Crowes in the Park
Κάθε χρόνο στο Central Park της Νέας Υόρκης στήνεται το Central Park Summerstage, μια μεσαίου μεγέθους σκηνή που φιλοξενεί διάφορους καλλιτέχνες. Την ημέρα που το επισκεφτήκαμε εμείς έπαιζαν οι Black Crowes. Η πρόσβαση από το σταθμό του Subway στην 68th Street περιλάμβανε ένα 20λεπτο περπάτημα, έτσι δεν προλάβαμε καθόλου από το σετ των North Mississippi All Stars.
Στον έλεγχο τον εισιτηρίων μάς έφυγε και το οποιοδήποτε άγχος μιας και όλοι χαμογελαστοί έκαναν απλά τη δουλειά τους και μπήκαμε στο χώρο πολύ χαλαρά μετά από ένα μικρό τυπικό έλεγχο στις τσάντες μας. Στη συνέχεια διασχίσαμε το πλήθος με μεγάλη άνεση, μιας και εκτός του γεγονότος ότι κανείς δεν ήταν στριμωγμένος, υπήρχαν επίσης και διάδρομοι ασφαλείας ανάμεσα στο κοινό για περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Οι χαμηλές κερκίδες ήταν ήδη κατειλημμένες όποτε πήραμε τη θέση μας μέσα στον κόσμο και περιμέναμε την εμφάνιση των Black Crowes. Ένα ακόμη πράγμα που ήταν εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος κάπνιζε. Κάτι που έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με ό,τι συναντήσαμε σε μπαρ και εστιατόρια σε όλα τα υπόλοιπα μέρη της Αμερικής που επισκεφτήκαμε (απαγορεύεται παντού σε κλειστούς χώρους).
Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι η πρώτη επαφή που είχα με την μπάντα, εκτός από τα ραδιοφωνικά τους χιτ, ήταν ο δίσκος "Amorica". Ο οποίος αγοράστηκε με πενιχρές οικονομίες και μετά από πρόταση του (αιωνία του η μνήμη) "Ποπ&Ροκ" ως δίσκου του μήνα. Ο δίσκος αυτός εξαφανίστηκε από το οικιακό πικ-απ πολύ πιο γρήγορά από ό,τι μπήκε μιας και το 70s blues rock δεν ταίριαζε με τα τότε ακούσματά μου. Επίσης, από τότε δεν ξαναγόρασα ποτέ δίσκο του μήνα-χρόνου-εβδομάδας κ.λπ.
Επιστρέφουμε λοιπόν στην εντυπωσιακή εμφάνιση των Black Crowes με 8 άτομα στη σκηνή, τον Chris Robinson, πιο κοντά στο Jesus/hippie look από ποτέ, να οδηγεί δίπλα στον αδερφό του Rich στην κιθάρα. Εννοείτε ότι ακούσαμε γνωστά τραγούδια τους, όπως "Thorn In My Pride" και "Jealous Again" και όσο το πλήθος ζεσταινόταν προχωρήσαμε σε κομμάτια όπως το "Sting Me" όπου μπορέσαμε να θαυμάσουμε τα εκπληκτικά φωνητικά τον δύο αφροαμερικανών κυριών που τους συνόδευαν. Οι εκτελέσεις των περισσότερων κομματιών ήταν διαφορετικές από τις επίσημες, έχοντας πολλούς αυτοσχεδιασμούς και τζαμαρίσματα τα οποία αύξαναν την αρχική τους διάρκεια. Στο "Downtown Money Waster" είχαμε και guest εμφάνιση του Luther Dickinson από τους North Mississippi All Stars στην κιθάρα. O frontman του σχήματος συνέχισε με περισσή ενέργεια το έργο του μέχρι το τέλος, όπου θαυμάσαμε μια εκπληκτική εκτέλεση του πιο γνωστού τους κομματιού, του "Remedy" (το παίζει και το ελληνικό ραδιόφωνο σε κάτι μεταμεσονύχτιες προ-ηχογραφημένες συλλογές που 'χουν ξεμείνει από τα 90s). Μας ευχαρίστησε και μας δήλωσε τον ενθουσιασμό του, μιας και ενώ έχουν παίξει στους περισσότερους χώρους στην Νέα Υόρκη ήταν η πρώτη φορά που εμφανίζονταν στο Central Park Summerstage.
Ας μην ξεχνάμε πάντα ότι μιλάμε για μία από τις αμερικάνικες μπάντες, όπως οι Phish, που ενώ στη χώρα τους αποτελούν μεγάλο όνομα, στην από δω πλευρά του ατλαντικού δεν έχουν ιδιαίτερο fanbase. Αν το ψάξετε λίγο θα δείτε ότι κάποιοι θεωρούν τους Black Crowes ως άξιους διάδοχους των Led Zeppelin και των Allman Brothers. Οι ίδιοι δεν προβαίνουν σε ιδιαίτερες δηλώσεις, απλά μετατρέπουν κομμάτια όπως το "Good Morning Little Schoolgirl" στο δικό τους "My Morning Song". Κάτι που το απολαύσαμε στη ζωντανή τους εμφάνιση, μαζί με lost tracks όπως το "Cursed Diamond". Επίσης έπαιξαν τα "Bad Luck Blue Eyes Goodbye" και "Black Moon Creeping".
Τέλος, αντίθεση με τους κλασικούς fans των Crowes έκανε το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του κοινού αποτελούνταν από yuppies οι οποίοι είχαν έρθει μόνο και μόνο για να βγουν κάπου μετά τη δουλειά τους. Κάποιοι μάλιστα το έκαναν σε καθημερινή βάση κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ και έτσι είχαμε συζητήσεις του στιλ: "Πώς τους είπαμε λοιπόν αυτούς, μπα οι χτεσινοί (Beastie Boys) ήταν καλύτεροι" κ.λπ. Ένας καταπληκτικός παππούς hippie έκλεψε την παράσταση μιας και εκτός από το φοβερό χορό που έριχνε, έκανε και διαλείμματα για να τραβάει photos. Τέλος, για κάνετε μια σύγκριση του πώς φέρετε ο κόσμος, ο μπροστινός πάνω στον ενθουσιασμό του άρχισε να χοροπηδάει και με κλώτσησε. Μόλις το συνειδητοποίησε, σταμάτησε και με ρώτησε αν είμαι καλά και ότι αν έχω κοπεί πουθενά είχε να μου δώσει....τσιρότο;;;
Περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε εδώ.
Photos: Anna Kweskin
