Ejekt Festival 2007
17 Απριλίου 1967. Οι Rolling Stones κατεβαίνουν κακήν κακώς και κυνηγιούνται έξω απ' το γήπεδο από τους μπάτσους. Η δικτατορία είναι προ των θυρών και τα κόκκινα γαρύφαλα προκαλούν.
16 Ιουνίου 2007. Οι Beastie Boys κατεβαίνουν άρον άρον κυνηγημένοι από κάτι τύπους με καδρόνια (το άκουσα, δεν το είδα). Προηγουμένως ο ένας εκ των τριών Underworld; έχει δεχτεί ένα τούβλο στο αυτί και οδεύει προς το νοσοκομείο (το άκουσα, δεν το είδα). Αμέσως ανεβαίνει ένας εκ της διοργάνωσης και μας ανακοινώνει, σα χεσμένος και τρομοκρατημένος, πως ένας Underworld; τραυματίστηκε και η συναυλία τους ακυρώνεται. Έτσι οι τελευταίοι δικαιώνουν το ερωτηματικό στο τέλος του ονόματός τους. Μετά από ένα τέταρτο κι ενώ ο κόσμος παραμένει ήρεμος, βγαίνει ο ίδιος με ακόμη πιο τρομαγμένο ύφος και σχεδόν μας διατάζει να εκκενώσουμε το γήπεδο. Απορώ και θαυμάζω την ψυχραιμία όλων μας μπροστά στον πανικό των διοργανωτών.
Η έξοδος είναι επώδυνη και αργή. Κάποιες φωτιές σιγοκαίνε, δυο ρεζερβουάρ σκάνε απανωτά και εκκωφαντικά από το πάρκινγκ των βιπς και μαύροι πυκνοί καπνοί έρχονται προς το μέρος μας. Η πυροσβεστική πουθενά. Ο κόσμος αναγκάζεται να πηδήξει τα κάγκελα γιατί δε θέλει να στριμωχτεί στις εξόδους που παραμένουν στενωποί. Παρόλα αυτά υπάρχει ψυχραιμία ακόμη κι όταν δίπλα μας κάποιοι ξεσπάνε την οργή τους πάνω σε μια προκάτ κατασκευή.
Δέκα χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στην λεωφόρο Βουλιαγμένης με τα αυτοκίνητα να τρέχουν στις πλάτες τους και τα πεζοδρόμια κατειλημμένα από παρκαρισμένα. Το περιπολικό που τους είδε να βγαίνουν έκανε στροφή και χάθηκε (το άκουσα δεν το είδα). Δεν είδα όμως και κανέναν τροχονόμο να προσπαθεί να διευκολύνει την κατάσταση. Κι όσο καλά οργανωμένη και ελεγχόμενη ήταν η είσοδος και ο έλεγχος για τσαμπατζήδες και καπάκια νερών και αναψυκτικών, άλλο τόσο άτακτη και ανεξέλεγκτη ήταν η αποχώρηση. Οι 300 του Λεωνίδα διέλυσαν του Πέρσες. Οι 300 του Baseball διέλυσαν πανεύκολα και ανεμπόδιστα τα περίπτερα των χορηγών του Ejekt 2007. Πάτησαν eject και μας πέταξαν έξω.
ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνια μετά τους Stones και ακόμη δίνουμε στους ξένους καλεσμένους την εντύπωση πως είμαστε μαμελούκοι, τραμπούκοι και ανάξιοι της μετάκλησής τους. Δεν θα παραξενευτώ καθόλου αν οι επόμενοι ανακαλέσουν την επιθυμία τους να έρθουν, τουλάχιστον γι' αυτό το καλοκαίρι.
Μετά το "αγωνιστικό" μέρος, ας περάσουμε στο μουσικό. Οι Madness μου φάνηκαν λίγοι. Το φαν δεν τους έβγαινε εύκολα και τα αστεία τους ήταν κρύα και παρατραβηγμένα σε διάρκεια. Οι ατσίδες με τα μπλέηζερ στάθηκαν αρκετά καλά μουσικά, χωρίς να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο. Το μπαλόνι του χορηγού να ήταν άραγε ένα αθέλητο σχόλιο γι' αυτούς; Μια αγγλίδα που γνώρισα επί τόπου μου είπε πως ο φρόντμαν Suggs έχει καταντήσει τηλεμαϊντανός σε ριάλιτι, τοκ σόου, τηλεπαιχνίδια και παράθυρα. Μετά από μια ώρα μαζί τους στην πρώτη γραμμή, έμεινα άδειος και ανικανοποίητος. Παρά τα σουξέ μου φάνηκαν μπλαζε και εβαζέ. Και ολίγον Πασέ.
Κι ύστερα ήρθαν οι Beastie Boys με ένα πλήρες λάιβ σχήμα. Κι ήταν απλά ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΙ για τη μια ώρα που πρόλαβαν να παίξουν. Ο πληθωρικός και εύσωμος ντράμερ τους ζωγράφιζε ρυθμούς με απόλυτη ευλυγισία. Ο Mixmaster Mike σε διαολεμένη φόρμα να σκρατσάρει σα να είναι η τελευταία του φορά. Οι τρεις ριμαδόροι, Mike D, MCA και King Ad-Rock ασυγκράτητοι ασταμάτητοι να παρασύρουν το πλήθος σε εκδηλώσεις ενθουσιασμού μέχρι και παραληρήματος. Τα χέρια σηκωμένα ψηλά κι οι καρδιές να πάλλονται σε κάθε στριφογύρισμα σε κάθε χοροπήδημα τους. Το ρεπερτόριο τους ευρύ: παλιά κλασικά και αναμενόμενα, νέα απρόσμενα από το επερχόμενο οργανικό φιούζιον και αρκετά έθνικ σιντί τους, αλλά και μια-δυο διασκευές [εκείνο το πανκ διαμαντάκι με τη δανεική κιθάρα των Madness τι ήταν άραγε; Bad Brains, Kennedys ή δικό τους;]
Και μόνοι οι Beasties αρκούν για να δηλώσω απόλυτα ικανοποιημένος και τυχερός που ήμουν εκεί. Λυπάμαι βέβαια αυτούς που πλήρωσαν 70 ευρώ για τους Underworld; χωρίς να τους χαρούν ούτε λεπτό. Μα πιο πολύ λυπάμαι για την άσχημη εικόνα και την πικρή γεύση που μου άφησε μια ελλιπής διοργάνωση.
