Τα φώτα που (δεν) σβήνουν στο ΑΝ Club

Παρασκευή 30 Μαρτίου. Αποβίβαση από το τρένο και λίγες ώρες αργότερα 'επίσκεψη' σε μια από τις μουσικές σκηνές της Αθήνας.
Τελικά ένα καλό live 'μένει στ' αυτιά σου' για μέρες!

Στο ΑΝ Club Τα Φώτα Που Σβήνουν παρουσίασαν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Η γη απ' τ' αστέρια». Δώδεκα νέες ιστορίες, εικόνες και σκέψεις δεμένες με ηλεκτρικές και ακουστικές μελωδίες και με το έκδηλο πάθος των 'διηγητών' να διώχνει την αμηχανία και το άγχος που θα μπορούσε να προκαλέσει η 'πρώτη παρουσίαση' μιας νέας δουλειάς.
Η προετοιμασία πρέπει να ήταν σκληρή! Ο ήχος ομολογουμένως ήταν πολύ καλός και η ατμόσφαιρα ζεστή, στο σχεδόν γεμάτο από κόσμο υπόγειο των Εξαρχείων.
«Βλέπεις τη γη απ' τ' αστέρια και ζεις μες στο φως...» εκεί που μπορεί να σε ταξιδέψει η μουσική. Συναισθήματα έντονα και σκέψεις που σε οδηγούν σε συμπεράσματα όπως αυτό: «όλα είναι δανεικά εδώ, φωτιά, αγάπη, αέρας...».
Τα Φώτα Που Σβήνουν 'μίλησαν' για τους εαυτούς τους, (με το «Θάλαμος 8»!), θυμήθηκαν «...μια παλιά συμμαθήτρια» και μας μετέφεραν εικόνες από το «Θησείο», εικόνες από αυτές που γεννάει η ζωή της μεγαλούπολης!

Μία από τις πιο ρυθμικές στιγμές της βραδιάς ήρθε ...μ' ένα τραγούδι! «Όταν θα φεύγω» και νομίζω πως είναι από τα καλύτερα του νέου δίσκου.
Απολαύσαμε τη «soap-opera» με τις πιανιστικές συνθέσεις που τις συνόδευε ο 'παράξενος' ήχος της μελλόντικας, αλλά και την ..μελωδική απαγγελία του ποιήματος του Καβάφη, με τον τίτλο «Φωνές».
Από κάποια στιγμή και έπειτα ήταν φανερή η ανυπομονησία κάποιων ακροατών και η επιθυμία τους να ακούσουν την «Κόρη του Βοριά»! Τραγούδι το οποίο έχει ακουστεί και σε προηγούμενα live του σχήματος και από ότι φαίνεται κέρδισε πολλούς θαυμαστές πριν ακόμα ηχογραφηθεί!

Ανάμεσα στα καινούργια τραγούδια ακούσαμε και αυτά του προηγούμενου, δηλαδή του πρώτου cd του αθηναϊκού σχήματος. Το τραγούδι που έχει τ' όνομά τους (ή μάλλον που τους έδωσε το όνομά του!), τον ζωηρό και πολύ αγαπημένο «ήλιο του μεσημεριού» αλλά και τις πιο ακουστικές συνθέσεις όπως είναι η «Εκάτη», «Το άλικο λουλούδι» και το «Θα σε βλέπω στη βροχή». Κάτι από το φως των αστεριών υπήρχε και σ' αυτή την ενότητα, ήταν το «Άστρο τ' απρίλη» ενώ το «Φεύγει η ζωή» ήταν αυτό που οι μουσικοί 'μοιράστηκαν' με το ενθουσιασμένο κοινό!

«Κάτω απ' το μαξιλάρι» βρήκαμε και κάποιες πολύ καλές διασκευές τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Μάνου Λοϊζου («Σεβάχ ο Θαλασσινός») και του Διονύση Σαββόπουλου («Θεία Μάρω»). Διασκευές που ακούσαμε και σε παλιότερες συναυλίες από Τα Φώτα Που Σβήνουν, αλλά που πάντα υπάρχει κάτι διαφορετικό στην εκτέλεσή τους.
Ένα από τα τραγούδια του πρώτου δίσκου, και συγκεκριμένα το τελευταίο, είναι από τα αγαπημένα μου και κατά συνέπεια θεωρώ πως είναι ένα από τα καλύτερα που έχουν γράψει! Σε αυτό το live άκουσα την καλύτερη εκτέλεσή του!! Ήταν η στιγμή που παρουσιάστηκαν οι μουσικοί, αφού πρώτα ο καθένας από αυτούς έδινε τη δική του μουσική 'εκδοχή' στη βασική μελωδία του κομματιού, και ομολογώ πως το σολιστικό θέμα του όμποε με ενθουσίασε!

Τα Φώτα Που Σβήνουν είχα την ευκαιρία να τα παρακολουθήσω και σε προηγούμενες συναυλίες τους και διαπίστωσα πως κάθε φορά παρουσιάζονται καλύτεροι! Ελπίζω λοιπόν την επόμενη φορά να απαντώ στο «Για ποια νύχτα να μιλήσω» λέγοντας σας για ένα live τους στη Θεσσαλονίκη!

Σημ. 1: Οι φωτογραφίες είναι από παλαιότερη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην Υδρόγειο, στη Θεσσαλονίκη.
Σημ. 2: Σύντομα θα διαβάσετε περισσότερα στο ΜΠΛΟΚ για τα Φώτα Που Σβήνουν και τη νέα τους δουλειά.