Galas @ Palace
Ας αφήσουμε αυτές τις χιλιοειπωμένες γενικότητες σχετικά με την Μανιάτισσα μαινάδα και τις ελληνικές ρίζες, το βαρύ make up και ντύσιμο (πιθανότατα το περισσότερο μαύρο που έχει υπάρξει ποτέ στο Παλλάς) και ας μείνουμε στην ουσία, δηλαδή στην ανταπόκριση του κοινού που ήταν παραπάνω από ικανοποιητική, παρόλο το λιτό στήσιμο της βραδιάς που περιελάμβανε την Diamanda Galas μόνη με το πιάνο της.
Το οποίο ήταν πολύ σημαντικό στοιχείο όχι μόνο ως συνοδευτικό της φωνής αλλά και ως βασικό κομμάτι της παράστασης που ανάδειξε τις δυνατότητες της ως πιανίστριας. Το άλλο πολύ βασικό ήταν φυσικά η φωνή της Diamanda, της οποία δεν νομίζω κανείς δεν αμφισβητεί το εύρος, την ιδιαιτερότητα και τον ξεχωριστό χαρακτήρα. Μια φωνή που σύμφωνα με την δική μου άποψη ήταν εξαιρετική και ταίριαζε απόλυτα στις γαλλικές συνθέσεις του Jacques Brel αλλά και στις γερμανικές με την σκληρή προφορά να τονίζει την ιδιαιτερότητα της. Στα σημεία δε που τραγουδούσε χωρίς να δοκιμάζει τις φωνητικές τις χορδές αλλά και τις αντοχές του κοινού ήταν απλά εξαιρετική, με την όλη παρουσία της να θυμίζει, σε μένα τουλάχιστον, μια περισσότερο συγκροτημένη εκδοχή της Lydia Lunch και μια πιο τολμηρή Μarianne Faithfull.
Όσο αφορά την παράσταση αυτή καθεαυτή, φυσικά δεν τήρησε το πρόγραμμα της που πιθανότατα ο σκοπός του ήταν απλά να μπερδέψει το κοινό της. Η βραδιά ήταν επικεντρωμένη στις ελληνικές συνθέσεις, αλλά τα ελληνικά της παρά την φιλότιμη προσπάθεια δεν ήταν αρκετά καλά οπότε ίσως να έχασε κάπως σε αυτό το κομμάτι μιας και δεν τόνισε τους στίχους όπως θα έπρεπε. Η εκτέλεση του "Ζεμπέκικου" που φάνηκε να ήταν μάλλον αυθόρμητη και παίρνει σίγουρα extra credits για αυτό, δεν ήταν το δυνατό της σημείο και δεν πρόσθεσε κάτι πέρα από ότι δήλωσε πως της αρέσει η Σωτηρία Μπέλλου και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Όμως το "Άνοιξε Πέτρα" με όλο το δράμα που κουβαλάει ούτως η άλλως ταίριαζε σίγουρα περισσότερα στην φωνή της. Το encore με το "Gloomy Sunday" ήταν από τις δυνατές στιγμές που έκλεισε πολύ δυναμικά την βραδιά.
Η Diamanda Galas κατάφερε να συγκινήσει, αν όχι ενθουσιάσει ακόμα και τον πιο δύσκολο οπαδό της. Tο αίσθημα που έμεινε από την βραδιά είναι ότι είναι μια εξαιρετική performer που δεν φοβάται τα άκρα και τις ακροβασίες ανάμεσα στα διάφορα στυλ, αντίθετα αισθάνεται πολύ άνετα με αυτά και για αυτό τελικά καταφέρνει να τα αφομοιώνει σαν δικά της. Την Diamanda Gallas πρέπει να την δει κανείς έστω και μια φορά στην ζωή του σαν εμπειρία.
