EARTHBOUND : Earth can be just like heaven
Μπορεί η φήμη οτι τα live των Earthbound είναι άκρως απολαυστικά να κυκλοφορεί εδώ και περίπου τρία χρόνια, το ίδιο το συγκρότημα όμως μόλις κατάφερε να το αποδείξει στον κόσμο της Θεσσαλονίκης. Το Σάββατο το βράδυ η μπάντα ανεβαίνοντας στη σκηνή του Μύλου μάλλον πείστηκε οτι σαν να άργησε λίγο παραπάνω να ανηφορίσει προς τα βόρεια απ'ότι δικαιολογεί τουλάχιστον το γεμάτο club. Πάντως αναγνώρισαν από την αρχή το ατόπημά τους (ή κάποιων καταστάσεων γενικότερα) και όχι μόνο αυτό αλλά υποσχέθηκαν και ένα χορταστικό live.
Κάτι που -όχι μόνο εκ των υστέρων κρίνοντας- οι έξι μουσικοί τήρησαν στο έπακρο, παίζοντας παθιασμένα και ξεσηκώνοντας τον κόσμο που τους ακολουθούσε και τους επικροτούσε πολύ περισσότερο από κάθε ξένο συγκρότημα που έπαιξε τελευταία στη Θεσσαλονίκη.
Με το που ξεκίνησε να παίζει το συγκρότημα, φάνηκε οτι οι φήμες δε γεννιούνται τυχαία. Το δέσιμο της μπάντας, η άμεση συνεννόησή τους επί σκηνής, το ζεστό κλίμα και η χαλαρότητα που χαρακτηρίζει και τις στουντιακές δουλειές τους φάνηκαν σχεδόν αμέσως, και λέω σχεδόν γιατί αυτή η χαλαρότητα σε κάποιες -πολλές- στιγμές γινόταν ένα κολασμένο παραλήρημα, που έκανε τους πάντες να σκεφτούν τι θα γινόταν αν οι Earthbound αποφάσιζαν να ανοίξουν τους ενισχυτές τους.
Λίγα τραγούδια πιο μετά θυμήθηκα και τα λόγια του φίλου μας του Χάρη που σχεδόν ουρλιάζοντας αναρωτιόταν πως μετά τους Earthbound είχαν τα κότσια να παίξουν οι Calexico. Και η πλάκα είναι πως δεν είχε καθόλου άδικο...
Όσον αφορά τα τραγούδια τα πράγματα ήταν λίγο πολύ γνωστά. Τουλάχιστον έτσι νομίζαμε βέβαια γιατί εκτός από τα ήδη γνωστά κομμάτια του ομώνυμου δίσκου τους και τις ακόμα πιο γνωστές διασκευές τους (ειδικά στο 'Gardenia' των Kyuss έγινε χαμός!!!) τα παιδιά μας επιφύλαξαν και δύο άλλες, εντελώς απροσδόκητες. Μια στο 'Black' των Pearl Jam και άλλη μια στο -δόξα τω Θεό που το ξανακούσαμε έστω και ακουστικά- στο ασύλληπτο 'The devil may care' των μεγάλων Last Drive, όπου κυριολεκτικά χάθηκε η μπάλα (και το μυαλό μας...). Λίγο πριν βέβαια είχαν φροντίσει να μας περιγράψουν πως περνά τη μέρα του ο μέσος Μεξικάνος, αρχής γενομένης με το ξεσηκωτικό 'El Carretero' που έκανε τις αρκετές όμορφες παρουσίες της βραδιάς να κουνούν με χάρη τους γοφούς τους... ακόμα και εκεί τα κατάφεραν οι άτιμοι.
Πολύ καλή η βραδιά, με τους Earthbound να μας προσφέρουν ένα έντονο και διεγερτικό δίωρο, τουλάχιστον άξιο της μεγάλης προσμονής του. Από τη μελαγχολία στην ένταση και από τους υπνωτικούς στους χορευτικούς ρυθμούς, όλοι τελικά πέρασαν πολύ καλά και ακόμα περισσότερο περιμένουν ήδη την επόμενη εμφάνιση των Earthbound στην πόλη.
