Cayetano Live Band
Ουδόλως το διέψευσαν το ενθουσιώδες preview τελικά, ούτε ο ίδιος ο Cayetano, ούτε και η μπάντα του. Παλαιά και νέα τραγούδια, προσαρμόστηκαν επιτυχημένα στις απαιτήσεις της πολυμελούς ζωντανής εμφάνισης και η ένταση με την ατμόσφαιρα μοιράστηκαν ιδανικά ισομερώς για να μην καταστεί κανένα από τα δύο στοιχεία μονότονο. Μέχρι να φτάσουμε εκεί όμως έχουμε να πούμε αρκετά ακόμη.
Γύρω στις δέκα και μισή υπήρχε σχετικά λίγος κόσμος έξω από το Bios και ελάχιστος μέσα. Οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία να πιάσει κάποιος θέση στο μπαρ μπροστά στη σκηνή, γιατί μέχρι να πάει έντεκα ο κόσμος όχι μόνο γέμισε το χώρο με ταχύτατες διαδικασίες, άλλα και άρχισε να γκρινιάζει για την... καθυστέρηση στην ώρα έναρξης. Παρότι υπήρχαν και οι συνήθεις φάτσες των indie συναυλιών, το κοινό του Cayetano έδειξε σαφώς πιο διευρυμένο ιδεολογικά και αισθητικά, ειδικά από την άποψη των θηλυκών συμμετοχών. Κοινώς... καιρό είχαμε να δούμε σε ένα live τόσες πολλές και ωραίες γυναίκες και ελπίζουμε να τις ξαναδούμε σύντομα (τι τραβάμε και εμείς οι μουσικόφιλοι...).
Σωστά παρατήρησε συνάδελφος μουσικογραφιάς ότι όταν το live μαζεύει γυναίκες, "γεμίζει" και πιο εύκολα διότι οι συνοδοί πάντοτε τις ακολουθούν, ενώ το αντίστροφο σπάνια συμβαίνει. Διπλά κερδισμένος και ο καλλιτέχνης το λοιπόν!
Καθώς τα μέλη της μπάντας εμφανίζονταν στη σκηνή ο ένας μετά τον άλλον, αντιληφθήκαμε άμεσα για ακόμη μία φορά ότι ενώ είχε ξεκινήσει πολύ άσχημα σε αυτό το ζήτημα το Bios, χτυπάει πλέον οριστικά πρωτιά στον τομέα της ηχητικής απόδοσης και πράγματι σε όλη τη διάρκεια του live ο ήχος ήταν άψογος στο χώρο (παρά τα επί μέρους τεχνικά προβλήματα στις λεπτομέρειες, που άκουγε ο "αρχηγός").
Η συνταγή είναι τόσο απλή, όσο και επικίνδυνη. Παίρνεις έναν κιθαρίστα, έναν drummer και έναν μπασίστα, άψογους τεχνίτες, ούτε "ξερούς" όμως, ούτε ακαδημαϊκούς. Μέχρι εδώ έχεις ένα σχεδόν παραδοσιακό jazz fusion τρίο, άνευ πνευστών όμως. Οπότε προσθέτεις και έναν πνευστό (φλάουτο/ σαξόφωνο) με προκαθορισμένες αρμοδιότητες βέβαια, για να μην παρασυρθούν όλοι οι παραπάνω σε αυτοσχεδιασμούς και παρελάσεις. Τοποθετείς ανάμεσα τους και έναν DJ που και μόνο του να τον είχες στη σκηνή και πάλι θα τον ξεσήκωνε τον κόσμο. Τέλος ο τραγουδιστής που με ενέργεια περισσή και ενίοτε ανεξάντλητη θα αναλάβει το διαλογικό μέρος της υπόθεσης. Το δύσκολο είναι φαντάζομαι να είσαι αυτός που πρέπει να τους οργανώσει για να παίξουν τη μουσική σου και μόνο και να μην παίξουν αυθαίρετα και αόριστα "μουσική". Εφόσον στο τέλος τους βλέπεις ενθουσιασμένους για αυτή τους "την υποχρέωση", τότε μάλλον περισσεύει το να πούμε εμείς, ότι μια χαρά τα κατάφερες.
Ακούστηκαν και τα παλιότερα και τα λίγο πιο πρόσφατα, τα hit, αλλά και τα πιο ιδιαίτερα της κατά Cayetano δισκογραφίας. Φάνηκε όμως ότι μαζί με εμένα οι περισσότεροι ήθελαν να ακούσουν κυρίως το Back Home και αυτό είναι από μόνο του επιτυχία για κάποιον που ανεβαίνει πάνω σε ένα stage και δεν χρειάζεται να έχει το άγχος της ανάκλησης του παρελθόντος για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού. Ακόμη περισσότεροι ήμασταν αυτοί που περιμέναμε το τελεσίδικα εξαιρετικό πλέον Fairy Tales, για χάρη του οποίου ο "αρχηγός" πήγε λίγο πιο μπροστά από τα μηχανήματα του, πήρε την ακουστική κιθάρα στα χέρια και το αναπαρήγαγε με την συναισθηματική ακρίβεια που όφειλε. Τα γυναικεία φωνητικά όμως, το είχαμε καταλάβει από πριν ότι δεν ήταν εκεί και μάλλον όσο το ακούγαμε κάποια άλλη φωνή βούιζε στο μυαλό μας, αδίκως όμως, διότι... Βάλια δεν υπήρχε στο χώρο. Δεν μπορεί να τα έχεις όλα τελικά!
Η Cayetano Live Band εμφανίστηκε λοιπόν για πρώτη φορά ουσιαστικά σε πλήρη απαρτία στην Αθήνα, έδωσε ό,τι καλύτερο είχε και φάνηκε ότι πήρε πίσω ακριβώς το ίδιο! Για μία ακόμη φορά μετά το live των Ούγγρων Zagar (παρουσία ευτυχώς περισσότερων μαρτύρων) θυμηθήκαμε ότι κάπου στα 90s υπήρξε μία περίοδος κατά την οποία ο mainstream ήχος ήταν κάτι για το οποίο δεν έπρεπε να ντρέπεσαι που σου αρέσει: ένα σημείο συνάντησης διαφορετικών ήχων και απόψεων περί μουσικής, που ναι μεν ακούγεται και είναι φιλικό και προσπελάσιμο, αλλά κάθε άλλο παρά αποτελεί προϊόν ευκολίας και δόλου. Μια σπάνια συγκυρία κατά την οποία η εμπορικότητα έχει ουσιαστική αξία, δεν είναι ζορισμένα έντεχνη, ή ζόρικα ροκίζουσα για να εντυπωσιάσει. Η πορεία της μπάντας συνεχίζεται εντός και εκτός συνόρων και αν τυχόν περνάει από την πόλη σας, θα είναι εξαιρετικά ατυχές να μην βρεθείτε ενώπιον της για να διαπιστώσετε την δεδομένη ανωτερότητα της, αλλά και τον ενθουσιασμό της καθώς παίζει τη μουσική του "αρχηγού" της.