Revolution is My Girlfriend (Ιn Α Coma)
Cobra Killer + Rhythm King & Her Friends
To ενδιαφέρον φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες στην πόλη, με τον πιο ατυχή υπότιτλο όμως που μπορούσε να έχει ("εκτελέστε" αμέσως τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε το εκπληκτικό "η πιο trendy πρωτεύουσα της Ευρώπης στην Αθήνα"), την Παρασκευή στο Bios ίσως και να έπρεπε να μετονομαστεί σε "East Berlin in Athens" ειδικά λόγω των δύο κοριτσιών των Rhythm Kings & Her Friends αρχικά.
Δεν είμαι σε θέση τώρα να μπαίνω στην δίνη της όποιας δήθεν "ιδεολογικής" κόντρας, (κατ' αρχάς δεν θα ήταν ιδεολογική, αφού πρεσβεύω αδιάσειστα ότι οι ιδεολογίες όπως τις γνωρίσαμε και μας τις πασάρουν έχουν προ πολλού πεθάνει) αλλά μου προκαλεί τουλάχιστον κάτι μεταξύ χασμουρητού και ειρωνικού μειδιάματος να παρακολουθώ την λέξη Revolution να αραδιάζεται κοντά στις 150 φορές στα βιντεάκια που πρόβαλαν ως background οι δύο Γερμανίδες. Και πάρε να έχεις "Destroy Capitalism" και πάρε και το ανυπέρβλητο "Revolution is my girlfriend" και σιγά μην έλειπαν και τα ιδίου μήκους κύματος, πιο κλισαρισμένα και πιο εμπορευματοποιημένα και από τα διαφημιστικά της Coca-Cola, μηνύματα να ακούγονται από το μικρόφωνο. Είναι κάποιες φορές που πραγματικά εκπλήσσομαι με το πόσο αιθεροβάμονες και "αθώοι" είναι ορισμένοι. Και μιλάμε τώρα για δύο κορίτσια που έζησαν, στα τελειώματά του βέβαια, τον υπαρκτό σοσιαλισμό του Τείχους του Ντροπής της Ευρώπης.
Προτού υποπτευθώ ότι ο αγαπητός συνάδελφος Ραουζαίος δεν θα μου ξαναμιλήσει, ας αρκεστώ να σχολιάσω το μουσικό και μόνο μέρος της εμφάνισης των Rhythm King & Her Friends, το οποίο δεν ξεπέρασε τα όρια του γνωστού συμπαθητικού βερολινέζικου electro-punk-pop ήχου με τις δύο Γερμανίδες να στηρίζουν πάνω στα προηχογραφημένα beats τους τα "επαναστατικά" τους σχόλια, προσθέτοντας και κάποιες κιθάρες για να δώσουν και το κάτι παραπάνω συναυλιακά.
Πιο πολύ ενδιαφέρον μάλλον είχε το "happening" με τους δύο μαλακοκαύληδες (sorry για τα... γαλλικά μου κύριε αρχισυντάκτα, δεν ξέρω πως να τους χαρακτηρίσω στα Γερμανικά για να είμαι και επίκαιρος με το φεστιβάλ) που καθύβριζαν καθ' όλη την διάρκεια του live τα κορίτσια και όταν στο τέλος τους ζήτησαν να το επαναλάβουν στα μούτρα τους, όπως ήταν φυσικό έκαναν τους Κινέζους. Κάτι τέτοιους άνδρες βλέπουν οι φίλες μας οι dykes που γέμισαν ασφυκτικά τις πρώτες σειρές του live και βγάζουν φυσικά συμπεράσματα για το αν τα ανδρικά γεννητικά όργανα κάνουν τους άνδρες...
Για τις δύο Cobra Killer τώρα, θυμάμαι όταν νωρίτερα μέσα στην χρονιά ο συνάδελφος Μακαβαίος έγραφε για την απογοήτευση που ένιωσε με την εμφάνιση τους στην Κωνσταντινούπολη (Στέργιο στείλε e-mail με tips μουσικού ύφους για την Πόλη, ετοιμάζομαι για ταξίδι προς τα εκεί, τελικός Champions League η αφορμή), φίλος μουσικογραφιάς αναρωτήθηκε το εξής εύλογο (;): "Μα καλά, ο Μακαβαίος αδερφή είναι;". Όχι ρε Τάκη, ας μην έφευγες για Θεσσαλονίκη για να δεις τους The Orb, ας καθόσουν στην Αθήνα και θα συνειδητοποιούσες πόσο δίκιο είχε.
Όλα προηχογραφημένα, και play back μάλιστα σε στιγμές αν δεν με απατάει η καχυποψία μου, όλα προγραμματισμένα και σκηνοθετημένα, από το αναμενόμενο λούσιμο με κρασί, τις αρρωστημένα σέξι γκριμάτσες τους, τα άχαρα και ανούσια stage-divings, έως και τα κυλίσματα στο πάτωμα και το παιχνίδι με τα κορίτσια των πρώτων σειρών...
Όλα προγραμματισμένα λοιπόν εκτός... από τα τεράστια τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισαν. Τη μία κόλλησε το drum machine, μετά σταδιακά τα έπαιξαν και τα υπόλοιπα μηχανήματα, έως ότου ακούσαμε και το αμίμητο ότι τα κινητά τηλέφωνα παρεμβάλλονται στις συχνότητες του μικροφώνου (το παίρνω πίσω εάν όντως μπορεί να συμβεί, δηλώνω ο πλέον άσχετος σε τέτοια θέματα). Respect λοιπόν, κλείσαμε και τα κινητά, αλλά και πάλι τα ίδια.
Και επειδή οι επαναλαμβανόμενες ατυχίες, παύουν να είναι τυχαίες, προσυπογράφω με την σειρά μου την απογοήτευση του Στέργιου. Από την άλλη βέβαια, μία καλή μου φίλη που τις είχε παρακολουθήσει με την Peaches στο Λονδίνο μόνο τα καλύτερα είχε να μου πει... Και μία χαρά ήχο είχαν, και μια χαρά τραγούδησαν, και στο μισό σετ τα βυζιά τους έπαιρναν αέρα Λονδίνου... Ας έπαιρναν και λίγο αέρα Αθήνας, έστω και τον πνιγμένο στην κάπνα αέρα του Bios, και ίσως να ήμουν αρκετά πιο επιεικής, ίσως και ενθουσιώδης! Τόσο αξιολύπητοι είμαστε οι άντρες, κορίτσια...
Μετά από όλα αυτά τα "εναλλακτικά" και "καλλιτεχνικά", η βραδιά στο Bios συνεχίστηκε με "λαϊκές επιτυχίες" (πες το και '80s τρασίλες) και όλους να μιλάνε για την συναυλία του καλοκαιριού καθώς κουνιούνται στους ρυθμούς του "Wild Boys".
