Chapter 24 & Philippe Petit
Η βραδιά για τα 25 χρόνια των Κεφάλαιο 24 άργησε να ξεκινήσει, προκαλώντας κάποια αρνητικά σχόλια που πήρε τυχαία το αυτί μας, όμως όταν τελείωσε δεν άφησε, πιστεύω, σε κανέναν από τους -ελάχιστους δυστυχώς- ακροατές την παραμικρή αμφιβολία για το επίπεδο που έχουν κατακτήσει πλέον. Πραγματικά, αν είχε προηγηθεί κάποιο σχόλιο γι' αυτούς σε κάποιο ξένο μουσικό περιοδικό, και μη γνωρίζοντας ότι είναι Έλληνες, το ακροατήριο θα ήταν τουλάχιστον τριπλάσιο, και όχι μόνο οι ήδη γνωστοί του γκρουπ, το Υπόγειο του Bios δεν θα μπορούσε να τους φιλοξενήσει, και όλοι θα μιλούσαν για το next big thing στο χώρο που κινούνται...
Είναι να προβληματίζεται κανείς για το πώς ακούει κανείς μουσική, πώς ενημερώνεται γι' αυτή, και πώς επιλέγει το τι θα ακούσει. Ίσως τα άλλα live της ημέρας ήταν πιο ενδιαφέροντα για το ελληνικό ακροατήριο αυτών των διοργανώσεων. Είπαμε όμως, να μην γκρινιάζουμε συνέχεια για τα ίδια και τα ίδια, τα έχετε διαβάσει και τα έχετε ξαναδιαβάσει από αυτές εδώ τις σελίδες, απλώς μένει πάντα μια πικρή γεύση από την προσέλευση του κόσμου.
Πόση αξιόλογη μουσική όμως δεν κατάφεραν να ακούσουν τα αυτιά όσων επέλεξαν να τους γυρίσουν την πλάτη! Αν είχατε μείνει στο Drop in / Drop out του 2006, που βέβαια ηχογραφήθηκε το 2005, είναι τρία περίπου χρόνια από τότε, και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δρόμο έχουν διανύσει μέσα σ' αυτό το διάστημα.
Η βραδιά ξεκίνησε με αποσπάσματα από το επερχόμενο ντοκιμαντέρ του Χρήστου Καρακάση Work in Progress που γυρίζεται γι' αυτούς. Δεν μπορούμε να πούμε πολλά, θα περιμένουμε να το δούμε ολοκληρωμένο όταν κάποια στιγμή κυκλοφορήσει κανονικά.
Λίγο μετά, γνωριστήκαμε με τον επίσημο καλεσμένο του γκρουπ Philippe Petit, γνωστό στο ελληνικό κοινό από τις ανεξάρτητες εταιρείες Kinetic Vibes, Pandemonium και Bip Hop, ή από την συμμετοχή του, πριν από κάποια χρόνια, στο ελληνικό φανζίν Merlin's Music Box (!). Δυστυχώς δεν έχει γίνει γνωστό το τελευταίο project στο οποίο συμμετέχει, οι Strings Of Consciousness δηλαδή, το άλμπουμ των οποίων Our Moon Is Full στη νεοσύστατη εταιρεία του Barry Adamson, Central Control, είναι άλλο ένα από τα εγκληματικά αγνοημένα της περσινής χρονιάς, με ηχηρές συμμετοχές όπως αυτές του Foetus, του Scott McCloud, και του Eugene Robinson των Oxbow. "Μια παράλληλη μουσική για κάθετα συναισθήματα" όπως περιγράφουν οι ίδιοι στο MySpace τους. Θερεμίνη, λάπτοπ και πικάπ τα μουσικά εργαλεία του, στα δύο τελευταία τον απολαύσαμε και εδώ στην Αθήνα, να συμπληρώνει τον ήχο ενός γκρουπ που μόνο συμπλήρωμα δεν χρειαζόταν. Δεν θα θέλατε να ήταν η δική σας η βελόνα που -επιεικώς- δεινοπάθησε εκείνο το βράδυ.
Ο ανεπίσημος καλεσμένος της βραδιάς; Το κακοσχεδιασμένο δίκτυο αεραγωγών εξαερισμού του Υπογείου του Bios. Σε κάποια διαστροφικά αυτιά και στα πλαίσια της περιβαλλοντικής διάστασης της μουσικής εμπειρίας ίσως o θόρυβος να έδενε απόλυτα. Όπως το βλέπει κανείς...
Μιλήσαμε όμως για το γκρουπ που δεν χρειαζόταν συμπλήρωμα, δηλαδή τον Περικλή Μπουλουχτσή στην ηλεκτρική κιθάρα, τον Βαγγέλη Μπουλουχτσή στο ηλεκτρικό μπάσο, τα εφέ και τα σποραδικά φωνητικά, και φυσικά τον Αντώνη Λιβιεράτο στα πλήκτρα, τις κιθάρες και τα ζωντανά ηλεκτρονικά, σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις τους. Οι λέξεις πειραματισμός, ή αυτοσχεδιασμός ηχούν κοινότυπες στην περιγραφή της ικανότητας του δημιουργικού μουσικού να στήνει ατμόσφαιρες και ηχοτοπία τόσο σίγουρα για τον εαυτό τους και μεστά στην καταγραφή συναισθημάτων, όπως λίγες φορές συναντάς, σε ζωντανή απόδοση, σε διεθνές επίπεδο. Οι αυτοσχεδιασμοί του Βαγγέλη στο μπάσο έφερναν στο μυαλό αγαπημένα ακούσματα από το παρελθόν, ενταγμένα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο, με τα γεμίσματα της ηλεκτρικής κιθάρας και τις απρόβλεπτες ηχητικές επιθέσεις του Αντώνη.
Για τους δύο πρώτους και το δικό τους project, Όμμα, διαβάσατε πολύ πρόσφατα, εδώ στο MiC, με αφορμή τον περσινό, επίσης παντελώς αγνοημένο, δεύτερο μεγάλο δίσκο τους. Πάλι καλά, γιατί πίστευα ότι η τρεχάλα για τις νέες κυκλοφορίες δεν μας αφήνει να εκτιμήσουμε λίγο παλιότερες αξιόλογες κυκλοφορίες επί ελληνικού εδάφους. Για τους Dr. Atomik του Αντώνη τα είπαμε επίσης, και είδατε και το δίσκο τους στα δέκα καλύτερα της χρονιάς.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα παίξουν κάπου κοντά σας, μην χάσετε την ευκαιρία να διαπιστώσετε "Ιδίοις Όμμασι" την εγκυρότητα των παραπάνω γραφομένων. Μην πείτε ότι δεν προειδοποιηθήκατε...