Ο Pluto δε μένει πια εδώ
Ο Γιώργος Αντωνιάδης, πιο γνωστός ως Πλούτο και ακόμα πιο γνωστός ως ο τραγουδιστής των Mushrooms πέθανε μόνος πριν από είκοσι μέρες στο σπίτι του από μοιραία δόση. Δεν τον αναζήτησε κανείς. Επτά μέρες μετά το θάνατό του οι γείτονες ενοχλήθηκαν από την έντονη μυρωδιά και ειδοποίησαν την αστυνομία.
Τον γνώρισα όταν ήταν γύρω στα 15-16, είχα πάει μια φορά και στο σπίτι του στην Ξηροκρήνη. Μου έκανε εντύπωση ένα βουνό από κασέτες χωρίς κουτιά στο δωμάτιό του. Τότε άκουγε Echo & the Bynnymen, Teardrop Explodes και κλασικά, Doors, Velvet, Elevators. Μετά, όπως οι περισσότεροι, κόλλησε με Dream Syndicate, True West, Green on Red, Wipers... Τότε φτιάχτηκαν και οι Mushrooms από μουσικούς με προϊστορία σε άλλα γκρουπ της πόλης κι αυτόν στη θέση του τραγουδιστή. Είχε την κοψιά του σταρ - όμορφος και καταπληκτικός περφόρμερ. Πριν από την πρώτη τους συναυλία στις Σέρρες είχε δημιουργηθεί ένας κύκλος θαυμαστών. Γεμίσαμε ένα λεωφορείο και πήγαμε. Κουβαλούσα κι ένα τεράστιο κασετόφωνο. Το συνδέσαμε στην κονσόλα αλλά ο ηχολήπτης μας έδωσε μόνο το μπάσο. Μετά από δύο δίσκους οι Mushrooms διαλύθηκαν και δεν έχω υπ'όψη μου συμμετοχή του σε άλλο γκρουπ. Τον ενοχλούσε που δεν κυκλοφορούσαν οι δίσκοι τους.
Το φλερτ με τις ουσίες χρονολογείται από τότε. Θα έλεγα πως είχε φάει από μικρός το μύθο που ταυτίζει drugs και rock'n'roll. Δυστυχώς από τότε άρχισε ένα κυνήγι χρημάτων που δε σταμάτησε μέχρι το τέλος. Με όλα τα επακόλουθα: τράκες, ψέματα, χρέη, μικροαπάτες. Έκανε δουλειές του ποδαριού, πουλούσε τους δίσκους και τα cd του, τα ξαναγόραζε. Μεγάλη έκπληξη ένοιωσα όταν έμαθα ότι παντρεύτηκε, έκανε και μια κόρη. Χώρισε. Για ένα διάστημα τον παρακολουθούσε ένας γιατρός στο Ψυχιατρείο Σταυρούπολης για τον οποίο εκφραζόταν με θαυμασμό. Με εντυπωσίαζε η μνήμη του και η δυνατότητα αντίληψης ακόμα και στις άσχημες φάσεις του.
Εξαφανιζόταν και ξαναεμφανιζόταν. Πριν μερικούς μήνες ήρθε γεμάτος σημάδια στο πρόσωπο. Κούτσαινε. Μου είπε ότι ήταν στο ατύχημα της Τούμπας στον αγώνα με την ΑΕΚ και έμεινε καιρό στο νοσοκομείο. Δεν είχε μουσική. Μου άφησε μια λίστα με πράγματα που είχε πεθυμήσει. Jesus & Mary Chain τα Peel sessions, Jim Carroll, Screaming Trees, Bowie, Body Count, Wipers. Ήθελε να δει τα dvd των Sex Pistols και Clash που πρόσεξε σε κάποιο περίπτερο αλλά δεν είχε player.
Πριν ένα μήνα πήρε για τελευταία φορά τηλέφωνο. Εκείνα τα εξήντα ευρώ δεν τα ξεχνούσε αλλά...
Αναπαύσου εν ειρήνη ρε Πλούτο. Γιατί η σύντομη ζωή σου ήταν ένας συνεχής αγώνας δρόμου.
