@ Gagarin 205
Την Παρασκευή που πήγα εγώ, δεν είχε τον κόσμο που όλοι περιμέναμε να έχει. Έγινε αυτό που λέμε "κυκλοφορείς άνετα σε έναν γεμάτο χώρο" (ή σε έναν μη άδειο χώρο, αν προτιμάτε). Έκπληξη για κάποιους (και εγώ περίμενα περισσότερο κόσμο), αναμενόμενο όμως τελικά, αν σκεφτείς ότι αυτή η "επιστροφή" του Σαββόπουλου σε τέτοιου είδους χώρους (που για να θεωρηθεί ως τέτοια πρέπει να έχει συνέχεια), δεν αρκεί από τη μία μέρα στην άλλη να ανατρέψει μια διαφορετική πορεία πολλών ετών.
Συνεπώς, δεδομένου ότι το "σαββοπουλικό κοινό- αχταρμάς" αυτών των τελευταίων ετών, δύσκολα μπορεί να πάει σε ένα χώρο όπως το Gagarin (το γιατί και πώς είναι εναντίον του κοινού αυτού και όχι του χώρου φυσικά), αλλά και το ότι το κοινό του Gagarin (ναι, υπάρχει) δεν έχει και καμιά υποχρέωση στον Σαββόπουλο για να του δώσει ένα sold out επειδή αποφάσισε να εμφανιστεί σε έναν χώρο που δεν έχει επισκεφτεί ποτέ ως θεατής (όλους όσους έχω δει on stage στο Gagarin από την εγχώρια σκηνή, τους έχω πετύχει και σε συναυλίες άλλων ονομάτων), υπήρξε μια σχετική ισορροπία, που θα την έλεγες τελικά και επιτυχημένη προσέλευση. Αυτά ως προς τις ποσότητες. Για το Σάββατο αναμένονταν περισσότερος κόσμος πάντως...
Αυτό που πρέπει να ειπωθεί κατ' αρχήν είναι ότι ο Σαββόπουλος δεν έδειξε ούτε δευτερόλεπτο ξένος ή παράταιρος ως προς τον χώρο, παρότι τελικά ίσως και να είναι. Δεν γνωρίζω αν φόρεσε μαύρα επίτηδες για την περίσταση ή αν το συνηθίζει εσχάτως, πάντως ακόμη και ο πιο κακόπιστος απέναντι του δεν θα μπορούσε να πει "τι κάνει αυτός ο άσχετος στη σκηνή του Gagarin;". Δεν είναι ότι δεν το επέτρεψαν τα ρούχα και μόνο, αλλά η όλη παρουσία του Σαββόπουλου, που καλώς ή κακώς, χθεσινός δεν είναι, ούτε και ανδρώθηκε καλλιτεχνικά στο Μέγαρο Μουσικής. Και ειδικά το γεγονός ότι ασχολήθηκε περισσότερο -έως και αποκλειστικά- με τα τραγούδια του, τη μουσική του και τους μουσικούς του, παρά με οτιδήποτε άλλο συνηθίζει σε συνεντεύξεις και εν γένει δημόσιες εμφανίσεις, τον βοήθησε να δέσει με το χώρο. Οι γνωστοί ικανότατοι μουσικοί τον βοήθησαν να έχει ήχο συντηρητικά ανανεωτικό ως προς μερικά από τα όντως καλύτερα τραγούδια που επέλεξε να παρουσιάσει τα
δύο βράδια και που έφτασαν μέχρι το Κούρεμα των αρχών 90s, χωρίς να πάνε παρακάτω χρονολογικά (αν δεν κάνω κάποιο λάθος). Εν γένει καλές επιλογές, παρά τις όποιες προσωπικές κρίσεις για κάποιες ελλείψεις, με την επανάληψη του "Έρχεται βροχή Έρχεται Μπόρα" στο τέλος να μας αφήνει με μία εύλογη απορία...
Πέρασε πολύ ώρα μέχρι να πει ο Σαββόπουλος ένα "γεια" και ακόμη περισσότερη μέχρι να εκστομίσει μία παρλάτα- πρόζα (που ήταν και αυτό που φοβόμασταν οι περισσότεροι, όσοι πήγαμε να ακούσουμε τα τραγούδια). Και όταν το έκανε, είπε λίγα και ανεπαίσθητα. Από την άλλη πλευρά θεωρώ ότι όσο άδικο είναι να υποβαθμίζει κανείς τη δεδομένη αξία της τέχνης του, φιλτράροντας την μέσα από τα λάθη και την εν γένει και κατά το δοκούν εσφαλμένη δημόσια παρουσία του, άλλο τόσο άδικο είναι τελικά να αποσυνδέει κανείς ολοκληρωτικά τα τραγούδια αυτά από τον ίδιο το Σαββόπουλο ως παρουσία. Τα τραγούδια του Σαββόπουλου είναι από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις που χάνουν μεγάλο μέρος της ύπαρξης τους μακριά από τον δημιουργό τους. Και επιπλέον ο Σαββόπουλος του 2013, με τα 50 χρόνια ζωντανών εμφανίσεων στην πλάτη, και άλλη μία εικοσαετία ζωής επίσης, κάθε άλλο παρά κουρασμένος performer είναι. Η φωνή του καθώς έχει αποκτήσει ένα ευχάριστα μονότονο μπάσο, ως διαρκές πλέον χαρακτηριστικό της, προσωπικά, μου κάθεται καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη φάση της καριέρας του, ενώ η ίδια η σχέση του με το νόημα του κάθε τραγουδιού, δεν δείχνει ικανή να αλλοιωθεί, από τα περαιτέρω στοιχεία που ενοχλούν τον καθένα.
Δεν μπορώ να πω ότι ήταν συγκλονιστικός, εμπειρία ζωής και άλλα τέτοια ηρωικά. Μπορώ να πω ότι σε ορισμένα σημεία με παρρησία άφησε στην άκρη τους όποιους ηρωισμούς και μίλησε ξανά με την ψυχή των πιο ουσιαστικών νοημάτων του. Για να έρθει μετά από λίγο και να τραγουδήσει εμφατικά "εθνική ελλάδος γεια σου" υπενθυμίζοντας το παράδοξο του πράγματος. Για να αντικαταστήσει το Χαφιέ με τον Μπαχαλάκη, μην αφήνοντας μας στην ησυχία που επιθυμούμε όσοι θέλουμε να πάμε να δούμε μια συναυλία, όπου δεν θα μας απασχολεί ούτε ο χαφιές, ούτε ο μπαχαλάκης. Και στο κάτω-κάτω, θεωρώ ότι προέχει να μιλήσεις για τον χρυσαυγίτη, που όχι απλά μας ακολουθεί, αλλά είναι και μπροστά μας πλέον, παρά για τον μπαχαλάκη- υποτιθέμενο ασφαλίτη και άρα χαφιέ του σήμερα κλπ κλπ (όπως άκουσα να εξηγείται η σε κάθε περίπτωση απαράδεκτη- έστω και από την δημιουργό- της παρεκτροπή στον στίχο της Παράγκας). Φυσικά και δεν ήταν μια κακή συναυλία. Ήταν μια συναυλία ικανή να φέρει και πάλι σε επαφή τον Σαββόπουλο, με αρκετούς που εδώ και χρόνια δεν είχαμε καμία διάθεση για συναναστροφές όχι με τον ίδιο, αλλά μέσω αυτού και με τα τραγούδια του. Και αυτό το πέτυχε. Και ως αφορμή και ως πραγματικότητα.
Και καλό θα ήταν να το δοκίμαζαν και αρκετοί άλλοι εγχώριοι δημιουργοί, που δεν βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα στις συνειδήσεις μας.... Αν τυχόν τους ενδιαφέρει αυτό βέβαια. Όπως καλό θα ήταν και όσοι από το κοινό αυτού του διημέρου ανήκουν όντως στο κοινό του έντεχνου "πολιτιστικού" αχταρμά, που τόσα χρόνια κανένα πρόβλημα δεν είχε με το Μέγαρο, το Παλλάς κλπ να έρθουν και πάλι καμιά βόλτα προς το Gagarin, έστω και χωρίς τέτοιου είδους αφορμή. Δεν δαγκώνει....
