούς εχθρούς). Και όχι, μη βιαστείτε να τραβήξετε τα ξίφη σας από τα ασυμβίβαστα θηκάρια τους. Αυτή είναι η εν τέλει ζωή, και τελικά ίσως καλώς να είναι και έτσι...

Ξεκίνησαν παίζοντας με κομπρεσέρια και μεταλλικά σκουπίδια κάτω τις γέφυρες των αυτοκινητοδρόμων, τύποι αλήτες και πρεζάκια σε ένα άγριο Δυτικό Βερολίνο το οποίο σήμερα δεν υπάρχει κι ας το ψάχνουν μανιωδώς οι τουρίστες στις σελίδες του Lonely Planet και των τοπικά ψαγμένων σάιτ. Με τα χρόνια, εξελίχθηκαν, άρχισαν κι έγραφαν πιο "κανονικά" τραγούδια, πειραματίζονταν, επέλεγαν και απέρριπταν. Οι σημερινοί (το "σημερινοί" με την πολύ ευρεία έννοια του χρόνου) Neubauten είναι ένα απόλυτα οργανικά ενσωματωμένο συγκρότημα το οποίο μπορεί να κυκλοφορεί κατά παραγγελία δίσκους (όπως το τελευταίο τους "Lament") και ταυτόχρονα να μην του λείπει ο αυτοσαρκασμός για να βγάζει μια συλλογή με τον τίτλο "Greatest Hits". Ακόμη και να περιοδεύει με "μουσικό οπλοστάσιο" βάρους 800 κιλών (κάποτε αυτό το λέγαμε progressive, κάποτε γράφονταν φλογερές ιερεμιάδες για τους Emerson Lake & Palmer και τις νταλίκες τους, που γι αυτό ήρθε το πανκ και τα σάρωσε όλα, για να μπορέσουν να φτιαχτούν συγκροτήματα σαν τους Neubauten. Το λες και μετα-ειρωνεία της ιστορίας αυτό;

Πόσο μάλλον όταν το συγκρότημα που το ίδιο του το όνομα είναι κτιριακά απειλητικό, Καταρρέοντα Νεόχτιστα, το ίδιο για το οποίο ο πρώτος …θόρυβος έγινε κυριολεκτικά γύρω από το ίδιο τους το όνομα όταν περίπου δύο μήνες μετά την κυκλοφορία του "Κollaps", το νεόκτιστο, χρηματοδοτημένο από τον Αμερικανικό στρατό, Συνεδριακό Κέντρο κατέρρευσε, το ίδιο που έφτιαξε ένα όνομα τόσο επίφοβο ώστε πολλοί οργανωτές συναυλιών δίσταζαν να τους καλέσουν να παίξουν καθώς συχνά οι συναυλίες τους προκαλούσαν φθορές στα κτίρια, είναι το ίδιο που θα ξεκινήσει την καινούργια του περιοδεία, αυτή που θα περάσει και από τα μέρη μας το Φλεβάρη, από την περιβόητη Φιλαρμονική του Έλβα στο Αμβούργο, την Elbphilarmonie. Το πιο σκανδαλώδες δηλαδή σύγχρονο έργο της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια (μαζί με το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου, που έχει καταντήσει ανέκδοτο), ένα μεγαλεπήβολο κτίσμα που σκοπό έχει να γίνει εμβληματικό και για την πόλη και για την χώρα, για την ολοκλήρωση του οποίου όμως στήθηκε ένα πάρτυ από υπερτιμολογήσεις, υπερκοστολογήσεις, υπερβάσεις προϋπολογισμού και καθυστερήσεις και άλλα τέτοια ωραία τα οποία ως γνωστόν ...μόνο στην Ελλάδα γίνονται. Και αυτό το λες μια μετα-ειρωνεία της ιστορίας ή μήπως μία σκληρή απομυθοποίηση μιας μυθολογίας;

Η απάντηση είναι ανοιχτή και σίγουρα όχι μονοσήμαντη. Οι ίδιοι κάποτε είχαν δηλώσει: "δεν θέλουμε να είμαστε επικίνδυνοι μόνο για ένα κτίριο. Ένα κτίριο είναι απλώς ένα σύμβολο. Θα θέλαμε να είμαστε περισσότερο επικίνδυνοι για την κοινωνική δομή!" Όσοι πάντως βρεθούμε το Φλεβάρη στο Gazi Music Hall, κι εμείς που αρχίζουμε να χάνουμε/ασπρίζουμε μαλλιά και θα (ξανα)είμαστε εκεί για να απολαύσουμε μια εντυπωσιακή συναυλία-σεμινάριο μετατροπής του θορύβου σε ελεγχόμενη μελωδία, και οι ουκ ολίγοι νεότεροι που θα αγοράσουν θρύλο και ίσως έμπνευση από το παρελθόν, όλοι μας δεν θα έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Το ίδιο και το κτίριο αλλά και η κοινωνική δομή επίσης...

Συνεχίζουμε από το Δελτίο Τύπου για τα λοιπά πληροφοριακά:

Η προπώληση ξεκινάει στα 33 ευρώ (το ένα) και τα 60 ευρώ (τα δύο) και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, θα συνεχιστεί στα 36 ευρώ (το ένα) και τα 66 ευρώ (τα δύο). Στο ταμείο, η τιμή θα είναι 39 ευρώ.

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου, Gazi Music Hall (Ιερά Οδός 7-13, Γκάζι, Μετρό “Κεραμεικός”).

Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 20:00.