Η Π.Ε.Κ.Κ. ψήφισε: αυτές είναι οι καλύτερες ταινίες του 2022

Μετά την ετήσια, καθιερωμένη ψηφοφορία της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, αναδείχθηκαν οι καλύτερες ταινίες για το 2022, με βάση την προβολή τους στο εμπορικό κύκλωμα των αιθουσών. Κάθε μέλος της Π.Ε.Κ.Κ. ψήφισε την καλύτερη δεκάδα ξένων και την καλύτερη τριάδα ελληνικών ταινιών. Όπως το 2018 με τους Κλέφτες καταστημάτων, έτσι και φέτος, ξεχώρισε, με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τις επόμενες, μια ταινία από την Ιαπωνία. Πρόκειται για την πολυβραβευμένη ταινία του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι Drive my car (μεταξύ άλλων απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης διεθνούς και το B.A.F.T.A. καλύτερης μη αγγλόφωνης ταινίας, αλλά και τα βραβεία σεναρίου, F.I.PRES.CI. και Οικουμενικής Επιτροπής στις Κάννες).

Από τις ελληνικές παραγωγές επίσης ξεκάθαρα ξεχώρισαν τα Μαγνητικά πεδία του Γιώργου Γούση, ταινία που έχει διακριθεί και στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ενώ έχει ήδη βραβευθεί τόσο από την Π.Ε.Κ.Κ. όσο και από την F.I.PRES.CI. στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όσα αφορούν στην ψηφοφορία θα συμπεριληφθούν -ως είθισται- και στην ετήσια έκδοση της Π.Ε.Κ.Κ. Κινηματογράφος, η οποία θα κυκλοφορήσει στα τέλη Φεβρουαρίου. Εκεί θα περιέχονται ακόμα κριτικές για το σύνολο των ταινιών που προβλήθηκαν την περασμένη χρονιά στη χώρα μας, αλλά και εκτενείς αναφορές στα ελληνικά και στα μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου του 2022. Όπως θα διαπιστώσετε, λόγω ισοψηφιών προέκυψε εντέλει μια ενδεκάδα ξένων και μια τετράδα ελληνικών ταινιών.

Συγκεκριμένα:

Οι 11 καλύτερες ξένες ταινίες του 2022
1. Drive my car /Doraibu mai kâ [2021 Ιαπωνία, 179λ] του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι / Ryûsuke Hamaguchi
2. Πίτσα γλυκόριζα /Licorice pizza [2021 ΗΠ /Καναδάς, 133λ] του Πολ Τόμας Άντερσον / Paul Thomas Anderson
3. Απόφαση φυγής /Decision to leave /Heojil kyolshim [2022 Ν. Κορέα, 139λ] του Παρκ Τσαν-γουκ / Park Chan-wook
4. Το τρίγωνο της θλίψης /Triangle of sadness [2022 Σουηδία /Γαλλία /ΗΒ /Γερμανία /Τουρκία /Ελλάς /ΗΠ /Δανία /Ελβετία /Μεξικό, 147λ] του Ρούμπεν Έστλουντ / Ruben Östlund
5. The Fabelmans [2022 ΗΠ, 151λ] του Στίβεν Σπίλμπεργκ
6. Το γεγονός /L'événement /Happening [2021 Γαλλία, 100λ] της Οντρέ Ντιγουάν / Audrey Diwan
7. Ένας ήρωας /Ghahreman /A hero [2021 Ιράν /Γαλλία, 127λ] του Ασγκάρ Φαραντί / Asghar Farhadi
-. Τα πάντα όλα /Everything everywhere all at once [2022 ΗΠ, 139λ] των Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ / Dan Kwan & Daniel Scheinert
9. Ο άγνωστος /The stranger [2022 Αυστραλία, 117λ] του Τόμας Μ. Ράιτ / Thomas M. Wright
-. Βαγόνι αριθμός 6 /Hytti nro 6 /Compartment number 6 [2021 Φινλανδία /Ρωσία /Εσθονία /Γερμανία, 107λ] του Γιούχο Κουοσμάνεν / Juho Kuosmanen
-. Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο /Verdens verste menneske /The worst person in the world [2021 Νορβηγία /Γαλλία /Σουηδία /Δανία, 128λ] του Γιοακίμ Τρίερ / Joachim Trier
Οι 4 καλύτερες ελληνικές ταινίες του 2022
1. Μαγνητικά πεδία /Magnetic fields [2021 Ελλάς, 78λ] του Γιώργου Γούση / Giorgos Gousis
2. Αγέλη προβάτων /Pack of sheep [2021 Ελλάς /Αλβανία /Σερβία, 113λ] του Δημήτρη Κανελλόπουλου / Dimitris Kanellopoulos
3. Αγία Έμυ /Holy Emy [2021 Ελλάς /Γαλλία /ΗΠ, 111λ] της Αρασέλης Λαιμού / Araceli Lemos
-. Σελήνη 66 ερωτήσεις /Moon, 66 questions [2021 Ελλάς /Γαλλία, 108λ] της Ζακλίν Λέντζου / Jacqueline Lentzou

Παρατηρήσεις: Από τις 11 ξένες ταινίες μόνον τρεις έχουν διάρκεια κάτω των δύο ωρών, ενώ οι ελληνικές είναι όλες κάτω των δύο ωρών. Από τις ξένες οι έξι είναι αμιγώς παραγωγές μιας χώρας ενώ από τις ελληνικές μόνον μία, η πρώτη μάλιστα, είναι αμιγώς ελληνική παραγωγή. Για το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες είναι σίγουρα η ταινία του Έστλουντ που είναι συμπαραγωγή 10 χωρών από τρεις ηπείρους.

Όλες οι ελληνικές ταινίες είναι παραγωγής 2021, ενώ από τις ξένες οι πέντε είναι του 2022 και οι άλλες του 2021. Η 1η και η 2η ξένη είναι του 2021! Δυστοκία εξόδου στις ελληνικές αίθουσες, που φέτος θα είναι ακόμη λιγότερες, ή / και χρονοκαθυστέρηση λόγω πανδημίας; Πληθώρα αδιάθετων ταινιών λόγω κορωνοϊού; Άρνηση και φόβος των θεατών και των κριτικών να πάνε δια ζώσης στις αίθουσες; Άρνηση και φόβος των διανομέων για την αμφίβολη αν όχι στάσιμη κινητικότητα / θεαματικότητα των ελληνικών παραγωγών;

Σχόλιο από τα παρασκήνια: Η επικράτηση της ψηφιακής πλατφόρμας σχολιάστηκε δεόντως και ολοσχερώς. Ο προβληματισμός μας είναι εύλογος και το μέλλον της αίθουσας τοπίο στην ομίχλη αν όχι αβέβαιο ή σύντομο. Ποια θα είναι η τύχη της σκοτεινής αίθουσας αν πάψουν οι διανομείς να την θεωρούν προϋπόθεση για να ψηφιστεί μια ταινία από τους έλληνες κριτικούς ή από την Ακαδημία Κινηματογράφου; Γιατί μια ταινία που θέλει να είναι υποψήφια Όσκαρ πρέπει απαραίτητα να έχει έστω και μικρή διανομή μιας εβδομάδας σε αίθουσα εντός Ηνωμένων Πολιτειών;

Τι ισχύει σε άλλες χώρες με τα κρατικά τους βραβεία και τις ενώσεις κριτικών; Ποια η άποψη της διεθνούς F.I.PRES.CI. για το θέμα αυτό; Έχει πάρει θέση;