Covenant : Tour de force
Τι και αν η σαφώς πιο αδικημένη μερίδα του ελληνικού κοινού -από άποψη συναυλιακής δραστηριότητας- δεν κατάφερε να γεμίσει ούτε το μισό της Υδρογείου (Γιατί δεν γίνονται συναυλίες; Γιατί δεν γίνονται συναυλίες; Γκρινιάζουν όσοι τρέχουν από τους πρώτους μόνο στα τζαμπέ μουσικά πανηγύρια στις πλατείες), η ιστορία θα γράψει πως οι Covenant -που για να λέμε την αλήθεια κανείς δεν τους περίμενε και η Di Di Music ήταν αυτή που πήρε το ρίσκο να τους φέρει- σημειώσανε το πρώτο γκολ της φετινής live αγωνιστικής περιόδου για την πεσμένη σε συναυλιακό λήθαργο συμπρωτεύουσα.
Οι Σουηδοί industrial poppers, είτε αναγνωριστούν ως εξελιγμένες φωτοκόπιες των Kraftwerk, είτε ως Front 242 για καλομαθημένα αυτιά, καταφέρνουν και είναι από τα πιο αξιόπιστα σχήματα του συναφιού τους ήδη από τις πρώτες τους κυκλοφορίες, πράγμα που επιβεβαιώσαμε πέρσι μέσω των έντεκα τραγουδιών του 'United States Of Mind' LP (ένα από τα καλύτερα electro pop άλμπουμ για το 2001). Ο ήχος τους πλέον έχει απομακρυνθεί αρκετά από τις επιταγές της «βιομηχανίας» και λιμνάζει μεγαλοπρεπής πλάι στο ρομαντικό δράμα των Depeche Mode και των Kraftwerk.
Έτσι ακριβώς παρουσιάστηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο κοινό της Θεσσαλονίκης οι Covenant. Αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τις νέες τους μουσικές επιλογές. Για αυτό άλλωστε και τα παλιότερα κομμάτια του γκρουπ ακούστηκαν προσαρμοσμένα στις νέες ηχητικές του προτιμήσεις. Ξεκινώντας με αυτό που όλοι περίμεναν να ακούσουν στο τέλος της βραδιάς ('Like Tears In Rain', εναρκτήριο κομμάτι του U.S.O.M. LP), ακολούθησαν για λίγο το tracklisting αυτού του δίσκου, πριν περάσουν σε ένα ικανοποιητικό 'greatest hits set'. Το κοινό ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο τρόπο, χόρεψε, τραγούδησε, ανταπέδωσε με λίγα λόγια τις δονήσεις του γκρουπ και η σχεδόν άδεια αίθουσα κατάφερε να «ζεσταθεί» για μία και πλέον ώρα.
Τυλιγμένοι σε κολαριστά κουστούμια και παραμένοντας μονίμως εκφραστικά παγωμένοι και περιέργως όμοιοι στην όψη οι Covenant άπειρες φορές - σαν σωστοί gentlemen- ευχαρίστησαν τους Έλληνες οπαδούς τους και τους χάρισαν και δύο encore. Κορυφαία στιγμή -ως αναμένετο- το επικό 'One world, one sky'- και πάλι από το τελευταίο τους άλμπουμ. Χωρίς να κατεβάσουν την ένταση στα μηχανήματα, αποχώρησαν διακριτικά για τελευταία φορά από τη σκηνή της Υδρογείου και όσοι γνώριζαν από πριν, σίγουρα δεν ήταν αυτοί που χαρακτήρισαν το live των Covenant «μία ευχάριστη έκπληξη».
Έκπληξη δεν ήταν και οι Iambia, το ελληνικό «ζευγάρι» που άνοιξε της βραδιά (όπως θα έλεγε και η Δάφνη Μπόκοτα). Σε περισσότερο τραχείς ήχους, με πιο ανεβασμένες EBM ταχύτητες, και απ' ότι φάνηκε με ήδη πολλές συμπάθειες στη «σκοτεινή» κοινότητα της πόλης οι Iambia κατάφεραν αν μη τι άλλο να αποφύγουν τη συνήθη γκρίνια που συναντάν τα support group στην προσπάθεια τους να «κρατήσουν» τον κόσμο. Για περισσότερες πληροφορίες σας παραπέμπω στη σελίδα με τα MP3 του Mic.
