Domino Records Showcase

James Yorkston & The Athletes, Charlie Bronson Outfit, Sons And Daughters

"Πάρε φολκιές στην μάπα ρε να μάθεις!"

Ιδού λοιπόν, αποκαλύπτεται, η σχεδόν βάρβαρη, ενστικτώδης όμως, αντίδραση του υπογράφοντα προς αγαπητό κατά τα άλλα φίλο, με τον οποίο λίγα λεπτά προτού βγει ο James Yorkston με τους Αθληταράδες του στη σκηνή του Gagarin, είχε μία διαφωνία με θέμα την αξία της folk ως συναυλιακό θέαμα.

Ο Σκωτσέζος από το εξωτικό Fife, άνοιγε κατά τις 22:30 το showcase της Domino Records στην Αθήνα και οι ατέρμονες συζητήσεις που προηγήθηκαν με θέμα το επερχόμενο υπερβολικά δραστήριο συναυλιακό καλοκαίρι παρέδωσαν την σκυτάλη στην σπάνια ομορφιά των μελωδικών ενορχηστρώσεων του μάστορα κοκκινοτρίχη Yorkston. Αν και σίγουρα, σε έναν πιο μικρό χώρο, με πιο συγκροτημένο κοινό, το μουσικό μήνυμα της παρέας από την Σκωτία θα πέρναγε πιο σωστά, οι απερίγραπτες ικανότητες του πρώην punky που την είδε folky, James Yorkston, στην ακουστική κιθάρα σε συνδυασμό με το pedal steel και τα κρουστά στο βάθος, το κοντραμπάσο στα αριστερά το ακορντεόν στα δεξιά και σε μέγιστο βαθμό την φυσαρμόνικα που ζωντανεύει από τα πνευμόνια του χαρισματικού και απίθανου χιουμορίστα Yorkston, έδειξαν τον δρόμο προς έναν κόσμο όπου η ομορφιά κατατροπώνει τον τσαμπουκά.

Το τρίο των Archie Bronson Outfit, από την άλλη μας ήρθε από το Νότιο Λονδίνο, αλλά ίσως και να πρόκειται για κάποιο είδος συνομωσίας και στην πραγματικότητα να κατάγονται από τα βάθη του Αμερικάνικου Νότου. Με μία πλαστική χήνα για ντεκόρ (sic) και αντρίκιες blues-rock αξυρισιές που ίσως και να βάζουν κάτω και τον Josh Pearson (ίσως, είπαμε), το θέαμα είναι παράξενα βρώμικο. Με μπασογραμμές που βγάζουν φωτιές, μία κιθάρα να ακούγεται όσο πιο σκοτεινά punk είναι δυνατόν και βέβαια στακάτα -ίσια στην καρδιά σου- drums, οι ABO είναι ένα από τα νέα καλοδεχόμουνα βρετανικά στοιχήματα. Αν κάνουν λίγο περισσότερο παρέα και με τους Black Keys ίσως εξελιχθούν σε κάτι ακόμα πιο συναρπαστικό και έτσι ξεπεράσουν τις στιγμές επανάληψης των ήδη πεπραγμένων που με ώθησαν να αναζητήσω κάτι διαφορετικό πίσω στο μπαρ.

Οι Sons And Daughters ήρθαν από την Γλασκόβη με τον αέρα της μπάντας που νομίζει ότι έχει τις δυνατότητες για μεγάλα πράγματα. Καλές διασυνδέσεις έχουν (ένας καλός τους φίλος λέγεται Alex Kapranos και ένας άλλος Aidan Moffat), ξέρουν πως να χρησιμοποιούν σωστά το λεγόμενο "name-checking" (Johnny Cash - Shangri-Las), παίζουν σωστά το παιχνίδι "αγόρι-κορίτσι" στα φωνητικά και... μήπως τους αδικώ μέσα στην όλη κυνικότητα που με διακρίνει; Πραγματικά ναι, διότι οι Sons And Daughters μέσα στον όλο αναχρονισμό του cowpunk ήχου τους με την ισχυρή δόση κέλτικης διαφορετικότητας, μοιάζουν να ΤΟ έχουν! Όλα τα νέα τραγούδια που ακούστηκαν από το επερχόμενο, το καλοκαίρι, νέο album είναι σε καλό δρόμο για να ξεπεράσουν το συμπαθητικό "Love The Cup" ενώ αρκεί να αναδειχθεί η "πιτζεϊχαρβεϊστική" ορμή της Adele πάνω στη σκηνή η οποία ταιριάζει γάντι με τον post-punk χαρακτήρα της κιθάρας του Scott, για να μην μακρηγορήσω και με το ωμό drumming του David και την ομορφιά του μαντολίνου της Ailidh.

Ο τετράωρος μαραθώνιος έλαβε τέλος στο φουαγιέ του Gagarin ανταλλάζοντας διπλές domino-κονκάρδες, όπως κάποτε ανταλλάζαμε αυτοκόλλητα Panini στα σχολικά προαύλια...

Links
Domino Dancing
James Yorkston & The Athletes
Archie Bronson Outfit
Sons And Daughters
Λάβετε θέσεις: 8-9 Ιουλίου 2005 - 30o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Domino
Σου δίνω έναν Hugo Sanchez και έναν Jean Tigana, μου δίνεις έναν Peter Shilton;