Power+Light
Για το κείμενο που ακολουθεί, θα υποθέσω ότι δε γνωρίζετε τους 50 Foot Wave, αλλά γνωρίζετε είτε τους Throwing Muses, είτε την Kristin Hersh (ή και τους δύο). Τώρα:
α) Στην περίπτωση που δε γνωρίζετε ούτε τους 50 Foot Wave, ούτε τους Throwing Muses, ούτε την Kristin Hersh, σας προτείνουμε να διαβάσετε πρώτα αυτό, μετά να ακούσετε τα albums "Throwing Muses" (1986), "The Real Ramona" (1991), "Hips And Makers" (1994) και "Sunny Border Blue" (2001) και να μας στείλετε τις εμπειρίες σας για το πώς άλλαξε η ζωή σας στη διεύθυνση του MiC.
β) Στην περίπτωση που γνωρίζετε και τους 50 Foot Wave και τους Throwing Muses και την Kristin Hersh, τότε στείλτε ένα e-mail να πάμε για κανέναν καφέ, θα βρεθεί κάποιο μέρος που να μας χωράει και τους τέσσερις.
γ) Στην περίπτωση που γνωρίζετε τους 50 Foot Wave αλλά δε γνωρίζετε τους Throwing Muses ή την Kristin Hersh, τότε είστε μια ιδιάζουσα περίπτωση - παρόμοια με, ας πούμε, κάποιον που δεν ακούει Suede αλλά τη βρίσκει με τους solo δίσκους του Brett Anderson.
Για να γυρίσουμε στο θέμα μας, οι 50 Foot Wave είναι ένα side project που έφτιαξε η Kristin Hersh το 2003. Η ηχητική συγγένεια με το προηγούμενο σχήμα της, τους Throwing Muses (με το οποίο και πρωτοξεκίνησε το 1986), είναι μεγάλη - με τις εξής δύο διαφορές:
α) Οι 50 Foot Wave είναι αρκετά πιο σκληροί σε ηχητικό επίπεδο. Σου πετάνε τον ηλεκτρισμό στα μούτρα και σε αφήνουν με το σαγόνι κρεμασμένο. Σου λένε ότι η Kristin είναι σαραντάρα και με τέσσερα παιδιά, και απλά δεν το πιστεύεις. Τη φαντάζεσαι να λυσσομανάει στο studio με την ορμή κοπέλας 20 χρονών. Η Marnie Stern θέλει πολλά πολλά καρβέλια για να αγγίξει το μικρό δαχτυλάκι της Kristin (του ποδιού εννοείται).
β) Οι ηχογραφήσεις των 50 Foot Wave θα έβγαιναν με το όνομα Throwing Muses, αλλά η Kristin προτίμησε άλλο όνομα, μιας και τα δύο σχήματα έχουν διαφορετικό drummer. Πόσοι θα το έκαναν αυτό;!... Αν έφευγε ο drummer των Oasis, θα άλλαζε ποτέ ο Liam το όνομα του group για μην αισθανθεί άσχημα ο αποχωρήσας;!
Και τώρα, η είδηση. Πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι από την κριτική στο νέο της solo album (που θα υπήρχε αν η κριτική είχε γραφεί με στιλό διαρκείας), η Kristin ξαναχτυπά, και αυτή τη φορά καθόλου διακριτικά. Μας παραδίδει νέο υλικό 50 Foot Wave - όχι ένα και δύο τραγούδια, αλλά ένα ολόκληρο mini album περίπου μισής ώρας με τίτλο "Power+Light" το οποίο ακούγεται ολόκληρο, σαν μια punk rock σουΐτα - αν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κανείς κάτι τέτοιο.
Είναι μια σπουδαία κίνηση, κυρίως γιατί το υλικό είναι τόσο δυνατό που κόβει την ανάσα. Τα απαίδευτα αυτιά μου ξεχώρισαν έξι κομμάτια, αν και η Kristin δεν τα έχει διαχωρίσει - το mini lp προορίζεται να ακουστεί σαν μία ενιαία σύνθεση, μία κι έξω. Για αυτό και είναι δύσκολο να γίνω πιο συγκεκριμένος, οπότε ας περιοριστώ στο να σχολιάσω τις psychobilly ανατροπές που συμβαίνουν λίγο μετά το έβδομο λεπτό, την ψυχοφθόρα πρώτη "μπαλάντα" (κάθε άλλο παρά) που μας παραδίδουν λίγο πριν τη μέση, καθώς και το αριστούργημα που ακολουθεί, στο οποίο η Kristin παίζει με τα όρια της φωνής της με έναν τρόπο που δεν έχει ξαναδοκιμάσει ποτέ πριν. Και που πολύ απλά σε αφήνει με ένα ύφος "τι έγινε ρε παιδιά;" - περίπου σαν κι αυτό που είχε ο Σπύρος στους "Απαράδεκτους" όταν τελείωνε το επεισόδιο.
Το "Power+Light" είναι διαθέσιμο σε streaming μορφή από τη διεύθυνση http://50footwave.cashmusic.org. Απλά πατήστε "play" και αφεθείτε. Μέσα στο 2009, η Kristin μας έχει υποσχεθεί και έκδοση σε έγχρωμο βινίλιο. Και δε θα βγει στη 4AD, μιας και η 4AD παραμένει πιστή στην πάγια, εδώ και λίγα χρόνια, πολιτική της "διώχνουμε τους ανθρώπους με ταλέντο και υπογράφουμε αυτούς που έχουν κάνει ήδη επιτυχία κάπου αλλού για να τα 'κονομήσουμε".