Μαύρες μέρες για το rhythm΄n΄blues
Στις 17 Ιανουαρίου 2012, ο σπουδαίος Johnny Otis, κατά κόσμον Γιάννης Βελιώτης, ένας θρύλος της μουσικής βιομηχανίας, γνωστός και ως "Νονός του rhythm'n'blues",πέθανε σε ηλικία 91 ετών. Ο Otis που είχε πει ότι αν μπορούσε να διαλέξει χρώμα θα επέλεγε να είναι μαύρος, είχε γεννηθεί στο Βαλέχο της Καλιφόρνιας από γονείς έλληνες μετανάστες. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως ντράμερ σε διάφορες jazz μπάντες (με την υποστήριξη του Nat King Cole), και το 1945 έφτιαξε τη δική του μπάντα με σήμα κατατεθέν το "Harlem Nocturne". Ο Γιάννης Βελιώτης συνεργαζόταν με διάφορες δισκογραφικές ως κυνηγός ταλέντων και υπεύθυνος ρεπερτορίου. Μερικά από τα διαμάντια που ανακάλυψε: η Esther Phillips, οι Robins (πριν γίνουν Coasters), η Etta James, ο Jackie Wilson, o Hank Ballard και ο Little Willie John. Ήταν ταλαντούχος συνθέτης και παραγωγός (σ' αυτόν οφείλεται η παραγωγή του "Hound Dog" με τη Big Mama Thornton, και όλες οι επιτυχίες του Johnny Ace), και η πιο γνωστή του σύνθεση είναι το "Willie and the Hand Jive". Η επιτυχία του κομματιού τον οδήγησε στην τηλεόραση και στο Johnny Otis Show, ενώ στο τέλος της ζωής του είχε εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή σε τοπικό σταθμό της βόρειας Καλιφόρνιας, όπου ζούσε. Αρχές της δεκαετίας του '60, παράτησε τη μουσική για να ασχοληθεί με την πολιτική, ενώ κάποια στιγμή έγινε πάστορας. Συνέχισε να ηχογραφεί σποραδικά και να εμφανίζεται σε διάφορα φεστιβάλ Blues. Ήταν εξαίρετος ντράμερ, βιμπραφονίστας και περκασιονίστας, ενώ ο γιος του, Shuggie, ένας ιδιαίτερα ταλαντούχος κιθαρίστας, δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα του (και να υλοποιήσει τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει η εμφάνισή του στο Kooper Session, το 1969). Ήταν ένας από τους σπάνιους, αληθινά ταλαντούχους λευκούς μουσικούς, που έσκυψε με σεβασμό στις ρίζες της μαύρης μουσικής, κατάφερε να κάνει το crossover στο λευκό νεανικό κοινό, και είχε το θάρρος να αποσυρθεί, όταν οι εποχές άλλαξαν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ανάμεσα στους φανατικούς θαυμαστές του ήταν και ο Frank Zappa.
Τρεις μέρες αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου του 2012, έφυγε και η Etta James, η τραγουδίστρια που κατάφερε να γεφυρώσει το rhythm'n'blues με το rock'n'roll. H Jamesetta Hawkins, όπως ήταν το αληθινό της όνομα, ξεκίνησε τραγουδώντας doo-wop, αλλά έγινε διάσημη με μια σειρά από sexually explicit επιτυχίες στα μέσα της δεκαετίας του '50 "Roll with me Henry", "Good Rockin' Daddy"). Η καριέρα της απογειώθηκε στην ανεξάρτητη δισκογραφική Chess, όταν ο διορατικός Leonard Chess της έδωσε ένα ρεπερτόριο που συνδύαζε τα blues με την jazz, τα gospel με τη soul, κι όλα αυτά με συνοδεία τους καλύτερους session μουσικούς της εποχής. Η αυτοκαταστροφική Etta James κατάφερε να στήσει και να γκρεμίσει την καριέρα της αμέτρητες φορές, λόγω του εθισμού της στα ναρκωτικά. Μετά τον πρόωρο θάνατο του Chess, στράφηκε με αρκετή επιτυχία στο rock, για ένα διάστημα μάλιστα άνοιγε τις συναυλίες των Rolling Stones. Την τελευταία εικοσαετία ηχογραφούσε περισσότερο jazz και blues standards (Mystery Lady, Matriarch of Blues, Blue Gardenia). Ήταν διάσημη για την πιπεράτη γλώσσα και τον οξύθυμο χαρακτήρα της.
