Ζωντανοί στην Φρανκφούρτη

Τα δεδομένα:

Τιμή Εισιτηρίου: 42.95 €
Κόσμος: Γύρω στους 300-400, από 30+ και πάνω.

Ξεκίνημα: 8 νταν

Τελείωμα: 10 παρά τέταρτο
Setlist: Starkregen/Mi scusi/The Empty Boat/The Beast/Nirgendheim/Libelle & Gigant/What If?/Bisogna Morire/I Shall Sleep Again/Still Smiling/Dear Carlo/Durch Mich/Come Up and See Me/Menschenentsafter/A Quiet Life/’E Pericoloso Sporgersi/Animelle

Ο Χώρος:

Νυν Zoom, παλιό Coccon Techno, θρύλος επί εποχής Sven Väth, με ηχητικό σύστημα αξίας άνω του εκατομυρίου και φουτουριστικό διάκοσμο σαν να βγήκε από ταινία του Stanley Kubrick.

Οι πρωταγωνιστές:

Blixa Bargeld, o Blixa παραμένει ο τεράστιος, τα βλέμματα τραβών και μόνο με την φυσική παρουσία του. Που να αρχίσει και να μιλάει και μάλιστα σε 3 γλώσσες! Ξυπόλητος, αρχοντικός, ευγενικός, θεατρικός, διασκεδαστικός αφηγητής ιστοριών, πραγματικών και μη.

Teho Teardo, Μαέστρος με Μ κεφαλαίο, αφοσιωμένος στην καθοδήγηση και στο καθαρό ηχητικό κομμάτι. Μας  έκανε κοινωνούς της τέλειας ηχογράφησης των συνθέσεων.

Η μπάντα:

Όπως και στην ηχογράφηση του ‘Christian & Mauro’ τρία βιολιά, δύο βιόλες, ένα τσέλο, ένα βαρύτονο κλαρινέτο. Όλες και όλοι τους ένας και ένας, μία και μία στους ρόλους τους.

Ο ρους της συναυλίας

Ξεκίνημα όπως και στον τελευταίο δίσκο με το «Starkregen», κατευθείαν στα βαθιά, τα έγχορδα απειλητικά όπως μία ξαφνική και πολύ δυνατή βροχή.

‘Mi Scusi’ και αναζήτηση Ιταλών στο ακροατήριο. Μόνο Έλληνες η απάντηση. Καλό και αυτό, η ανταπάντηση του Blixa.

‘The Empty Boat’ και το πρώτο highlight σε αυτή την ιδιαίτερη διασκευή στο άσμα του Caetano Veloso.

What If?/Bisogna Morire/I Shall Sleep Again/Still Smiling. Τετράδα εκτελέσεων επιπέδου Champions League. Δίνουν τα ρέστα τους. Ανταποδίδουμε με θερμότατο για τα γερμανικά δεδομένα μπιζάρισμα και χειροκρότημα.

’E Pericoloso Sporgersi/Animelle’. Ευχαριστήριο encore αντάξιο των όσων προηγήθηκαν.

Τα παραλειπόμενα:

O Blixa βγάζει ένα χαρτί από το σακκάκι του και θέλει να διαβάσει τα ονόματα των μουσικών που τους συνοδεύουν επί σκηνής. Με κάποιο μπλιξικό τρόπο καταφέρνει να τα κάνει μαντάρα. Αμηχανία, ντρίπλα (μάλλον κράτησα το χαρτί ανάποδα) και πάμε παρακάτω.

Αναφορές σε dirty martini, σκουριασμένες φυσαρμόνικες, μαφιόζους, μηλόπιτες (Dear Carlo), στους καταληψίες ενός ξενοδοχείου στην Ρώμη την εποχή του lockdown που το μετέτρεψαν σε θερινό (Come Up And See Me), στο ότι το ‘Bisogna Morire’ δεν είναι λυπητερό τρσγούδι απλά εξισωτικά αναφορικό με την έννοια ότι όλοι θα πεθάνουμε (kein trauriges Lied, einfach etwas gleichmacherisch gedacht), στους μοναδικούς παρόντες Ιταλούς που έτυχε να είναι συγχωριανοί του Teho (Mi Scusi), αληθινές και λιγότερο αληθινές ιστορίες που με τον δικό του γοητευτικό τρόπο μόνο ο  Blixa ξέρει να αφηγείται, οι οποίες και τον κεντρικότατο ρόλο του επί σκηνής χτίζουν περαιτέρω και σε μια πιο φιλικο-οικογενειακή ατμόσφαιρα συμβάλλουν.

Το ρεζουμέ:

Dear Christian & Mauro, η απόλαυση της υψηλής τέχνης ως γνωστό απαιτεί ενίοτε και μεγάλες θυσίες. Έχοντας κλείσει στην αρχή της επόμενης μέρας ένα 24ωρο στο πόδι ξεκινώντας από την Θεσσαλονίκη και καταλήγοντας τα ξημερώματα στην Κολωνία, έχοντας χρησιμοποιήσει τα πάντα όλα σε μεταφορικά μέσα (το ποταμόπλοιο στον Ρήνο μου διέφυγε) και ενδιάμεσους σταθμούς το Düsseldorf και την Φρανκφούρτη για να καταφέρω να σας δω επί σκηνής, αναρωτήθηκα τελικά αν άξιζε τον κόπο και την ταλαιπωρία. Η απάντηση χρειάστηκε μικροκλάσματα του δευτερολέπτου για να δοθεί τρανταχτά: NAIIIIIIIIII.

Ήταν σαν να είμασταν παρόντες στις ηχογραφήσεις των δίσκων σας. Αξία ανεκτίμητη.