Byrne Badminton Byrne

Μερικοί άνθρωποι μεγαλώνουν ωριμάζοντας όμορφα και κάνοντας μας να ευχηθούμε να συμβεί το ίδιο και σε εμάς.

Ο David Byrne που είναι σίγουρα ένας από αυτούς, εμφανίστηκε στην σκηνή του θεάτρου Badminton πολύ cool, ομιλητικότατος, κομψός, με full band με την συνοδεία τριών χορευτών και τραγουδιστών στα φωνητικά. Αστειεύτηκε με το κοινό σχετικά με την χρήση φωτογραφιών και κινητών και την επισημότητα του χώρου και ξεκίνησε με το "Strange Overtones", το single από τον τελευταίο του δίσκο "Everything That Happens Will Happen Today" με τον Brian Eno.

Μας εξέπληξε ευχάριστα με την εξαιρετική εναλλαγή στον φωτισμό, με την μπάντα (drums, κρουστά, πλήκτρα, κιθάρα και μπάσο) τραγουδιστές και χορευτές ντυμένους στα ολόλευκα για να τονίσει την μουσική και την κίνηση και με το στήσιμο της μπάντας στην σκηνή να αλλάζει για να προσαρμόζεται στο κάθε κομμάτι ξεχωριστά και τους μουσικούς να συμμετέχουν στα χορευτικά μέρη. Σαν απάντηση όταν κάποιος από το κοινό ζήτησε το "Psycho Killer" μας είπε ότι δεν είναι πια στο μενού και συνέχισε με το "Help Me Somebody" και το "Οne fine day" με την σφραγίδα του Eno να ξεχωρίζει.

O ήχος του έχει τις αναμενόμενες αφρικάνικες επιρροές και την γνώριμη αίσθηση του ρυθμού που τον χαρακτηρίζει. Φαινόταν να το διασκεδάζει πρώτος από όλους ο ίδιος και αυτό ήταν άλλωστε το κατεξοχήν συναίσθημα που ήθελε να μεταδώσει. Ακολούθησαν τα "I Zimbra" και "Houses in Motion" των Τalking Heads με τον ίδιο να χορεύει μέχρι που κατάφερε να κάνει το κοινό να αντιδράσει και να χορέψει.

Σε ένα χώρο σαν το Badminton αυτό δεν αποτελεί και το πιο εύκολο πράγμα γιατί η συμμετοχή του κοινού δεν είναι δεδομένη, ενώ αντίθετα η άριστη ποιότητα του ήχου είναι, όσο και αν όλοι θα προτιμούσαμε πιο εναλλακτικούς χώρους, δυστυχώς οι συνθήκες σε αυτούς είναι συνήθως από κακές ως απαράδεκτες. Για να επιστρέψουμε στην συναυλία λοιπόν, έριξε λίγο τους ρυθμούς, μας είπε την ιστορία για την πηγή έμπνευσης της χορογραφίας όπου οι χορευτές κρατούσαν ηλεκτρικές κιθάρες ώσπου τελικά αυτή έγινε μέρους του ίδιου του "Ηeaven" των Τalking Ηeads που ακολούθησε και αν ο παράδεισος είναι το μέρος που τίποτα δεν συμβαίνει ποτέ, τότε σίγουρα δεν ήταν το θέατρο αυτή την βραδιά. Ύστερα με ένα απλό νεύμα ξεσήκωσε και πάλι όλες τις ηλικίες από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο αφού με το "Οnce in a Lifetime" και το "Life During Wartime" στις πίσω σειρές χόρευε μέχρι και ένα κοριτσάκι μαζί με τους γονείς του.

Είχε φτάσει όμως η ώρα για τα πρώτο encore με το "Take me to the River" και μια τεράστια υπόκλιση να υπονοεί πως η βράδια δεν είχε ακόμα τελειώσει. Συνεχίστηκε με το "Road to Nowhere" όπου χόρεψαν ακόμα και όσοι στέκονται στις μπροστινές σειρές και δεν έχουν κουνηθεί ποτέ στην ζωή τους σε συναυλία. Ο David Byrne υποκλίθηκε μαζί με όλους που φάνηκαν ξαφνιασμένοι από την συμμετοχή και την ανταπόκριση του κοινού, ενώ ο drummer τραβούσε με την κάμερα του. Λίγο πριν το τέλος, μετά από σχεδόν δύο ώρες, ακολούθησε το "Βurning down the house" όπου φόρεσαν τις φουστίτσες μπαλαρίνας και μας αποχαιρέτησαν με το πραγματικά τελευταίο encore με το "Everything That Happens" αφήνοντας ένα τεράστιο χαμόγελο μετά από μια άψογη από κάθε άποψη συναυλία.

Φωτογραφίες - Jessiqua