Πέθανε ο Alan Vega των Suicide
Στις 16 Ιουλίου πέθανε στον ύπνο του, στα 78 του, ο Alan Vega. Δεν του αξίζει επικήδειος. Θα ζει για πάντα στις καρδιές όσων τον ένιωσαν κοντά τους… Ένα απλό ευχαριστώ μπορεί κανείς μόνο να του απευθύνει αυτή την ώρα.
Οι Suicide είχαν ξεκινήσει από το '70 σε μικρά κλαμπ του Μανχάταν, χρησιμοποιώντας τον όρο "πανκ" για να περιγράψουν τη μουσική τους, παράλληλα με την ενασχόλησή τους με τη ζωγραφική και τη γλυπτική.
Έδωσαν δύο στούντιο άλμπουμ στην Red Star και τη Ze ("Suicide" το 1977 και "Suicide: Alan Vega and Martin Rev" το 1980). Και μόνο το πρώτο που περιέχει τραγούδια όπως τα Ghost Rider, Cheree, Johnny, Frankie Teardrop, θα ήταν αρκετό για να γραφτεί το όνομά τους στην ιστορία της μουσικής, επηρεάζοντας ένα σκασμό από μεταγενέστερα μουσικά είδη, και "μεγάλα" ονόματα όπως οι Depeche Mode, Soft Cell, Massive Attack και Pan Sonic, κι όλα αυτά χρησιμοποιώντας τη σπασμένη φαρφίζα του Martin Rev, και φυσικά το λαρύγγι του Alan Vega.
Μόλις όμως ο ήχος αυτός έφτανε στα αυτιά σου, δεν υπήρχε γυρισμός. Ή θα τους λάτρευες, ή θα λάτρευες να τους μισείς, όπως έκαναν τα ανυποψίαστα ακροατήρια στα επεισοδιακά live τους, σαν support στους Clash ή τον Elvis Costello. Στο live "21½ Minutes In Berlin / 23 Minutes In Brussels" προστέθηκαν αργότερα 2 live κασέτες στην ROIR ("1/2 Alive" το 1981, και "Ghost Riders" το 1986).
Ξαναγύρισαν το 1988 με το "A Way of Life" (έπαιξαν και στην Αθήνα, στο Ρόδον εκείνη την εποχή. Πολύ αργότερα, το 1997 ήρθε το "Zero Hour", πάλι στην Red Star, και τέλος το "American Supreme" το 2002.
Ο γεννημένος το 1938 Alan Vega (το πραγματικό του όνομα ήταν Boruch Alan Bermowitz) είχε και πάρα πολλά σόλο άλμπουμ, ξεκινώντας με το ομώνυμο στην ZE το 1980 (θυμηθείτε από εδώ το Jukebox Baby και το Bye Bye Bayou), το "Collision Drive" το 1981 στην Celluloid (τα Magdalena 82 και Outlaw ήταν από αυτό το άλμπουμ), "Saturn Strip" (1983 - Video Babe, American Dreamer, Every 1st Is A Winner, ποιο να πρωτοθυμηθούμε από εδώ), "Just A Million Dreams" (1985), και άλλα, φτάνοντας μέχρι το 2007 με το "Station" στην Blast First. Και φυσικά είχε κάνει άπειρες συνεργασίες (Lydia Lunch, Alex Chilton, Ric Ocasek, Pan Sonic, κ.α.).
O Henry Rollins έγραψε στο website του:
With profound sadness and a stillness that only news like this can bring, we regret to inform you that the great artist and creative force, Alan Vega has passed away. Alan passed peacefully in his sleep last night, July 16. He was 78 years of age.
Alan was not only relentlessly creative, writing music and painting until the end, he was also startlingly unique. Along with Martin Rev, in the early 1970’s, they formed the two person avant band known as Suicide. Almost immediately, their incredible and unclassifiable music went against every possible grain. Their confrontational live performances, light-years before Punk Rock, are the stuff of legend. Their first, self-titled album is one of the single most challenging and noteworthy achievements in American music.
Alan Vega was the quintessential artist on every imaginable level. His entire life was devoted to outputting what his vision commanded of him.
One of the greatest aspects of Alan Vega was his unflinching adherence to the demands of his art. He only did what he wanted. Simply put, he lived to create. After decades of constant output, the world seemed to catch up with Alan and he was acknowledged as the groundbreaking creative individual he had been from the very start.
Alan’s life is a lesson of what it is to truly live for art. The work, the incredible amount of time required, the courage to keep seeing it and the strength to bring it forth—this was Alan Vega.
Alan is survived by his amazing family, wife Liz and son Dante. His incredible body of work, spanning five decades, will be with us forever.