...and two and three and four by Bukowski...
Σε μια ακτίνα 500 περίπου μέτρων, όπου η Βανδή συνυπάρχει θαυμάσια με το latin αποκριάτικο κομφούζιο και οι μινιφορούσες υπάρξεις με τους γραβατομένους γόηδες της νύχτας, οι Two By Bukowski ανέλαβαν το δύσκολο έργο να 'μολύνουν' την πρώην μπουρδελοπεριοχή και νυν βασίλειο του τσιφτετελιού με ήχους που για τους εκτός του X-Club μοιάζουν με οδυνηρή και ψυχοφθόρα ασθένεια. Μια μικρογραφία της σύγχρονης Ελλάδας με λίγα λόγια, με τα κολλήματα και τις αντιθέσεις της, τις εύκολες λύσεις και την έλλειψη διάθεσης να ασχοληθεί με κάτι καινούργιο, που απαιτεί σκέψη και συμμετοχή. Ακόμα όμως και με τα δεδομένα αυτά, αρκετός ήταν ο κόσμος που ήρθε στο X-Club για να παρακολουθήσει τη συναυλία των Two By Bukowski, είτε επειδή πείστηκε για το αξιολογότατο του συγκροτήματος από την κριτική του αναμενόμενου δίσκου τους από τον Άρη Καραμπεάζη, είτε από την ανάγκη κάποιων -έστω και λίγων- ανθρώπων να ακούσουν κάτι καινούργιο, τουλάχιστον για τα Ελληνικά δεδομένα. Και πίσω από όλα αυτά βέβαια, ο Προκόπης Τζιλής από το δισκοπωλείο 'Λωτός' και δημιουργός της δισκογραφικής εταιρείας 'Poeta Negra' που ευθύνεται τόσο για την κυκλοφορία της δουλειάς των Two By Bukowski, όσο και για κάποιες άλλες κυκλοφορίες όπως τα πολύ καλά άλμπουμ των Density of state, ή των U.V.A.
Και για να ευλογήσουμε και τα γένια μας, τη συναυλία υποστήριξε και το Mic, η συντακτική ομάδα του οποίου βρέθηκε σύσσωμη στο club, ακόμα και ο cinemaniac Κώστας Καρδερίνης εμφανίστηκε!
To minimal techno που μας υποδέχτηκε στο club, ήταν ότι πρέπει για να μας βάλει σε κάποιο κλίμα και να αναρωτηθούμε πότε ακούσαμε για τελευταία φορά τέτοια μουσική εκτός σπιτιού. Καημένε Aphex Twin, καλά που δεν ξέρεις τον Τριαντάφυλλο που 'καλλιτεχνεί' στο δίπλα μαγαζί...
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ένα ένα τα μέλη των Two By Bukowski ανέβηκαν στη σκηνή. Ο συνθετικός ήχος που τράνταξε το club προετοίμασε το έδαφος για την είσοδο και των άλλων οργάνων, του μπάσου και της κιθάρας, καθώς και του 'ηλεκτρονικού τέρατος' στη γωνία που ευθυνόταν για όλους αυτούς τους ήχους και θορύβους που πηγαίνουν το 'rock' λίγο πιο πέρα.
Οι τέσσερεις Two By Bukowski, με το που ξεκίνησαν να αναπτύσσουν τις απόψεις τους πάνω σε αυτό που κανείς δε θέλει αλλά όλοι ονομάζουν post rock, έδειξαν οτι δεν χαρακτηρίστηκαν άδικα ως το πρώτο Ελληνικό post group, ούτε οτι το Record Collector διάλεξε πριν λίγο καιρό το single τους ως το καλύτερο του μήνα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Με συνθέσεις κατά κύριο λόγο μεγάλες, έντονα περιγραφικές και με mid tempo ρυθμολογία, η μπάντα χρωμάτιζε ποικιλότροπα τις ατμοσφαιρικές της πλεύσεις, θυμίζοντας αρκετά τους ambient δρόμους που ακολουθούν σχήματα όπως οι Biosphere ή οι Aerial M, με τη διαφορά όμως οτι εκεί που κάποια άλλα σχήματα θα συνέχιζαν σε αυτή τη μακρά πορεία 'υποθορύβου' ή 'μηχανικής σιωπής' με τον κίνδυνο να γίνουν μονότονα, οι Two By Bukowski ανέβαζαν την ένταση, θορυβοποιούσαν με μανία αλλά και με σαφή την αίσθηση ότι ο θόρυβος δεν είναι άγνοια της μελωδίας ή του ρυθμού αλλά μάλλον η πιο 'δύσκολη' και αντισυμβατική μορφή του.
Στον κόσμο που φάνηκε να ενθουσιάζεται με αυτό που άκουγε (ακόμα και σε αυτούς που δεν ήξεραν ακριβώς τι θα ακούσουν) ακούστηκε συχνά το όνομα των Godspeed you black emperor! και όχι χωρίς λόγο μια που οι συνθέσεις και των δύο συγκροτημάτων χαρακτηρίζονται από την αυξομείωση των εντάσεων και τους διαλόγους σιωπής και θορύβου, αν και ο ήχος των τελευταίων είναι σαφώς 'συμφωνικότερος' (θυμηθείτε τα έγχορδα) σε αντίθεση με τον λιτότερο και περισσότερο electronoise των T.B.B. που παραπέμπει στα 'ηχοφράγματα' συγκροτημάτων όπως οι Third Eye Foundation ή οι Flying Saucer Attack.
To live μάλλον ενθουσίασε τον κόσμο, που τελικά άκουσε και κάτι διαφορετικό, προσωπικά όμως με ευχαρίστησε το γεγονός οτι ένα τέτοιο σχήμα πειραματικών διαθέσεων κατάφερε να με κρατήσει σε εκρήγορση, ειδικά μετά το περσινό live των αγαπημένων Labradford στη Βαρκελώνη, οπου τα πράγματα κατέληξαν κάπως μονότονα και κουραστικά (κάτι για το οποίο μπορεί να σας πείσει και ο Άρης που τους είδε στη Ρώμη). Με λίγα λόγια, μη νομίζετε οτι τα group εισαγωγής που πλέον κατακλύζουν το post rock και τις δισκοθήκες μας (εκτός από κάποιες λαμπερές εξαιρέσεις) υπερτερούν των Two By Bukowski. Είναι μάλλον θέμα γεωγραφίας...
Μετά το τέλος της συναυλίας πάντως (με κάποια κομμάτια των ΤΒΒ κολλημένα στο μυαλό μας), η βραδιά δεν τελείωσε καθώς ο Θοδωρής (DJ Supercrime) και ο Προκόπης (DJ Pakis) που ήδη μας είχαν ανοίξει την όρεξη με τις μουσικές τους πριν το live, συνέχισαν αυτό το διαφορετικό party με ήχους από την αφρόκρεμα της ηλεκτρονικής μουσικής, κινούμενοι από το ambient μέχρι τα διάφορα και άκρως ενδιαφέροντα παρακλάδια του techno. Μαρτύρησαν τα decks εν ολίγοις αλλά το καταευχαριστηθήκαμε!
Τελικά οι Two by Bukowski όχι μόνο κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή μας, αλλά και να μας έχουν στην αναμονή για την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου. Και επειδή τα πράγματα στην Ελλάδα κινούνται μόνο μετά από μεμονωμένες κινήσεις, ευχόμαστε η Poeta Negra να συνεχίσει την προσπάθειά της -αν και όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι μια τέτοια ενασχόληση- με το πάθος και την αγάπη στη μουσική να ξεπερνά κάθε δυσκολία.
Ένα live ευχάριστη έκπληξη, ξεχαρμάνιασμα από τη συναυλιακή ξηρασία της εποχής και με ένα σχήμα που δεν αξίζει να ασχοληθούμε μόνο και μόνο επειδή είναι ελληνικό.
Μήπως τελικά να μην απογοητευόμαστε τελείως; Μακάρι...
