Back on the Chain Gang

Πολλά τα project και τα χρόνια στο κουρμπέτι για τον Ian Svenonius, δεν είναι όμως τυχαίο που τον γνωρίσαμε και τον μνημονεύουμε πρωτίστως ως τον εμπνευστή και αρχηγό των Make Up. Πρόσφατα αγόρασα με αρκετή καθυστέρηση το ούτως ή άλλως καθυστερημένα κυκλοφορημένο τελευταίο τους άλμπουμ. Το ζωντανά ηχογραφημένο Untouchable Sound, ένα φύσει underground Kick Out The Jams, ένα breathless αριστούργημα για το οποίο ασφαλώς δεν υπήρχε θέση στο αγχωμένο revivalist's rock των 00s. Αν δεν έχετε φροντίσει, "χτυπήστε το" οπωσδήποτε. Θα σας ανταμείψει αν τυχόν έχετε δέκα χρόνια κενό στο να κρίνετε κάτι ως αυθεντικό και μη στυλιζαρισμένο.

Παρότι βέβαια προέρχεται από έναν εκ των πιο στυλάτων -και όχι στυλιζαρισμένων- τυπάδων για το εναλλακτικό ροκ εδώ και δεκαετίες...

Οι Chain And The Gang, το γνωρίζαμε από τα πριν ότι δεν αγγίζουν τα επίπεδα των Make Up. Το ντεμπούτο τους Down With Liberty... Up With Chanis είναι μια αξιοπρεπής αναθεώρηση όλων των κλισέ που εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια αναπαράγει ο Svenonius, στην οποία όμως η αδρεναλίνη του παρελθόντος δίνει τη θέση της σε έναν αντί-"καθώς πρέπει" διανοουμενισμό ως κυρίαρχο στοιχείο. Το rock 'n' roll υποχωρεί και ο πρωταγωνιστής εξελίσσεται σε έναν ιεροκύρηκα της επανάστασης, έναν αντιεξουσιαστή που θυμίζει γραφικούς τηλεευαγγελιστές και παίρνει πίσω από τον Μπεν Στίλερ του Zoolander, όσα αυτός του είχε στυλιστικά δανειστεί. Άλλωστε η ιδιότητα του οικοδεσπότη σε internet talk show έχει προστεθεί εσχάτως στις ούτως ή άλλως μπόλικες του Svenonius.

Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν γεμίσαμε τελικά (σχεδόν) ασφυκτικά τη Μύγα (μάλλον τον πιο υγιή συναυλιακό χώρο αυτή τη στιγμή στην Αθήνα, για Θεσσαλονίκη επιφυλάσσομαι για το Γαία Live την Παρασκευή στις Client) το βράδυ του Σαββάτου, σε ένα gig που τελικά πήρε και τον χαρακτήρα της αντί-James μάζωξης, κυρίως από ανθρώπους που πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια στην κυριολεξία "διψάγαμε" για τους James. Οι καιροί όμως αλλάζουν και η underground οχλαγωγία είναι πάντοτε προτιμητέα (για να παραφράσω λίγο και τον φίλο Πυκνάδα).


Παρότι δεν το είχα σκοπό, έφτασα ακριβώς τη στιγμή που μαζεύανε τον εξοπλισμό τους οι Acid Baby Jesus . Σε μία ένδειξη όμως αληθινής φιλίας και αυτοθυσίας και παρότι η φετινή πρωτομαγιά σήμανε την έναρξη της μεγαλύτερης περιόδου σκληρής λιτότητας από συστάσεως ελληνικού κράτους, αγόρασα όχι μία, αλλά δύο από τις κασέτες που σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς τόλμησαν να πουλήσουν στην εξωφρενική τιμή των δύο (2) ευρώ, ενθυμούμενος την παραγγελιά του Πάνου Πανότα προ ημερών.

Από τα πρώτα λεπτά κατέστη φανερό ότι πρωταρχικός σκοπός του Chain And The Gang Show είναι να αναδειχθεί το απόλυτα προσωπικό όραμα της φιγούρας του Ian Svenonius, που από το cult και το γκροτέτσκο περνάει σιγά σιγά προς το γραφικό. Τα τραγούδια του άλμπουμ υπάκουσαν και αυτά σε τούτα τη λογική, καθώς όπου τυχόν υπήρχε spoken word τούτο μετεξελίχθηκε στον κανόνα, με το κυρίως μουσικό σώμα να υποβιβάζεται στο ρόλο της συνοδευτικής εξαίρεσης. Τρανό παράδειγμα το Deathbed Confession, το οποίο "ξεχείλωσε" κατά το δοκούν του αρχηγού και το λυτρωτικό ρεφρέν ερχόταν κατά περιοδικά διαστήματα, που έμοιαζαν με ατέλειωτες ώρες.

Παρότι έχει ικανότατη μπάντα, ο Svenonius πλέον τη χρησιμοποιεί ως συνοδευτικό και μόνο όχημα. Σε ορισμένες στιγμές μάλιστα είχα την αίσθηση ότι συνειδητά προσπαθούσε να ανακόψει την όποια διονυσιακή ροκ κατάσταση πήγαινε να δημιουργηθεί. Όχι με βίαιο ή άκομψο τρόπο. Άλλωστε έδωσε ικανό χώρο στον γενναίο crowd surfer προτού αυτός χαθεί προς το κενό. Δεν υπήρχε όμως καμιά περίπτωση να τον ακολουθήσει. Είναι ο cool καθηγητής που στο παρελθόν έχει κάνει και αυτός τις μαλακίες που τώρα κάνουν οι μαθητές του, αλλά πλέον δεν υπάρχει καιρός και διάθεση για όλα αυτά.

Με αυτά και με αυτά το live τελείωσε στη μία ώρα και κάτι. Ο Sven αποχώρησε πρώτος και η μπάντα έμεινε για λίγα λεπτά ακόμη πάνω στη σκηνή να μας υπενθυμίζει ότι είναι άξια για ακόμη σπουδαιότερα πράγματα από αυτά που είδαμε και ακούσαμε. Αρχηγού απόντος όμως... Και ο αρχηγός κατά πως φαίνεται και παρά τις θεμιτές προσδοκίες που ο καθένας μας έχει για μία rock 'n' roll συναυλία έχει μετεξελίξει το όραμα του σε κάτι περισσότερο καταστασιακό από ένα απλό ροκ γλέντι. Τον σεβόμαστε και θα τον ακολουθούμε για πάντα, άλλωστε. Παρότι είχαμε την προσδοκία του ξεφαντώματος. Γιατί να το κρύψουμε;