Anna Calvi @ Acro

Acro, Αθήνα | 16/03/2019

ΨΟΦΑΓΑ να δω λάιβ την Anna Calvi από τότε. Με πρόλαβε όμως απ’ το MiC και την είδε πρώτος ο Μπάμπης Χαλάτσης, χάρη σ’ εμένα (που έμεινα με τη λαχτάρα), λέει.

Ε, προχτές την είδα κι ΕΓΩ, ρε! Τη συμπάθησα όταν μας έλεγε θενκ γιου κι ήταν ο εαυτός της. Την απόλαυσα σ’ όλο το υπόλοιπο, που μεταμορφωνόταν στο θηλυκό που ζητάει αισθησιασμό, πάθος, κίνδυνο κι ακρότητες απλώνοντας μια τεράστια πλούσια φωνή στο μικρόφωνο με την ίδια άνεση που ξυράφιαζε με το σλάιντ μια-μια τις φέντερ τελεκάστερ της. Μόνη πάνω στο πάλκο αλώνιζε το σύμπαν που της άπλωναν πιο πίσω οι δυο της καταπληκτικοί συνεργάτες, η Mally Harpaz στα ηλεκτρονικά/ κρουστά κι ο Alex Thomas στα ντραμς/φωνητικά.

Λίγο πριν βγει στη σκηνή μας έβαλε σε λούπα το ‘Negativland’ των Neu! Για το σετ και το ανκόρ, που αμφότερα τελείωσαν με την κιθάρα αφημένη στο πάτωμα να ουρλιάζει, τσιμπολόγησε κι απ’ τα τρία άλμπουμ της, και τελείωσε με την εξάλεπτη επιβλητικότατη διασκευή του ‘Ghost Rider’ των Suicide. Κι όλοι χαμογελούσαμε όταν έπαιρνε την κιθάρα και σόλαρε μπροστά στη μούρη μας ή όταν ψιθύριζε με το μικρόφωνο στο χέρι κοιτώντας μας κατάματα.

Ήταν τέλεια για πρώτη μου φορά. Περιμένω πολλά από τη νέα φερέλπιδα υπερταλαντούχα καλλιτέχνιδα.

Anna Calvi ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

…Οκτώ χρόνια μετά, φερέλπιδα; Τι θα κάνει στη συνέχεια η Anna Calvi; Θα φοράει φλαμένκο και θα παίζει έτσι κιθάρα και έτσι θα τραγουδάει, αλλά θ’ αλλάζει κούρεμα και ήχο; Πού είναι τα μεγάλα ακροατήρια που αρμόζουν σε τέτοια φωνή, τέτοια μουσικό και τέτοια παρουσία;

(Α ναι, συναυλία κατακόκκινη από φώτα, μπλουζάκι και κραγιόν, ανθρακί παντελόνι κι άσπρα μποτάκια).

Απ’ το ‘I’ll be Υour Μan’ του 2011 φτάσαμε στο ‘As a Man’ στο 2018. Ψιτ, Don’t Βeat the Girl out of my Boy. Θα πάει μακριά ακόμα το ψάξιμο με το gender bender; Σαρανταρίζεις μωρή! Πότε θα γράψεις κομμάτια αντάξια του μέλλοντός σου, να ενώσεις λοατκι και στρέητ στο πανανθρώπινο, αταμπέλωτο, οργιαστικό, αναρχικό όραμα του ροκ;